“ผมจะออกแรงให้เมื่อยแขนปวดมือไปทำไม เฮียโคตรหนังหนา ตัวก็แข็งไปหมด”
“เดี๋ยวสิ แต่มีตรงนี้ที่นุ่มและฉันจำได้ว่านายชอบมาก”
เฮียหนอนไล้นิ้วใหญ่บนเรียวปากบางสีสดของเขา ผมยอมรับว่าใจอ่อนระทวยจนเกือบเผลอบ้าจี้โผเข้าไปจูบปากเขา
“ลุง...” ผมเรียกเขา ยามนี้มีสิ่งหนึ่งที่อยากรู้เหลือเกิน
“ครับ วันอาทิตย์มีเรื่องอะไรให้ช่วย”
“ถามจริงๆ ลุงอ่อยผู้ชายเก่งแบบนี้เป็นตั้งแต่ตอนไหน ทำไมมันถึงหื่นและดูคลั่งรักผมขนาดนี้”
คิ้วหนาที่เป็นแพสวยเลิกขึ้นทั้งสองข้าง และยังอมยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มยั่วใจผม
“อยากรู้จริงๆ เหรอ” เขาถามเสียงทุ้ม และหลอกล่อผมด้วยดวงตาพราวระยับคู่นั้น
หลังจากนั้นเฮียหนอนก็จับผมให้นั่งลงข้างๆ กันบนปลายเตียงอีกหน และไออุ่นจากร่างแกร่งส่งต่อมาถึงผม มันรู้สึกดีจนไม่อยากขัดขืน
“แหงสิ ทำไมจะไม่อยากรู้ ลุงทำให้ผมจะบ้าทุกวัน”
“ฮ่าๆ นายก็เหมือนกันแหละ ทำให้ฉันปวดหัวและหงุดหงิดตลอด”
