ตั้งแต่วันนั้นที่ตัดสินใจย้ายออกจากบ้านของบุริน ผ่านเข้าวันที่สามแล้วที่เธอออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองข้างนอก และแน่นอนว่าพ่อของลูกก็ไม่ได้ห้าม ไม่คิดจะพูดอะไร แล้วถ้าไม่ต้องพูดกันตลอดไปเลยก็คงจะดี
แต่ติดที่พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ วันศุกร์ที่เลิกเรียนเที่ยงแบบนี้ แม่คนอย่างเธอที่จะกลับบ้านไปหาลูกเหมือนวันหยุดอื่น ๆ เลยต้องแวะไปที่บ้านของเขาก่อน เพื่อไปเอานมที่ปั๊มแช่แข็งเก็บไว้
ไม่รู้จะได้เจอเจ้าของบ้านไหม ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ไม่เจอ
เหมือนโชคจะเข้าข้าง พอขับรถเข้ามาจอดในบ้านก็ไม่เห็นรถบุริน เธอรีบเข้าบ้านแล้วหยิบนมจากช่องแช่แข็งออกมาใส่กระเป๋าเก็บความเย็น เมื่อจัดการเรียบร้อยก็ไม่รอช้ารีบออกจากบ้านเขาไป
แต่โชคดีมีแป๊บเดียว
“ทำไมไม่รอ” คนกำลังเดินเข้าบ้าน พอดีกับแม่ของลูกที่ถือกระเป๋านมออกจากบ้านก็รู้ว่ากำลังจะกลับบ้าน จึงเกิดความไม่พอใจจนต้องถามเสียงเข้ม
“แล้วข้าวจะรู้เหรอว่าพี่
