“เป็นอะไรยัยค้าง มองหาอะไร” จินถามพลางชะเง้อคอมองตามเพื่อที่กำลังทำท่าทีเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง
“สงสัยเหมือนกันวันนี้แกทำตัวแปลก ๆ ” ฉันกอดอกมองเพื่อนด้วยความสงสัย
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“แล้วเรื่องวันนั้นเป็นไง เจ้าของรถโทรมายัง”
ยัยจินเป็นคนถามส่วนฉันก็เงียบเพื่อตั้งใจฟังมันอธิบาย เพราะคืนนั้นฉันดื่มจนเมาทั้งที่ตัวเองก็ไม่ใช่คนดื่มเก่งอะไรนักหรอกแต่มันเพลินกับแสงสีไปสักหน่อย ไหนจะความเหงาที่มันแทรกซึมอยู่ภายในใจอีก ฉันคงบ้าไปแล้วกับแค่คนเจ้าชู้คนหนึ่งไม่สนใจ
“อืม” น้ำค้างตอบแค่สั้นๆ คล้ายว่ามันมีอะไรบางอย่างกำลังปิดบังอยู่
“แกว่ายังไง” ฉันถามบ้าง
“เขาจะเอาเงินจากฉันสองหมื่น” ยัยน้ำค้างบอก น้ำเสียงและสีหน้าดูสิ้นหวังเหลือเกิน “แต่ฉันไม่มีจะให้ ก็เลย หลบเขาอยู่”
“หา!”
“สองหมื่นเลยเหรอ”
ยัยจินตกใจจนเพื่อนคนอื่นพากันหันมามอง ส่วนฉันนั้นไม่แปลกใจเลยเพราะถ้าฟังจากที่พวกมันเล่า รถแบบนั้นราค
