"อื้อ!!"
ฉันส่งเสียงออกมาอย่างรำคาญเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาคลอเคลียที่หน้าให้ตายเถอะวันนี้ฉันมีเรียนบ่ายนะแต่ตอนนี้บยังเช้าอยู่เลยไม่อยากตื่นเลยสักนิดอ่ะแต่มันรู้สึกมีอะไรมากวน
"หึ!! ขี้เซา"
เสียงนี้มันอย่าบอกนะว่าเขายังอยู่ตายๆฉันนึกว่าเขาไปทำงานแล้วซะอีกทำไงดีฉันไม่อยากตื่นมาเจอเขาตอนนี้บอกตรงๆฉันอายก็เมื่อคืนที่ฉันเผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาน่ะซิเอาไงดีแกล้งหลับเลยดีกว่าใช่ๆแกล้งหลับดีที่สุด
"ไม่ต้องเนียนหลับค่ะเฮียรู้ว่าหนูตื่นแล้ว"
ให้ตายเถอะเขานี่มันจริงๆเลยรู้ทันไปหมดอ่ะ
"เกลียดคนรู้ทัน"
"หึ!!"
ฉันโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มที่คลุมโปงอยู่แล้วพูดแบบนี้ใส่เขา ยังมีหน้ามามองหน้าฉันแล้วยิ้มอีก
"ตื่นแล้วก็ลุกมากินยาก่อนเฮียขอโทษนะคะที่ไม่ได้ป้องกันจนหนูต้องมากินยาอันตรายแบบนี้ แล้วอย่าแอบน้อยใจนะคะที่เฮียซื้อยามาให้อย่ามาคิดว่าเฮียไม่อยากรับผิดชอบหนูถ้าหนูไม่เรียนอยู่เฮียไม่มีทางให้ก
