ตอนที่ 6
ไม่นานนักเจ้าหน้าที่ก็เคลียร์เส้นทางจนเสร็จ พอทั้งสองเห็นแสงไฟจากรถยนต์คืนอื่นแล่นผ่านไปมาได้สักครู่ เสียงฟ้าร้องคำรามอย่างหนักทำให้ภาคินก็ตกใจตื่น ยังดีที่รถรุ่นใหม่ล่าสุดของเขาเป็นรถไฟฟ้า ไม่งั้นคงไม่กล้าหลับในรถเป็นแน่ เพราะกลัวจะต้องมาตายในรถกันอย่างที่เป็นข่าวในทุกวันนี้
ภาคินขับรถออกมาได้สักพักก็ต้องวนกลับไปทางเดิม เพราะมีน้ำไหลผ่านถนนสูงมาก เขากลัวว่ารถจะดับกลางทาง ก่อนจะรีบสะกิดแขนอรนุชเบาๆ เธอเพลียแล้วก็หลับไปเช่นเดียวกับเขา
เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมตื่นเขาจึงจอดรถและได้โอกาสโน้มตัวลงไปหาแก้มนิ่มๆ นั้น แล้วจูบหนักๆ ที่แก้มป่อง ๆ ของเธอเพื่อเป็นการปลุกให้ตื่น
“ตื่นได้แล้วคนสวย” อรนุชค่อยๆ กะพริบตาถี่ ๆ แพขนตางอนยาวถูกแต่งแต้มด้วยมาสคาร่านั้นชวนให้น่ามองยิ่งนัก เธอค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นมา
“เจ้าหน้าที่เคลียร์ต้นไม้ได้แล้วเหรอคะ”
“เคลียร์เสร็จไปตั้งนานแล้ว พี่ขับออกมาแล้วเจอน้ำท่วมอีก ก็เลยวนกลับมาทางเดิม แล้วพี่ก็เห็นว่านุชยังหลับอยู่ ก็เลยไม่อยากปลุกน่ะ”
“ไปที่โรงแรมไม่ได้แบบนี้ พี่โทรบอกพี่จิหรือยังคะ” อรนุชเอ่ยถามเพราะตอนแรกทั้งคู่ตั้งใจจะไปที่โรงแรมด้วยกัน
“อ๋อ! พี่ไลน์ไปบอกเค้าแล้ว ไม่รู้เค้าอ่านหรือยังน่ะ พี่ว่าเรารีบกลับกันเถอะ น้ำป่ามันไหลมาจากบนเขา กลัวจะท่วมกลางทางเสียก่อน”
“แล้วพี่จิเค้าจะรอเซ็นต์สัญญาคนเดียวได้เหรอคะ”
“ได้สิ!.. ปกติก็หน้าที่ของเขาอยู่แล้ว แต่พี่แค่อยากจะไปดูหน้าหุ้นส่วนรายใหม่เฉย ๆ”
“ทำไมเหรอคะ” อรนุชเลิกคิ้วถามด้วยความแปลกใจ เพราะปกติไม่เคยเห็นภาคินจะสนใจเรื่องการเรื่องงานสักเท่าไหร่ มีอะไรก็ให้จิรัชยาทำหมด
“เห็นว่าชื่อคุณเตชินนะ เค้าเป็นนักธุรกิจที่ทำธุรกิจหลายอย่างเลยแหละ ปีนี้ครองแชมป์เศรษฐีหุ้นไทย มูลค่าหุ้นที่เขาถือครองก็อยู่ในระดับไม่ต่ำกว่า 1 แสนล้านบาทคิดดูสิว่าจะรวยแค่ไหน”
“อ๋อ!!! คุณเตชินนุชจำได้ล่ะ เค้าเพิ่งให้สัมภาษณ์นักข่าวไปเร็ว ๆ นี้เอง คนนี้จับธุรกิจอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปเสียหมด เห็นว่าทั้งหล่อทั้งรวยเลยนะคะ เอ่อว่าแต่ ทำไมเค้ามาสนใจธุรกิจเครื่องสำอางของพี่ละคะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อย่างน้อยหุ้นส่วนทุนหนาแบบนี้ เราขยายธุรกิจได้สบายเลย มีเงินให้ถลุงอีกเยอะ แล้วเห็นว่าเขาจะแนะนำให้พี่ไปบุกตลาดเมืองนอกด้วยนะ”
“โอ้โห่...แบบนี้พี่ก็รวยเละเลยสิคะ”
“อืม..ก็ประมาณนั้น” ภาคินยักไหล่แล้วยิ้มกว้างให้หญิงสาว ก่อนจะรีบขับรถออกไป
ระหว่างทางที่ขับรถกลับ อรนุชก็ไม่หลับไม่นอน เธอชวนคุยกับภาคินจนขับรถกลับมาถึงตัวเมือง
“นุชว่าแค่เซ็นสัญญาเล็ก ๆ ร่วมหุ้นกับบริษัทของพี่เขาคงไม่มาเองหรอกมั้งคะ”
“พี่ก็ว่างั้นแหละ แต่ที่อยากไปก็เพราะเห็นว่าโรงแรมบนภูเขามันสวยมาก ” ภาคินตอบก่อนจะลงจากรถ ปล่อยให้อรนุชที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่ ใจจริงเธอก็อยากไปเห็นคุณเตชินสักครั้ง และคิดว่าเขาคงตั้งใจมาพักผ่อนที่โรงแรมนั้นอย่างแน่นอน คนรวยระดับนั้น ถ้าใครได้ไปคงสบายไปตลอดชาติ! จนภาคินไม่เห็นว่าอรนุชจะลงรถมาสักที จนต้องเดินมาหาเธอที่รถ
“ไปกันเถอะนุช มัวทำอะไรอยู่”
“ถึงแล้วเหรอคะ” เมื่อหญิงสาวออกมาจากรถได้ ภาคินก็รีบพาเธอเดินเข้าไปในร้านทันที