ตอนที่ 6 นึกว่ารอด
1874 คำ
ตอนที่ 6 นึกว่ารอด
ในความมืดสนิท มีเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคนข้างๆ ริสาขยับตัวอย่างแผ่วเบา ก่อนค่อยๆ ดึงผ้าผูกตาตัวเองออก ใครจะกล้าหลับสนิทกับผู้ชายแปลกหน้า
แต่ถึงจะดึงผ้าปิดตาออกแล้ว เธอก็ยังมองเห็นอะไรในห้องที่มืดสนิทแบบนี้ไม่ค่อยชัดอยู่ดี
-ประตูอยู่ทางไหนเนียะ-
ริสาพยายามลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่
หมับ
ฝ่ามือใหญ่คว้าแขนริสาในความมืด
"จะไปไหน ผมอนุญาตแล้วเหรอ รอเช้าค่อยกลับไปตอนนี้อันตราย"
ริสาถึงกับสะดุ้งโหยง เพราะไม่ใช่แค่พูดเปล่า มาวินเข้ามาสวมกอดริสาจากด้านหลังทันที เธอได้แต่นั่งตัวแข็งอยู่ด้านข้างเตียง อยากจะหนีก็หนีไม่ถนัด
-ยังกับอยู่กับเขาแล้วเธอจะไม่อันตรายยังงั้นแหละ-
“แค่ปวดท้องค่ะ จะไปเข้าห้องน้ำ” ริสาหาข้ออ้างในการหลบหนีจึงแค่พูดไปส่งๆ
มาวินควานหาผ้าปิดตาที่ริสาดึงออก ก่อนจับมันมาปิดตาอีกครั้ง เขาใช้มือคลำไปเปิดไฟที่หัวเตียง
“ไปสิ ผมไปส่ง จะเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ”
“มะ ไม่ปวดแล้วค่ะ”
“แน่ใจ งั้นก็นอนต่อ”
อุตส่าห์กลั้นอารมณ์เพราะเห็นเธอป่วยอยู่ แต่ดันแอบจะลุกหนีไปเสียนี้
“คือฉัน นอนไม่หลับ”
“จะนอนหลับดีๆ หรือจะนอนแบบทำอะไรจนเพลียแล้วหลับ”
“อ๊ะ เอ่อ”
“นอน! เช้าค่อยไป!”
“ก็นอนแบบเอาผ้าปิดตา มันอึดอัดนี่คะ”
“ถ้ายังเรื่องมาก จะไม่แค่นอนอย่างเดียวแล้วนะ จำไว้ถอดผ้าปิดตาออกอีกเมื่อไหร่ โดนชุดใหญ่แน่”
“ค่ะ ค่ะ นอนแล้ว” ริสารีบล้มตัวลงนอนตัวแข็งทื่อมาวินล้มตัวลงนอนตามเขาเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังอีกครั้ง
-ผู้หญิงอะไร ตัวโคตรหอม-
มือเจ้ากรรมของมาวิน เริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อเธอ
“ใส่เสื้อในนอน ไม่อึดอัดหรือไง ถอดนะ” พูดเสร็จเขาก็ปลดตะขอบรา ปลดออกแล้วโยนทิ้งทันที
“อ๊ะ”
ริสาพูดแทบไม่ออก เมื่อรู้สึกมีลมหายใจใจมาพ่นอยู่ข้างหู จนเธอต้องย่นคอหนี แถมฝ่ามือใหญ่ยังล้วงมาลูบคลำหน้าอกเธอไม่ยอมหยุด ถูกเคล้นคลึงอยู่แบบนี้
“อื้ออออ”
ยอดอกดันชูชัน รับกับฝ่ามือที่มายั่วเย้าปลุกอารมณ์
“คุณแม็กซ์ ไหนว่าแค่นอนไงคะ”
“ก็คุณปลุกให้ผมตื่น” เสียงพ่นลมหายใจอยู่ริมหู แถมฝ่ามือของเขายังลูบไล้ไม่ยอมหยุด ไม่ช้าก็ล้วงต่ำมาด้านล่าง
“อะ อึมม จะ เจ็บ ริสายังเจ็บอยู่เลย อ๊าา”
ตอนแรกเห็นว่าไม่ค่อยสบาย มาวินจึงไม่อยากทำอะไร แต่ในเมื่อริสาคิดจะหนี เธอก็ต้องโดนลงโทษ
เขาจัดการอยู่ชั่วครู่ ริสาก็ครางลั่น พร้อมปลดปล่อยมันออกมา
“ไหนว่าไม่อยาก” มาวินยิ้มเยาะที่รู้ว่าริสาเสร็จแม้แต่นิ้วของเขา
ในท่าตะแคงข้างมาวินค่อยๆ จับแก่นกายจัดการเธอช้าๆ วันนี้เขาแค่อยากถนอมเธอเบาๆ
-แต่ ถุงยางล่ะ ช่างเถอะมันไม่ทันแล้ว เนื้อสัมผัสเนื้อแบบนี้มันได้อารมณ์มากกว่า-
แล้วในคืนนี้เขาก็ไม่ปล่อยเธอให้พักตามเคย
ในตอนเช้าที่ริสาตื่นมาไม่เจอใคร พบข้อความจากไลน์โอนเงินจากตู้เข้าบัญชีเธอหนึ่งหมื่น
แถมข้อความ
-เมื่อคืนปล่อยในไปหลายครั้งอย่าลืมซื้อยาคุมฉุกเฉินมาคืนด้วย-
“ไอบ้า”
ริสาเม้มปากแน่น โกรธจนตัวสั่น จะโอนเงินคืนก็ไม่รู้จะโอนกลับที่ไหน ตั้งใจจะกดบล็อค แต่ถ้ามันขู่เอาคลิปภาพของเธอไปเผยแพร่ล่ะ เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะรีบออกจากโรงแรมไปทันที
ที่มหาวิทยาลัย
“ยังไม่หายดีหรอริสา พักนี้ตัวเองมาเข้าเรียนเลททุกวันเลย” นัชชาอดถามไม่ได้ที่สีหน้าของเพื่อนแลดูอิดโรย
“นั่นสิ ดูเพลียๆ นะ” ปลายฟ้าลุกขึ้นมาจับหน้าผากริสา “ตัวรุมๆ นะ”
“แค่นอนไม่พอหน่ะ” ริสายิ้มแห้ง
-ใครจะกล้าพูดว่าตัวเองไปทำอะไรมา-
“เออ เรื่องฝึกงาน ที่เราได้ฝึกงานที่เดียวกันสามคน อยู่ดีๆ ชื่อริสาก็ถูกเปลี่ยน” ปลายฟ้าเอ่ยขึ้นเพราะอาจารย์เรียกไปบอกตอนเช้าตอนริสามาเรียนในคาบเช้าไม่ทัน
“ห๊า เปลี่ยนได้ไง”
“ไม่รู้อะ เหมือนบริษัทนั้น รีเควสขอคนเพิ่มมากับอาจารย์ ตัวเองเลยถูกดึงชื่อไป”
“งื้อ มีอะไรจะแย่กว่านี้อีกไหมเนียะ นึกว่าจะได้ทำด้วยกันสามคน” ริสาบ่นโอดโอย รู้สึกพักนี้ดวงไม่ดีเอาซะเลย
“แย่เลยนะ ที่ไม่ได้ทำด้วยกัน”
“นั่นสิ”
สามสาวพากันนั่งคุยที่ม้านั่งใต้ต้นชมพูพันธ์ทิพย์
ถ้าริสารู้ว่าคนขอแลกเปลี่ยนสถานที่ฝึกงานของเธอเป็นฝีมือของมาวิน คงจะโกรธไม่น้อย ลูกชายคนเดียวที่ถูกตามใจอยากได้อะไรก็ต้องได้มีหรือจะโดนขัดใจ แค่บอกคนของพ่อว่าอยากให้ ริสา มาทำงานที่นี่ ก็ถูกจัดการอย่างง่ายได้
ในอนาคตอย่างไรเสีย สักวันหนึ่งเขาก็ต้องเข้ามาบริหารงานที่บริษัทอย่างเต็มตัว ยิ่งทางมหาวิทยาลัยที่ได้รับทุนสนับสนุน จากบริษัทของพ่อเขาปีละมหาศาล มีหรือถ้าเขาต้องการอะไรจะไม่ได้
ก็อีแค่ให้ริสา มาทำงานที่บริษัทของตัวเองในอนาคตที่เขาก็ต้องไปฝึกงานอยู่แล้ว แค่นี้เอง
มาวินยิ้มกริ่ม นึกสนุกอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา
@Line : ติ้งงง
ริสาสะดุ้งเฮือก ก่อนค่อยๆ หยิบโทรศัพท์มาเปิดอ่าน
แม็กซ์ : กินยาคุมฉุกเฉินหรือยังครับเด็กดี
ริสาตกใจ รีบคว่ำโทรศัพท์ทันทีเพราะกลัวเพื่อนจะเห็น เธอไม่นึกอยากจะตอบเขาสักนิด มาวินมองอย่างไม่พอใจ ที่เห็นริสาไม่ยอมตอบไลน์ของเขา
"ไอวิน กูว่ามึงหลงเสน่ห์ ริสาว่ะ มึงจ้องมันบ่อยมาก” เตชิดที่นั่งใกล้เห็นท่าที เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวบึ้งของมาวินที่เอาแต่มองริสาอยู่
“เสือก” เขาบ่น “กูก็แค่หาอะไรทำสนุกๆ”
“อยากจีบให้มันมาแหกอกอีกรอบก็เอาดิว่ะ มึงไม่เอา เดี๋ยวกูเอาเองนะเว้ย เดี๋ยวนี้ดูไม่ค่อยหยิ่งเหมือนตอนบ้านยังรวย”
“มึงหุบปากไปเลย ไอชิต ให้กูจัดการให้เบื่อก่อนจะยกให้”
“พวกมึงสองคนนี้คิดแต่เรื่องเหี้ยๆ เนอะ แค่นี้ชีวิตริสาเค้าก็แย่พอแล้วเปล่าว่ะ จะไปซ้ำเติมเค้าทำไม” กฤชตินรู้สึกไม่ชอบใจที่เพื่อนๆ เอาแต่พูดเรื่องแบบนี้
“แหม ไอพ่อพระ มึงคงไม่ได้แอบชอบริสาอยู่ป่ะว่ะ” เตชิตบ่น แต่ไม่ใส่ใจอะไรนัก เขาหันไปหามาวินที่เอาแต่ไถโทรศัพท์
“แล้วนี่มึงถอยโทรศัพท์ใหม่อีกเครื่องล่ะ คนเหี้ยไรพกสองเครื่อง มึงนี่ซ้อมเป็นนักธุรกิจตามพ่อมึงเลยนะ”
“เออ เรื่องของกู มึงเหอะ บอกจะเอาอีนัชชา มึงจัดการไปถึงไหนแล้วว่ะ” มาวินละสายตาจากโทรศัพท์ก่อนจะหันไปตอบเพื่อน
“ก็นี่ไง ลงทุนไปฝึกงานใกล้ๆ มัน ไม่รอดกูแน่ จะทำให้เรียกพี่ชิตคะ พี่ชิตขาทั้งคืน”
“แล้วมึงล่ะ ไอติน ไม่เอาอีปลายฟ้าว่ะม"
“เชิญพวกมึงตามสบายเลย ถ้ากูจะชอบใครกูจีบเอง”
“แล้วสเปคมึงเป็นแบบไหน กูช่วยหา”
กฤชติน นิ่งไปพัก สเปคเหรอ เขาหันไปมองที่ริสา
-แบบนั้นมั้ง- แต่เขาไม่ได้พูดมันออกมา
มาวินเห็นริสาไม่ยอมตอบไลน์เขาสักที จึงกดกระหน่ำเข้าไปแกล้ง
@Line : ติ้งงงง
แม็กซ์ : อ่านไม่ตอบคือ?
แม็กซ์ : ผมอยู่ที่มหาลัยคุณนะตอนนี้จะให้เข้าไปหาเลยไหม
ริสาเห็นข้อความเด้งมา ถึงกับอึ้ง รีบกดตอบไปทันที
ริสา : อย่าเข้ามานะฉันอยู่กับแฟน
มาวินอ่านแล้วถึงกับขำ
แม็กซ์ : ไหนแฟน ผมเห็นคุณนั่งอยู่กับเพื่อนของคุณ รอแป๊บนะผมกำลังจะเข้าไปหา
ริสาอ่านถึงกับเลิ่กลั่ก มองซ้ายมองขวาทันที
-ไอหมอนั่นอยู่แถวนี้งั้นหรือ ทำไงดีล่ะ ถ้าเขามาหาถึงนี่-
ริสา : อย่านะ แฟนฉันคุยกับเพื่อนอยู่ตรงโน้น
ริสาไม่รู้จะทำไง ในเมื่อเห็นกลุ่มของมาวินนั่งอยู่ไม่ไกลจึงแกล้งถ่ายรูปพวกเขาส่งไปยังงั้น
มาวินได้แต่อ่านแล้วขำเมื่อเห็นริสาพยายามโกหก
“ริสาเป็นอะไร เหงื่อออกเต็มเลย” นัชชาเห็นสีหน้าของเพื่อนที่เอาแต่จ้องโทรศัพท์ ดูแปลกไปเลยรู้สึกเป็นห่วง
“ปะ เปล่า ฉันไม่ค่อยสบาย เราเข้าคณะกันเถอะ” ที่โล่งแบบนี้ มันดูจะไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ ที่สำคัญเธอไม่รู้ว่าไอหมอนั่นอยู่ตรงไหน
“เอาสิ ไปกันเถอะ”
ริสาทำท่าลุกขึ้น แต่มาวินก็ส่งข้อความมาก่อกวนเธออีก
@Line : แม็กซ์
: ผมไม่เชื่อว่าคุณมีแฟนแล้ว แต่ถ้าคุณเดินไปหอมแก้มแฟนคุณให้ผมเห็นตอนนี้ ผมถึงจะยอมเชื่อ
:กล้าไหมครับ เด็กดีแค่หอมแก้มฟอดเดียว ผมจะไม่กวนคุณอีก
ริสาเม้มปากแน่นก่อนจะพิมพ์ตอบอย่างรวดเร็ว
ริสา : ได้ ฉันจะหอมแก้มแฟนฉัน และนายก็ออกไปจากมหาวิทยาลัยฉันด้วย!
“นัชชา ปลายฟ้า ถ้าฉันทำอะไรไม่เหมาะสม แกอย่าว่าฉันนะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟัง” ริสาหันไปบอกเพื่อนที่ยืนงงกันอยู่ เมื่ออยู่ดีๆ ริสา ก็สาวเท้าเข้าไปหากลุ่มของมาวิน
เขาเก็บโทรศัพท์เครื่องที่ส่งไลน์ใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบอีกเครื่องมาเล่นแกล้งไถIGเล่น
-เสร็จกูแน่ ยัยริสา ดูสิจะกล้าทำจริงเปล่าว่ะ- มาวินกระหยิ่มยิ้มเยาะอยู่ในใจ
ริสาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนมาวินรู้สึกหัวใจของเขาสั่นแปลกๆ
-ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว เหี้ยเอ๊ย ทำไมใจเต้นแรงว่ะ -
ริสามาหยุดยืนตรงหน้ากลุ่มของเขา
มาวินหลับตาพริ้มเตรียมรอรับการหอมแก้มจากริสา เขาแอบอมยิ้มอยู่มุมปากอย่างลำพองในใจ
ทั้งเตชิต กฤชตินทำสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเห็นริสายื่นนิ่ง
“กฤชติน ขอโทษนะ” ริสาก้มลงไปหอมแก้มกฤตินที่นั่งงงอยู่ทันที
มาวินลืมตาขึ้นมามองเห็นภาพตรงหน้าอย่างตกใจ
“เห้ยยยยยยยย”
———————————-
- ผู้เขียน
