Chapter 13
1314 คำ
หลังจากที่งานจบลงวินพาหนูนิดกลับมาที่บ้านโดยตลอดทางเขาไม่สนใจเด็กสาวเลย หนูนิดถือซองเงินห้าพันบาทมองคุณป๋าของเธอตาละห้อย ฟาร์เหลือบสายตามองทั้งสองคนก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ท่าทางจะง้อกันยาวหลายวัน เพราะคุณหนูนิดเธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน โดยปกติคุณหนูจะไม่ทำอะไรขัดใจคุณวินครั้งนี้คงโกรธมากจริงๆ
"คุณป๋าหนูนิดได้รางวัลด้วยนะ"
เขาหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไม่สนใจเด็กสาวข้างๆ หนูนิดขยับไปใกล้ก่อนจะพิงใบหน้าลงกับหน้าอกของชายกหนุ่มอย่างที่เคยทำ แต่เขาก็ยังไม่สนใจจะคุยด้วย เมื่อมาถึงที่บ้านเขาเดินลงรถไปเลยไม่แม้แต่จะพาเธอลงรถ หนูนิดรีบวิ่งตามเขาไปถึงห้องแต่ไม่ทันแล้วชายหนุ่มปิดประตูใส่หญิงสาวอย่างแรง
"คุณป๋า!! หนูนิดขอโทษ"
หนูนิดใบหน้าเศร้าหมองมองไปยังประตูของเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเดินกลับห้องไป วินที่ตอนนี้ปาโทรศัพท์ลงเตียงอย่างหงุดหงิดที่ตัวเองไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ถ้าจะต้องคุยกันตอนนี้เขาระเบิดลงแน่นอน
"โธ่เว้ย!"
เขานอนลงบนเตียงก่อนจะหลับตาลงช้าๆ ถ้าเป็นแบบนี้เขาเองที่จะเสียผู้ใหญ่กับเธอ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถแยกแยะเรื่องบางอย่างได้เลย โดยเฉพาะเมื่อหนูนิดทำอะไรแบบนั้นจริงๆมันก็แค่การแสดงเท่านั้น แต่เขาไม่ชอบเลยไม่รู้ทำไม
ทางด้านของหนูนิดเธออาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินไปเปิดประตูห้องที่ทะลุกับห้องของชายหนุ่ม แต่ปรากฏว่าเขาล็อคห้องไม่ยอมให้เธอเข้า หนูนิดมองประตูน้ำตาคลอก่อนจะเดินไปนอนลงบนเตียงนอนแล้วกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อน
(ถึงแล้วเหรอหนูนิด นาฬิกาสวยมาก อร๊าย! ฉันชอบมากเลย)
"ฮึก! ฉันดีใจที่แกชอบ"
(อ่าว ร้องไห้ทำไมอ่ะ)
"ก็ที่เราไปเต้นกระต่ายกันไง คุณป๋าโกรธมากไม่ยอมคุยกับหนูนิดเลยตั้งแต่มาที่นี่"
(ว่าแล้วเชียว สีหน้าคุณป๋าของเธอดูไม่ดีเลยสักนิด แล้วจะเอาไง)
"ก็ต้องง้อแหละ พรุ่งนี้ก่อนเดี๋ยวจะทำกับข้าวง้อคุณป๋า"
(อืมดีแล้ว อ่อ แกติดมหาวิทยาลัยระดับท็อปประเทศเลยนะ โรงเรียนประกาศชื่อแกขึ้นหน้าเว็บโรงเรียนเลยเห็นยัง)
"จริงเหรอ! ยังไม่เห็นเลยถ้าคุณป๋าเห็นน่าจะหายโกรธแน่ๆ"
(อืม หาโอกาสบอก อ่อ ฉันทำวีซ่าผ่านแล้วนะไม่นานเลยแกไม่ไปเรียนต่อเมืองนอกกับฉันจริงเหรอ)
หนูนิดเงียบเสียงลงไป เรื่องนี้คุยกันมาสักพักแล้วแต่ดูเหมือนว่าคุณป๋าของเธอไม่มีทางยอมแน่นอน เธอจึงปฏิเสธเพื่อนไปแล้ว
"คุณป๋าไม่ให้ไปหรอก"
(ก็แน่ละ หวงขนาดนั้น)
"ไงคุยกันนะขอไปเช็คเว็บก่อน"
(จ้า เจอกันโรงเรียนพรุ่งนี้)
หนูนิดกดวางสายก่อนจะหลับตาลงบนเตียงนอน เธอต้องหาวิธีให้คุณป๋าหายโกรธให้ได้เลย พรุ่งนี้ตอนเย็นเธอจะลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง
เช้าวันต่อมา...
หนูนิดในชุดนักเรียนเตรียมไปโรงเรียนวันสุดท้ายของภาคเรียน และเดือนหน้าจะมีพิธีจบด้วย
"คุณหนูมาทานข้าวค่ะ"
หนูนิดเดินมายังห้องอาหารมองซ้ายมองขวาหาคุณป๋าของเธอแต่ก็ไม่เจอ หญิงสาวหันไปมองหน้าป้านมแจ่มก่อนจะเอ่ยถาม
"คุณป๋าล่ะคะ"
"ออกไปแล้วค่ะบอกว่ามีธุระด่วนให้คุณหนูนิดไปกับคุณฟาร์ เดี๋ยวคงมารับแล้วค่ะ"
หนูนิดสีหน้าสลดลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"งั้นหนูนิดไปโรงเรียนแล้วนะคะ"
"อ่าว ไม่ทานข้าวก่อนเหรอคะ"
"ยังไม่หิวเลยค่ะ"
หนูนิดเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อรอพี่ฟาร์มารับ รถเคลื่อนที่ขับเข้ามาในบ้าน ฟาร์เดินลงมาก่อนจะเปิดประตูให้หนูนิดขึ้นรถไป
"เชิญครับคุณหนู"
"คุณป๋าจะไม่คุยกับหนูนิดจริงเหรอคะ"
"ให้เวลาคุณวินหน่อยครับ บางอย่างต้องให้เขาใจเย็นก่อน คุณหนก็รู้ว่าคุณวินหวงคุณขนาดไหน การทำแบบนั้นคุณก็รู้ว่ามันจะเกิดผลที่ตามมา"
หนูนิดเงียบไม่พูดอะไร เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง แต่ไม่คิดว่าคุณป๋าจะโกรธจนหลบหน้าไม่มาหาเลย
"ไปโรงเรียนเถอะค่ะ"
"เชิญครับ"
หนูนิดนั่งเงียบตลอดทางจนไปถึงโรงเรียน เธอเดินเหม่อไปจนถึงห้องเรียนก็ยิ้มออกมาเมื่อเจอเพื่อนรวมแก๊งกันในห้องเรียน
"เป็นยังไงบ้างแก คุณป๋าวินหายโกรธยัง"
"ไม่เลย ท่าทางจะงอนนาน"
"เห้อ! เอางี้ไปเดินเล่นที่ห้างกันดีกว่า คุณครูบอกว่าไม่ต้องมาแล้ววันสุดท้าย ถ้าใครมีงานก็ส่งถ้าใครส่งครบก็กลับ"
หนูนิดพยักหน้าก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไป ก็ดีเหมือนกันไปเดินเล่นให้หายเซ็งก่อน แล้วค่อยไปหาวิธีง้อคุณป๋าของเธออีกที
เมื่อมาถึงที่ห้างเด็กๆก็ไปนั่งทานบุฟเฟ่ต์กันบนห้าง หนูนิดขอตัวไปเข้าห้องน้ำเธอเดินมาเรื่อยๆก่อนจะชะงักไปแล้วมองไปยังชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งทานกาแฟด้วยกัน
"นั้นมันคุณป๋านี่นา! แล้วผู้หญิงคนนั้น... คนที่เป็นดารานี่นา"
เด็กสาวมองจ้องเข้าไปอย่างมีความสงสัย ทำไมตอนนั้นทำเหมือนไม่อยากคุยกัน แต่ทำไมตอนนี้ถึงยอมมานั่งคุยกับเขาสองต่อสองแบบนี้ แล้วตกลงว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน
"ไหนคุณป๋าบอกว่าหนูนิดเป็นนางเอกของคุณป๋าไง แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร"
อีกด้านในร้านกาแฟวินที่มาดื่มกาแฟในห้างก็บังเอิญเจอกับเฟียส หล่อนตามเขาตั้งแต่ตรงบันไดเลื่อนจนมาถึงที่นี่ ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไปไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
"เมื่อไหร่คุณจะเลิกยุ่งกับผมสักที"
"อย่างน้อยคุณควรจะเหลือความเป็นเพื่อนให้กับเฟียสบ้าง ถ้าสุดท้ายแล้วจะไม่สานความสัมพันธ์กัน ก็ขอให้คุณเห็นเฟียสเป็นเพื่อนคนหนึ่งได้มั้ยคะ"
ไม่พูดเปล่าเธอยังขยับเข้าไปใกล้เขาก่อนจะโน้มใบหน้าไปซบลงกับไหลกว้าง พลันสายตาสบเข้ากับหนูนิดที่ตอนนี้มองเข้ามาผ่านกระจกเช่นกัน เธอลูบไล้แขนชายหนุ่มก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ เด็กสาวตาแดงก่ำวิ่งออกไปจากตรงนั้นนั้นทำให้เฟียสสะใจเป็นอย่างมาก
"ผมให้คุณเป็นเพื่อนก็ได้ แต่การเป็นเพื่อนไม่ควรถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ คุณเป็นดาราเดี๋ยวลากผมไปเป็นข่าวด้วยอีก"
"คุณไม่แคร์ที่จะเป็นข่าวไม่ใช่เหรอคะ"
เขาถอยหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะชักมือกลับแล้วลุกขึ้นยืน
"ไม่แคร์แต่ใช่ว่าอยากจะเป็นข่าว ผมเบื่อที่ต้องให้คนนั้นคนนี้มาคอยตามถ่ายภาพ ผมต้องการความเป็นส่วนตัว และที่สำคัญผมไม่อยากให้หนูนิดเข้าใจผิด ขอตัวนะ"
เฟียสปล่อยให้เขาเดินออกไปก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย
"ไม่ทันแล้วค่ะวิน เพราะยัยเด็กนั้นคงจะเข้าใจผิดไปแล้ว และเฟียสจะทำให้มันหายออกไปจากชีวิตคุณให้ไกลที่สุด หึ!"
- ผู้เขียน
