ตอนที่ 7
1195 คำ
“พะ... พอก่อนค่ะ”
“ไม่... ผมจะจูบคุณ...”
ตั้งแต่หน้าลิฟต์แก้วจนมาถึงในห้องสวีทสุดหรูเดนนิสยังไม่หยุดจูบหล่อนเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาขยี้ปากบดเคล้าลงมาหาซ้ำแล้วซ้ำอีก ราวกับมันคือของหวานที่กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้เบื่อ เนื้อตัวของหล่อนถูกมือใหญ่ร้อนผ่าวขยำบีบคลึงด้วยความหิวกระหาย ความรู้สึกยามถูกเขาจูบปากหนักหน่วงขณะที่หน้าอกถูกฟอนเฟ้นอย่างมันมือมันทำให้หล่อนรู้สึกราวกับขึ้นสวรรค์ ไม่เคยรู้สึกวาบหวาม ซู่ซ่า และเสียดเสียวแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต
นี่เดนนิสกำลังร่ายมนต์อะไรกับเนื้อตัวของหล่อนกันนะ หญิงสาวลุ่มหลงกับสิ่งที่ตัวเองไม่เคยรู้จักอย่างโงหัวไม่ขึ้น มันเป็นอีกมิติหนึ่งที่หล่อนไม่เคยรู้จักมาก่อน ไม่รู้ตัวเลยแม้กระทั่งยามที่ถูกเขาผ่อนกายสาวลงบนเตียง
คนตัวโตจูบไซ้ซอกคอขาวเนียนด้วยความหื่นหิว มือใหญ่ซุกซนไปทั่วทั้งกายสาว และเพียงไม่นานอาภรณ์ทุกชิ้นบนเนื้อตัวก็ลงไปกองรวมกันที่พื้นห้อง เปิดเปลือยร่างเกลี้ยงเกลาของนาริกาแก่สายตาอย่างไม่มีอะไรปิดบังต่อไปอีก สาวน้อยหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ จนคนจ้องมองต้องเอ่ยชมออกมาด้วยความพึงพอใจ
“แม่นางฟ้าแสนสวย... คุณสวยจริงๆ”
นาริกาได้สติ พยายามจะปกปิดตัวเอง แต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อพ่อคนตัวโตทาบทับลงมา ก้มลงจู่โจมเต้างามที่ทั้งใหญ่ทั้งอวบอิ่มของหล่อนราวกับมันคืออาหารอันโอชะ เขาบีบขยี้ ขยำจนมันแทบบี้แบน นิ้วเรียวบี้ปลายถันสีสดแรงๆ สาวน้อยร้องครางออกมา ดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกเสียวซ่านที่มาเยือนกายสาวเป็นครั้งแรกในชีวิต ปากอิ่มเผยอปล่อยเสียงครางออกมาแผ่วเบา
เดนนิสมองด้วยความลุ่มหลง รอยยิ้มพึงพอใจแต้มใบหน้าหล่อเหลามหาศาล เขาไม่เคยคิดเลยว่าน้องสาวของไอ้ศัตรูคู่อาฆาตอย่างมาร์คอส โรเจอริโอจะงดงามน่าหลงใหลเพียงนี้ แต่มันคือเรื่องจริง แองเจลล่าสวยเหลือเกิน สวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว
เขาไม่เคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงคนไหนสวยเท่านี้มาก่อน ดูสิ... กลมเป็นกระเปาะแถมยังใหญ่อวบอิ่มเกินตัวอีกต่างหาก แถมปลายถันยังมีสีเดียวกับกลีบปากของเจ้าหล่อนอีกต่างหาก นั่นคือสีแดงสดดุจสีของผลสตอเบอรี่สุก ให้ตายเถอะ... เขาอยากข้ามขัดตอนเล้าโลมนี้ไปจริงๆ
เขาอยาก...
ชายหนุ่มก้มลงมองความต้องการของตัวเองที่เป้ากางเกง แล้วไอ้เจ้าการควบคุมตัวเองที่เคยมีอยู่เต็มเปี่ยมก็ขาดสะบั้นลงในทันที ปากร้อนผ่าวดูดกลืนถันงามด้วยความเร่งร้อน มือใหญ่บีบเฟ้นเต็มแรง
สาวน้อยร้องครวญครางเสียงหวานเมื่อความร้อนผ่าวกัดกินไปทั่วทั้งร่างเมื่อปลายลิ้นแกร่งสีแดงสดตวัดไล้เลียยอดถันอย่างหื่นหิว หล่อนไม่สามารถนอนนิ่งได้อีกต่อไป มือบางตวัดรัดรอบลำกายใหญ่โต ดึงรั้งให้เขาแนบชิดลงมา แล้วก็กรี๊ดร้องออกมาเป็นระยะเมื่อคนตัวโตทั้งขบทั้งเม้มแถมยังดูดเม็ดบัวของหล่อนแรงๆ ด้วยอารมณ์ป่าเถื่อน
“สุดยอด... แองจี้... คุณทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้”
เดนนิสคร่ำครวญออกมาอย่างยอมแพ้ เขาผละจากเต้างามนาบปากร้อนผ่าวลงมาตามหน้าท้องแบนเรียบ จูบจนหล่อนครางสยิว นาริกาแยกขาออกจากกันตามสัญชาตญาณเมื่อคนตัวโตทำท่าจะจูบต่ำไปกว่านั้น แต่เขาก็หยุดนิ่ง... นิ่งจนความขลาดกลัวแล่นพล่านเข้ามาแทนความซาบซ่านจนหมดสิ้น
“ผมว่ามีอะไรผิดพลาดเสียแล้วล่ะ...”
เส้นขนสีดำรำไรบริเวณซอกขาอวบของสาวน้อยที่กำลังทำให้เขาเป็นบ้าเพราะแรงสวาทล้นอกทำให้เดนนิสถึงกับผงะรุนแรง ใบหน้าหล่อเหลาเครียดเขม็งขึ้นเมื่อลางร้ายเริ่มเคลื่อนตัวมาครอบงำ การเคลื่อนไหวหยุดลงพร้อมๆ กับความหนักอึ้งของศีรษะ
“ระยำ!”
สายตาที่จับจ้องอยู่ที่เนินสาวอวบอูมเลื่อนขึ้นไปจ้องเขม็งสบตากับแม่สาวน้อยที่นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างด้วยความเดือดดาลสุดขีด
“คุณไม่ใช่แองเจลล่า โรเจอริโอ!”
เดนนิสผละออกห่างจากร่างงามอย่างรวดเร็วด้วยความขยะแขยงล้นอก แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อร่างกายอ่อนแรง สมองอ่อนล้าขึ้นมาอย่างน่าตกใจ
นี่เขาเป็นอะไรไปนะ ทำไมถึงมึนหัวแบบนี้...?
“เอ่อ... เดนนิสคะ คือว่า...”
นาริกาคว้าร่างกำยำเอาไว้ไม่ทันจนทำให้ได้แต่มองเขาด้วยสายตาสำนึกผิด หวังว่าเขาจะให้อภัย หวังว่าเขาจะเกลียดหล่อนน้อยลง แต่ก็คงไม่ได้ผล เพราะสายตาสีฟ้าจัดที่จ้องเขม็งมองมานั้นแทบจะฉีกร่างเปลือยของหล่อนให้แหลกเหลวเป็นชิ้น
“เดนนิส... ฉัน... ขอโทษ”
มือบางยื่นออกไปแตะท่อนแขนสีแทนแผ่วเบา น้ำตาหลั่งรินออกมาอาบแก้ม หล่อนพึ่งรู้ตอนนี้นี่เองว่าตัวเองตกหลุมรักผู้ชายที่กำลังมองหล่อนอย่างเจ็บแค้นตรงหน้าเข้าอย่างจัง หล่อนเจ็บนักที่ถูกเดนนิสเกลียด เจ็บเหลือเกินที่เขาแสดงท่าทางชิงชังออกมา
และนี่มันก็แค่ยกแรกของเกมนรกนี้เท่านั้น หากเดนนิสรู้อนาคตข้างหน้าจะต้องจมปลักอยู่กับหล่อน เขาคงต้องคลั่งน่าดูเชียวแหละ
“นังแพศยา!”
ชายหนุ่มเค้นเสียงเหี้ยมลอดไรฟันออกไป พลางสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของแม่สาวน้อยที่ตัวเองพึ่งค้นพบว่าไม่ใช่แองเจลล่า โรเจอนิโอด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์
หากทำได้... เขาอยากจะหักคอเจ้าหล่อนหักเป็นสองท่อนนัก
เดนนิสคิดด้วยความเดือดดาล
ใช่... เขากำลังเดือดดาลจนถึงขีดสุดเลยทีเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกแหกตาแบบนี้ และหากเดาไม่ผิดไอ้มาร์คอสมันต้องเป็นตัวการแน่ๆ
“ได้โปรดฟังฉันก่อน... เดนนิส”
“เธอเป็นใคร?”
เขาไม่มีทีท่าว่าจะฟังคำอธิบายของหล่อน เขาจ้องหน้าหล่อนเขม็ง ราวกับเกลียดกันมาสักพันชาติ พร้อมๆ กับสรรพนามที่ใช้เรียกหล่อนก็ห่างเหินจนน่าเศร้าใจ
นาริกาค่อยๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ขณะยังสะอื้นไห้ไม่หยุด ลืมไปสนิทว่าตัวเองเปลือยเปล่ามากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้เดนนิสที่กำลังโกรธจนหูอื้อตาลายมองจนเพลินตาไปเลยทีเดียวแหละ แต่ถึงแม้ว่าเจ้าหล่อนจะสวยและน่าขย้ำแค่ไหน แต่หล่อนกำลังหลอกลวงเขาอยู่
และตอนนี้เขาก็คือไอ้โง่... ไอ้งั่ง ที่กินหญ้าเป็นอาหารไม่ต่างจากวัว ควาย เลยสักนิด
“ฉันถาม! ว่าเธอเป็นใคร...?”
- ผู้เขียน
