“ไปคุยกับคนของนายให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาคุยกับฉันเถอะแฟรงก์!!!”
ปึก!!!
“เบส” ผมรู้สึกสมองตื้อไปชั่วขณะเมื่อถูกยัยนั่นสะบัดบ็อบใส่หน้าตาเฉย แถมยังหนีขึ้นรถแล้วปิดประตูใส่หน้าผมเสียงดังด้วย
ตุ้บๆ
ผมเคาะกระจกรถรัวๆ เรียกให้เธอออกมาคุยกัน แต่หน้าตาเชิดๆ ของเบสก็ยังรั้นที่จะปิดประตูหนีผมแล้วขับรถจากไปอย่างไม่แคร์สักนิดว่าผมรู้สึกกระวนกระวายใจแค่ไหน เธอกำลังเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้กำลังคบอยู่กับมิลล์สักหน่อย
“แฟรงก์!!” มิลล์กระตุกแขนอย่างเตือนสติว่าเธอก็อยู่ตรงนี้ ผมถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย
“มิลล์” ผมไม่รู้ควรพูดยังไงให้เธอเข้าใจดี ผมไม่แน่ใจว่ามิลล์กลับมาหาผมทำไม เธอแค่อยากมาอยู่เป็นเพื่อนหรือว่าต้องการกลับมาคบกัน มิลล์ไม่ชัดเจนและผมก็ไม่เด็ดขาดพอที่จะไล่เพื่อนคนหนึ่งไป
ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีต่อเบสมันคืออะไร รู้เพียงแต่ว่าผมโหยหาและคิดถึงกลิ่นกายหอมๆ นั่น มันทำให
