ตอนที่ 11
“สวัสดีครับคุณจิรัชยา ผมเตชินครับ ไม่ทราบว่าคุณยังอยู่ที่โรงแรมหรือเปล่าครับ”
“อ๋อ...คุณเตชิน!! จิยังอยู่ที่โรงแรมค่ะ คุณเตชินอยู่ที่ไหนคะ”
“ผมอยู่ตรงลอบบี้ครับ”
“งั้นเดี๋ยวจิ ลงไปหานะคะ”
ไม่นานนักจิรัชยาก็รีบลงลิฟต์มายังชั้นล่าง เพื่อเจอกับเตชิน หุ้นส่วนทางธุรกิจคนใหม่ที่กำลังจะมาเซ็นต์สัญญาเพื่อร่วมลงทุนในธุรกิจเครื่องสำอางของเธอ
“สวัสดีค่ะ คุณเตชิน จิต้องขอโทษด้วยที่ทำให้คุณเตชินลำบากนะคะ” หญิงสาวที่เพิ่งเดินมาถึงล็อบบี้รีบเอ่ยทักทายร่างสูงที่ยืนหันหลังอยู่
“อ๋อ!!! ไม่เป็นไรเลยคุณจิ ผมเองต่างหากที่ทำให้คุณจิต้องรอ” ชายหนุ่มหันกลับมาก็ต้องเจอกับความสวยของเธอที่ถูกชะตาเขาตั้งแต่ตัดสินใจเซ็นต์สัญญาร่วมธุรกิจกับเธอแล้ว เขามองเธออย่างไม่ลดละ ตัวจริงของเธอสวยกว่าในรูปโปรไฟล์ทางโซเซี่ยลที่เขาเคยเห็นซะอีก จิรัชยารีบเดินเข้าไปหาเขาที่ยืนรออยู่ทันที เขาดูหล่อสมาร์ตเหลือเกินไม่น่าเชื่อเลยว่ารวยขนาดนี้จะยังเป็นหนุ่มโสด หรือว่าเขาจะเป็นเกย์กันแน่ หล่อนแอบคิดในใจ!
“ไม่เป็นไรค่ะ จิมาก่อนเวลาเอง” หญิงสาวรีบบอก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ใครจะไม่รู้ว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันแบบนี้..จริงมั้ย”
“งั้นเรามาตกลงเซ็นต์สัญญากันเลยดีมั้ยคะ” เธอรีบเข้าเรื่องทันที สำหรับเธอแล้วเรื่องงานต้องมาก่อน
“ได้สิครับ”
“เอ่อ...ว่าแต่ เราจะเซ็นต์กันตรงนี้เลยเหรอครับ” เขาเอ่ยถาม เพราะมือไม้และชุดที่ใส่อยู่ก็เปียกชื้นไปด้วยละอองฝนตั้งแต่ที่เดินเข้ามา อีกทั้งผมเผ้าก็ชุ่มไปด้วยน้ำฝนเช่นกัน
“งั้นไปที่ห้องจิ..ก็ได้ค่ะ พอดีจิ..เปิดห้องพักเอาไว้” เธอพูดออกไปเพราะเขาดูเป็นคนน่าเชื่อถือ และไว้ใจได้ ในห้องของเธอมีผ้าเช็ดตัว คงพอช่วยให้ศีรษะของเขาแห้งลงได้บ้าง
“อ๋อ..ครับ” เขาดูลังเลนิดหนึ่ง แต่ก็เดินตามเธอออกไป
ภายในห้องพัก หลังจากชายหนุ่มเซ็นต์สัญญาเรียบร้อย จิรัชยาเผลอไปสบตาคมเข้มดุจเหยี่ยวของชายหนุ่มตรงหน้า ระหว่างที่เขากำลังใช้ผ้าเช็ดตัวที่เธอยื่นให้เพื่อเช็ดผม เธอพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า...เค้าช่างหล่อเหลือเกิน.... กลิ่นอายของชายชาตรีที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามของเขามันช่างดึงดูดเหลือเกิน มันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนที่สติของเธอจะกลับคืนมาแล้วรีบเอ่ยถามเพื่อแก้เขินนั้น
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าโรงแรมที่นี่จะเต็ม” เตชินนั้นก็ตกอยู่ในอาการเดียวกับจิรัชยาเมื่อสักครู่ พอได้ยินเสียงของเธอเขาก็ดึงรีบสติกลับมาเช่นกัน ก่อนจะส่งรอยยิ้มกว้างทั้งปากและดวงตามาให้เธอ
“ฝนที่ตกหนักทำให้ถนนขาดครับ เห็นว่าตอนนี้ยังไม่สามารถเคลียร์น้ำออกได้ คนเดินทางก็เลยต้องหาที่พักกันวุ่นวายเลยทีเดียว”
“ไหนว่าเจ้าหน้าที่เคลียร์ทางหมดแล้วไงคะ”
“ก่อนหน้านี้ ที่เพิ่งจะเคลียร์หมดไปน่าจะเป็นพวกต้นไม้ที่ล้มขวางทางนะครับ ส่วนน้ำป่าที่ไหลผ่านไม่รู้จะเคลียร์ยังไง”
“โอ่ว..นี่มันอะไรกันนี่”
“แล้วตอนนี้ถนนสายหลักก็ถูกน้ำตัดขาดไปเรียบร้อยแล้วครับ” เขายื่นสมาร์ตโฟนที่กำลังอ่านข่าวแจ้งเหตุน้ำท่วมของเพจเพจหนึ่งให้หญิงสาวดู
“น้ำพวกนี้มาจากไหนกันคะ”
“น้ำป่าครับ ไหลมาจากบนภูเขา”
“แย่เลยนะคะแบบนี้” หล่อนยื่นสมาร์ตโฟนคืนให้ชายหนุ่มแล้วทำหน้าเซ็ง เขาเลยพูดปลอบเธอ
“คุณจิ..โชคดีครับที่เปิดห้องพักได้ทัน ผมมาช้าห้องพักที่นี่เต็มหมดแล้ว และแถวนี้ก็มีโรงแรมเดียวซะด้วย” เธอพลางนึกในใจ คนระดับเตชินทำไมทำตัวติดดินจัง ความจริงเขาให้เลขาฯ จองล่วงหน้าก็ได้นี่น่า!