"แต่งงาน!!" พอเขาได้ยินพ่อของเธอพูดชายหนุ่มถึงกับตกใจ
"คุณกลับไปเถอะค่ะ เรื่องลูก คุณไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น น้ำดูแลลูกคนเดียวได้ แต่เงินที่จะใช้หนี้คุณ น้ำคงจะยังไม่มีใช้ แต่คุณไม่ต้องกลัวนะคะ ถ้าน้ำยังหายใจอยู่ น้ำจะพยายามหามาใช้คุณให้จนได้"
พอผ่องอำไพเห็นปฏิกิริยาที่เขาตกใจตอนที่พ่อคุยเรื่องให้แต่งงานก่อน เขาก็คงจะไม่อยากมีพันธะเหมือนอย่างที่เขาเคยพูดไว้ เธอก็เลยหาทางออกให้เขา
"ไม่ใช่ว่าผมจะไม่อยากแต่งงานกับคุณนะน้ำ แต่มันเร็วไปสำหรับเรื่องมีครอบครัว"
ชายหนุ่มมองมาที่หญิงสาว เวลานี้เธอดูผอมมากและหน้าเธอก็เศร้าไม่มีความร่าเริงเหมือนแต่ก่อนเลย เพราะเธอคงยากที่จะทนรับความกดดันกับเรื่องนี้
"ผมตกลงก็ได้ครับคุณพ่อ ผมจะแต่งงานและก็จดทะเบียนสมรสกับน้ำ ให้เรียบร้อยแล้วผมจะรับเธอกับลูกกลับกรุงเทพฯพร้อมกันเลย"
ผ่องอำไพไม่รู้จะดีใจ หรือเสียใจ กับสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน เขาต้องยอมรับเธอก็เพร
