เมื่อจอดรถที่ตลาดนัดที่มีสวนสวยประดับด้วยแสงไฟซึ่งติดสถานีรถไฟประจำจังหวัด เป็นสถานที่เดินเล่นยามค่ำคืนของคนทุกเพศทุกวัย ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองแก่ก็คืนนี้ เพราะขี้บ่นขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อน อีกทั้งพยายามคอยห้ามไม่ให้ตะวันสนุกจนเกินเลย ด้วยฝ่ายนั้นตามใจเจ้าไข่สองฟองของผมมาก
ผมคอยสังเกตไข่เอ๋ยและตะวัน แม้จะดูไม่ค่อยลงรอยกัน แต่ลูกชายผมทำตัวเป็นกาวใจอย่างดี เสียงเจื้อยแจ้วของไข่ต้มทำให้ทั้งพี่สาวและตะวันคอยแย่งกันเอาใจเขา
“นี่น้องของหนูนะคะ”
“แต่เป็นลูกชายพี่ด้วยครับ”
ไข่เอ๋ยมองหน้าตะวัน มองราวกับอย่างหาเรื่อง แต่พอผมทำเสียงดุ เธอจึงกล่าวขอโทษ
“พี่ตะวันเป็นแค่แม่หลอกๆ นี่คะ”
“ไม่ใช่ พี่ตะวันเป็นแม่ของน้องกับมูมู่คร้าบ” ไข่ต้มว่าพร้อมหอมแก้มตะวัน สลับตุ๊กตาหมาหูยาวตัวเก่งของเขา
“ไม่ต้องทะเลาะกัน ถ้าใครก่อเรื่องก่อนป๊าจะไม่รัก”
เมื่อผมเอ่ยเช่นนั้น ตะวันเลยทำปากขมุบขมิบ และผมจับคำพูดของเข
