ถูกเทของจริง 2
1279 คำ
แต่ตอนนี้ผมแค้น แค้นใจไอ้เฮียสลิลอย่างหนัก ฉะนั้นสิ่งที่ผมพึงกระทำคือการหาวิธีแก้เผ็ดฝ่ายนั้น
“เออ ท่านอะไรของพี่เนี่ย เขารวยมากใช่ไหม และยังบอกว่าผมเป็น...น้องสะใภ้ของมันด้วย”
“ก็ทำนองนั้นแหละค่ะ อันที่จริงท่านยังเอ่ยปากว่าอยากให้น้องตั้งใจเรียนให้จบและหางานดีๆ ทำซะ ไอ้หวังจับคนรวยๆ แล้วตกถังข้าวสารอะไรนั่น ยุคนี้สมัยนี้มันไม่ง่ายแล้ว”
“เฮ้ย ไอ้เฮียหนอนเน่าเนี่ยมันชักจะหยามเกียรติกันเกินไปหน่อยกระมัง” ผมกัดฟันกรอด เดือดจนไม่อาจคุมสติได้
“อุ๊ย ท่านค่ะ ท่านไม่ใช่อาเฮียหรืออาแปะที่ไหน”
“เออนั่นแหละ ผมไม่เคยมีความคิดอยากตกถังข้าวสารสักนิด แต่ตอนนี้โคตรอยากสั่งสอนคนแก่ที่ไม่รู้จักเก็บฟันไว้เคี้ยวหมาก คนอย่างมันเขาเรียกแก่กะโหลกกะลา แล้วปากหมาอย่างนั้นน่าเคารพตรงไหนวะ”
“หัวร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์ ที่สำคัญน้องมีแต่เสียเปรียบ อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยค่ะ อย่างที่พี่แนะนำ ถ้าต้องการเป็นสะใภ้ตระกูลนี้ควรมือไม้อ่อนให้มากๆ” เจ้าหน้าที่เตือนสติผม
“ฮึ คนอย่างไอ้เฮีย มงมือไม่ต้องใช้หรอก มันสมควรเจอลำแข้งและฝ่าตีนกูเนี่ย ถึงจะสาสม!”
ผมพูดจบก็หันไปมองข้าวของตัวเอง ก่อนสบถถ้อยคำรุนแรงต่อว่าเฮียสลิล หรือไอ้หนอนเน่าๆ ห่าเหวนั่นอีกชุดใหญ่
พี่คีย์ติดต่อผมมาในสองวันต่อจากนั้น คือหลังจากผมขนของและมาเช่าห้องพักที่เล็กเหมือนรูหนูนั่นแหละ
“เชี่ย พี่คีย์หายหัวไปไหน มันนานเกินไปแล้วนะโว้ย”
ผมเดือดมาก ไม่ได้อยากหยาบคายกับเขา แต่มันรู้สึกอัดอั้นจริงๆ ทั้งหมดนี้ผมเคยตัวจากการที่คีรีดูแลนั่นเอง
“อ้าว พี่บอกแล้วว่าออกทริปไง และเดี๋ยวขอเที่ยวสักพัก อีกไม่นานก็กลับครับ” น้ำเสียงเขาดูไม่ทุกข์ร้อนกับผมสักนิด
“แต่พี่ทำไม่ถูก มันเกือบห้าเดือนแล้ว ผมเดือดร้อนมาก อีกอย่างไอ้เฮียหนอนก็โยนของผมออกจากห้องพี่ แถมไล่ส่งยังกับหมูกับหมา”
“ตะวัน...พี่ไม่อยากให้ต่อว่าเฮียหนอน มันไม่ดีรู้ไหม เฮียเขาคงมีเหตุผลบางอย่างเลยทำแบบนั้น ตอนนี้นายต้องใจเย็นๆ ทุกอย่างมันแก้ไขได้”
“มันต้องใจเย็นสักแค่ไหน ผมอายคนอื่น เงินเก็บก็หมด แล้วที่ตั้งใจอยากทำงานไว้เป็นค่าเทอมปีหน้าก็ฉิบหายเพราะตาเฮียสลิล” การที่ผมโทษพี่ชายเขามันไม่ถูกต้องนัก แต่ให้ทำไงได้ ผมมันเป็นไอ้ตัวเกาะมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เลยต้องเล่นบทนี้และไปให้มันถึงที่สุด
“ถ้าอย่างนั้นนายต้องช่วยพี่เรื่องหนึ่ง รับรองทำเสร็จปุ๊บเราจะได้อยู่ด้วยกันอีก”
ผมอยากกุมขมับ เอาเป็นว่าผมกับพี่คีย์มีบุญคุณต่อกัน และเขาก็ช่วยผมไว้หลายครั้งหลายหน
“ว่ามา...” น้ำเสียงผมรวน
“คุณย่าท่านอยากให้พี่ไปเยี่ยม แต่ตอนนี้พี่ไม่อยากเจอหน้าเฮียหนอน คดีเก่ายังเคลียร์ไม่เสร็จ นายช่วยเป็นธุระเรื่องนี้ได้ไหม...”
“พิลึก...พี่จะให้ผมบุกรังหนอนเน่ารึไง แบบนี้ผมจะไม่ถูกรุมกระทืบเหรอ ขนาดพี่เองยังไม่อยากไป ทำไมถึงส่งผมไปให้เขาเชือด”
พี่คีย์หัวเราะเสียงดังตอบกลับผม
“ไม่หรอก เชื่อพี่นะ นายเข้าทางคุณย่าและไอ้ไข่เอ๋ยกับไข่ต้ม สองพี่น้องเนี่ยขี้เหงาจะตาย ไม่แน่น้า พอหลานๆ เห็นนายอาจตกหลุมรักก็ได้ คิดว่าทำบุญกับหลานพี่สักครั้ง พวกเขากำพร้าแม่ก็น่าสงสารมากพอแล้ว”
“แล้วมันเกี่ยวกับผมตรงไหนที่เด็กสองคนนั้นกำพร้าแม่”
ปลายสายเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า
“ก็บางที นายอาจช่วยให้เด็กพวกนี้กลับมามีความสุขได้อีกครั้ง จำได้ไหมสมัยที่เรารู้จักกันใหม่ๆ นายชอบไปใส่ชุดมาสคอตแล้วพาเด็กๆ ทำกิจกรรมต่างๆ และยังเคยบอกว่าชอบเด็ก รักเด็กมาก ไข่เอ๋ยกับไข่ต้มก็เป็นหลานพี่ นายจะไม่ดูดำดูดีเลยเหรอ”
“สรุปว่ายังไงพี่ก็จะลากผมเข้าไปเอี่ยวเรื่องนี้ให้ได้”
“จ้ะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่นา...นามสกุลพี่อยากให้ตะวันได้ใช้นะ วันอาทิตย์ ดำรงวัฒนาบริบูรณ์...”
จากนั้นเขาก็อธิบายรายละเอียดให้ผมฟัง รวมถึงแผนการเข้าไปหาคุณย่าเปรมใจ ท้ายที่สุดคือการเนียนๆ ขอให้ทางนั้นส่งเงินให้ นัยว่าเป็นค่าเทอมกับค่าคอนโดใหม่ที่เขากำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ เพราะคอนโดหรูรังรักของผมกับพี่คีย์ถูกเฮียหนอนเน่ายึดแล้วนั่นเอง
“พี่ไม่ค่อยมีตังค์ ส่วนนายต้องใช้จ่ายให้ประหยัด ไปหาย่าแล้วยังไงก็ได้เงินใช้แน่นอน ส่วนเฮียหนอนไม่ต้องเป็นห่วง รับรองขานั้นไม่กล้ายุ่งเรื่องนี้ และถ้าย่ารู้ว่าพี่เดือดร้อน ยังไงท่านคงยื่นมือช่วยเหลือ...”
“แล้วทำไมพี่ไม่กลับมาเยี่ยมท่านด้วยตัวเองล่ะครับ”
“เฮ้อ พูดยาก เอาเป็นว่ายังไม่ถึงเวลา รอให้พี่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยนายก็จะรู้เอง”
“แต่ผมกลัว”
“เอาน่า นายเป็นคนเก่งและกล้าหาญ พี่เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี สู้ๆ นะ พี่เป็นกำลังใจให้”
“เสร็จงานนี้ผมคงกลับบ้าน คงไปขายของที่ตลาดนัด ปีหน้าค่อยส่งตัวเองเรียนมหา’ลัยเอกชนสักที่”
“ตะวัน...”
พี่คีย์เรียกผมเสียงทุ้ม เขาปรับโหมดเป็นผู้ใหญ่ตามอายุ
“พี่ขอโทษที่ดูแลนายได้ไม่ดีตามที่สัญญา แต่เอาเถอะ...ต่อจากนี้พี่จะทำหน้าที่นี้ให้ดีขึ้น พี่จะไม่ทำให้นายต้องผิดหวังอีก”
“มันไม่ขนาดนั้นหรอก ผมมาแต่ตัว ถ้าต้องกลับไปแต่ตัวมันก็โอเค ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันคงเป็นคราวเคราะห์ของผม พี่ดูแลผมมานานมาก ถึงเวลาที่ผมต้องดูแลตัวเอง ไม่งั้นชาตินี้คงถูกเขานินทาไปตลอด”
“พูดอะไรแบบนั้น พี่ทำให้นายเกือบตาย”
“เรื่องพวกนี้คนบนฟ้าคงลิขิตเอาไว้ให้ผมต้องเจ็บตัว ยังไงก็สบายใจได้ ผมยังเป็นพริตตี้บอยของพี่เหมือนเดิม”
“เพราะน่ารักแบบนี้ไง พี่เลยรัก...นายสุดหัวใจเลย”
“หยุดเลยครับ คำหวานๆ ของพี่ทำให้ผมต้องถูกคนอื่นว่าเป็นแมงดา ต่อไปเราก็หาใครสักคนเป็นของตัวเองเถอะครับ ส่วนมิตรภาพแบบลูกผู้ชายระหว่างเรา นานแค่ไหนมันไม่มีทางตัดขาดได้”
“อือฮึ นายคือหวานใจของพี่จริงๆ ตะวันยอดรัก”
จากนั้นคีรีก็กำชับให้ผมทำทุกอย่างตามแผนที่เขาสั่ง และผมยังคงเป็นคนที่ว่านอนสอนง่ายสำหรับเขาเสมอ
ผมเก็บของใช้ที่จำเป็นใส่กระเป๋า แต่ในหัวหนักอึ้งมีหลายสิ่งที่ผิดที่ผิดทางอยู่มาก กระนั้นผมคงต้องเดินหน้าต่อไปเพื่อทำสิ่งนี้ให้แก่พี่คีย์ พร้อมหวังว่าจะได้มีโอกาสเอาคืนเฮียหนอนสักหมัดสองหมัดโทษฐานที่ทำให้ผมต้องกลายเป็นคนไร้ที่พักอาศัย แต่คนอย่างผมเจ็บอยู่ได้ไม่นาน เชื่อมือนายวันอาทิตย์คนนี้เถอะ
- ผู้เขียน
