ตอนที่ 11 อย่ามาสอดเรื่องของข้า
เพียงแค่ส่งอาหารเข้าปากในคำแรก จ้าวตี๋เฟยก็แสยะยิ้มออกมา นางกล้ากล่าวอ้างว่าเข้าครัวทำอาหารเองอย่างนั้นหรือ? ช่างหน้าด้านยิ่งกว่าพื้นถนน รสชาติอาหารเหล่านี้เขากินมันทุกวัน จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นแม่ครัวของตำหนักบูรพา?
"เจ้าไม่กินหรือ เหตุใดจึงเอาแต่แอบมองข้าเล่า หรือว่าใบหน้าข้ามีสิ่งใดประหลาด?" หยางหลิงเซียงรีบก้มหน้าลง นางคิดว่าตนเองแอบมองอย่างแนบเนียนแล้ว ทว่าอีกฝ่ายแม้จะไม่ได้หันมามองนางสักนิดแต่ก็ยังรับรู้ได้อีก นี่เขาเก่งเกินไปหรือไม่
"เซียงเซียงกลัวว่ารสชาติจะไม่ถูกใจพระองค์ รสชาติแย่หรือไม่เพคะ หากว่า..." น้ำเสียงประหม่าของพระชายาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดเจน จ้าวตี๋เฟยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจนจบก็ตัดบทออกไปเสีย
"ข้ากินได้ ไม่ได้แย่อะไรเจ้าเองก็กินบ้างเถิด" ถึงแม้ตัวเขาจะเป็นถึงองค์รัชทายาททว่าก็ไม่ได้เลือกกินมากนัก ยามอยู่ในสนามรบมีเพียงแค่แป้งทอดหนึ่ง
