ตอนที่ 10 ความรักไม่ใช่สิ่งจำเป็น
"รายงานมา" ขันทีคนสนิทก้มศีรษะลงเล็กน้อย และสูดลมหายใจเข้าก่อนจะบอกเล่าเรื่องภายในเกือบสามเดือนที่ผ่านมากับองค์รัชทายาทหนุ่ม
"ทูลองค์รัชทายาทหลังจากพระองค์ออกจากเมืองหลวงไปได้ราวสองชั่วยาม องค์ฮองเฮาก็เสด็จมาที่ตำหนักบูรพาเพื่อปลอบใจพระชายา องค์ฮองเฮาเห็นว่าเหล่าอนุไร้มารยาทไม่ยอมยกน้ำชาทำความเคารพพระชายา จึงถูกปลดออกทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ" นิ้วมือที่กำลังเคาะหัวเข่าตนเองพลันชะงักค้าง มิน่าเล่าตั้งแต่เขากลับเข้ามายังไม่เจออนุเหล่านั้นเลยแม้แต่คนเดียว
"ปลดหมดทั้งสามคนเลยหรือ ผู้ใดเป็นคนออกคำสั่งพระชายาหรือ?"
"หามิได้พ่ะย่ะค่ะ พระชายาทรงคัดค้านแล้ว ทว่าองค์ฮองเฮาไม่เห็นด้วย อนุเหล่านั้นเป็นองค์ฮองเฮาปลดทั้งสิ้น หาได้มีความเกี่ยวข้องกับพระชายาแม้แต่น้อย"
ริมฝีปากหยักพลันกระดกขึ้นเย้ยหยัน ไม่เกี่ยวกับพระชายาหรือ? จะไม่เกี่ยวได้อย่างไรแต่งเข้ามาวันเดียวก็กล้าป
