ใบข้าวที่หลับไปหลายชั่วโมงตื่นขึ้นมาตอนที่พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า วินาทีแรกที่สติสัมปชัญญะฟื้นขึ้นมาก็หันไปมองข้างกาย
ว่างเปล่า เธอไม่รู้ว่าเขาออกไปเมื่อไหร่ แต่เห็นแบบนั้นแล้วจะคิดอะไรได้นอกจาก สุขสมก็แยกย้าย
ได้แค่คิด ลุกพาตัวเองเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายด้วยขาเรียวที่สั่นเกร็งไม่น้อย พอเห็นเงาตัวเองสะท้อนกระจกก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
“เห้อ!” รู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่เผลอตัวไปกับพ่อของลูกอย่างง่ายดาย ปล่อยให้เขาเอาแต่ใจตัวเองทั้งที่เขาชัดเจนว่าเห็นเธอเป็นเมียเพราะอยาก ส่วนเวลาอื่นถ้าไม่ใช่คนแปลกหน้าก็เหมือนศัตรู
ได้แต่เตือนตัวเองว่าครั้งนี้ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายพอ ห้ามปล่อยตัวไปกับสัมผัสวาบหวามที่เขาปลุกเร้าเหมือนก่อนหน้านี้อีกเด็ดขาด
เมื่อจัดการชำระร่างกายเรียบร้อยก็ลงมาข้างล่าง ในบ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่ก็รู้ว่านารีไม่กลับมา เพราะมีข้อความแจ้งเตือนบอกเธอว่าคืนนี้จะนอนห้องกับมีนา
