บทที่ 7 คนสารเลว
1160 คำ
บทที่ 7 คนสารเลว
คอนโด
“นี่!! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!” ฉันทั้งพยายามขัดขืนสลับกับออกแรงดิ้นแต่ทว่าก็ไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ฉันมียังไม่ถึงเสี้ยวเดียวของแรงคนตัวสูงเลยด้วยซ้ำ
และตอนนี้ล่ามก็พาตัวฉันมาที่คอนโดของเขาอีกแล้ว บ้าจริง!
“ปากเธอเนี่ย ควรหุบบ้างนะ!”
“ฉันไม่หุบ นายจับฉันมาทำไม จะทำเรื่องเลวทรามกับฉันอีกใช่มั้ยไอ้คนชั่ว!!!”
“เยล!” ล่ามหันมากระแทกเสียงใส่ฉันดังลั่นซ้ำยังบีบแขนฉันจนแน่นกว่าเดิมราวกับว่าเขาต้องการจะบีบให้กระดูกของฉันแหลกคามือเขาอย่างงั้นแหละ
แล้วเขากล้าเรียกชื่อฉันแบบนั้นอีกแล้ว ชื่อที่คนสนิทเท่านั้นที่ใช้เรียกฉัน!
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
แอด! ปัง!
“อ๊ะ!”
“อะ ปล่อยละ” ร่างสูงว่าขึ้นหลังจากที่ล่ามเพิ่งจะลากฉันมาถึงห้องเขาแล้วเขาก็จัดการเปิดประตูก่อนที่จะผลักฉันเข้ามาในห้องและปิดประตูล็อคห้องทันที
ร้ายมาก!
“จะทำอะไร ฉันบอกแล้วไงว่าครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมแล้วนะ”
“ก็ดี ฉันก็ชอบเหมือนกันคนอวดเก่งแบบเธอเนี่ย”
“นายมันเลว!!!”
“ชั่วช้า สารเลว ต่ำทราม จะด่าอะไรอีกล่ะหืม?” เขาไม่สะทกสะท้านกับคำด่าที่ฉันพ่นใส่เลยแม้แต่น้อย แถมร่างสูงยังกระตุกยิ้มมุมปากรับราวกับคนที่ไม่สำนึกผิดกับเรื่องแย่ๆ ที่เขาได้ทำลงไปเลย
“นายมัน…นายมันเกินเยียวยาแล้วจริงๆ ต่อให้ฉันด่ายังไงก็ไม่รู้สึกงั้นสินะ สมควรแล้วที่ใครๆ ก็เกลียดนาย”
“อย่างกับเธอไม่มีคนเกลียดงั้นสิ ไปอ่านคอมเม้นท์ในข่าวบ้างรึยัง คนเขาด่าเธอไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”
“สะใจรึยังล่ะ สมใจนายใช่มั้ย!!”
“จะคิดยังไงก็ช่าง แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้ทำ”
“เชื่อก็โง่!”
“คนฉลาดจะไม่ยุ่งกับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว ตอนนี้เธอเองก็โง่อยู่”
“ล่าม!”
“กล้าที่จะเป็นมือที่สาม ก็ต้องยอมรับสภาพให้ได้สิญดา เธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ราคาที่จะมาเกาะเฮียฉัน!”
“นาย...”
“ง่ายฉิบ!!!”
เพลี๊ยะ!
ฉันทนให้เขาพูดจาดูถูกฉันไม่ไหวอีกต่อไป จึงประเคนฝ่ามือเล็กๆ ใส่เข้าไปที่ใบหน้าหล่อเหลาจนล่ามถึงกับหน้าหันลิ้นหนาตวัดชิมเลือดซิบๆ ที่ซึมออกมาจากมุมปากตัวเอง ก่อนที่ร่างสูงจะหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างชอบใจ
“หึ แรงเยอะใช้ได้”
“ถ้ายังไม่เลิกพูดจาแบบนี้ใส่ฉัน เราได้เห็นดีกันแน่”
“อย่างเธอจะทำอะไรได้”
“นายอยากให้เพื่อนนายถูกแย่งพี่โรมมาจริงๆ มั้ยล่ะ”
“ญดา!!”
“นายก็รู้ว่าพี่ชายนายมีใจให้ใคร มันขึ้นอยู่กับฉันว่าจะทำหรือไม่ทำ!!!”
ฉันไม่ขู่ ไม่ได้พูดประชดประชันเอาแค่สะใจ แต่ฉันพูดเรื่องจริงทั้งหมด และดูเหมือนปีศาจร้ายอย่างล่ามจะอ่านเกมส์ออกทั้งหมด เขาถึงได้เริ่มเปลี่ยนสีหน้าหลังจากที่ได้ยินฉันพูดประโยคนั้นจบ
เขาคงรู้ว่าฉันทำตามที่พูดได้จริงๆ
“งั้นถ้าฉันชิงทำเธอก่อน เรื่องมันก็จบสินะ”
“หมายความว่าไง”
พรึ่บ!
“ว้าย!” ไม่ให้ตอบ แต่ร่างสูงอยู่ๆ ก็ปาดเข้ามากระชากแขนฉันพร้อมกับออกแรงดึงแล้วตรงไปที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว เห็นแค่นี้ฉันก็รู้ชะตากรรมของตัวเองได้ทันที ว่าต่อไปฉันต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายอะไรบ้าง
“ไม่นะ ล่าม โอ้ย!!!”
ล่ามผลักร่างฉันจนเสียหลักล้มไปนอนกองอยู่บนเตียงนุ่มในห้องของเขา แถมเขายังตามมาคร่อมร่างฉันโดยที่ไม่ปล่อยช่องว่างให้ฉันได้หนีรอดไปไหนได้เลย
บ้าชะมัด!!!
“ผู้หญิงอย่างเธอ มันต้องเจอคนอย่างฉัน!!”
“ปล่อยนะไอ้บ้าล่าม ปล่อย!”
“ไม่ต้องกลัว ฉันจะทำให้เธอมีความสุขจนลืมเฮียฉันไปเลย”
“ไม่ กรี๊ด!!!!” ฉันส่งเสียงกรีดลั่นเมื่อใบหน้าคมคายก้มลงมาซุกไซร้ที่บริเวรซอกคอขาวอย่างป่าเถื่อน แม้ว่าฉันจะพยายามดิ้นหรือขยับไปไหนแต่ทว่าล่ามกลับไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ
ร่างหนาที่อยู่ด้านบนเริ่มเคลื่อนลงต่ำมาจนถึงทรวงอกของฉัน ก่อนที่มือหนาจะขย้ำมันทั้งสองข้างโดยมีสิ่งกรีดขว้างเป็นเสื้อที่ฉันใส่อยู่ ฉันเหมือนกับลูกไก่ในกำมือล่าม ถ้าเขาบีบฉันก็ตาย แต่ถ้าเขาคลายฉันก็รอด
“ช่วยด้วย!” ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าตะโกนออกไปก็ไม่มีใครได้ยิน แต่ฉันก็ทำได้เพียงเท่านี้ และนี้อาจเป็นวิธีสุดท้ายที่ฉันจะช่วยเหลือตัวเองได้
“ร้องดิ ร้องดังๆ!”
“กรี๊ดดดด ไอ้ล่าม!!”
“โคตรชอบเธอตอนไร้ทางสู้เลยว่ะ”
ฉันไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าคนบ้าเลือดอย่างไอ้บ้านี่แล้วจึงหยุดร้อง ลองเงียบและคิดหาวิธีเอาตัวรอดทางอื่นดู เดี๋ยวนะ! ฉันลืมไปว่าฉันพกอาวุธมาด้วยนี่ เพราะเดี๋ยวนี้เจอแต่อะไรบ้าๆ ฉันจึงพกของพวกนั้นไว้ยามฉุกเฉิน!
ใช่! เกือบลืมไปเลย
“เงียบ? ทำไมไม่ร้องล่ะ”
“นายต่างหากที่ต้องร้อง!!”
ฉึก!
ว่าจบฉันก็ดึงมีดพกอันเล็กๆ ที่แอบเก็บไว้ในกระเป๋ากระโปรงตั้งแต่เช้าออกมาฟันลงไปที่แขนของล่ามเต็มๆ หยดลาวาสีแดงสดค่อยๆ ไหลซึมตามลำแขนแกร่ง พร้อมกับใบหน้าดุดันของร่างสูงที่ตอนนี้ตาเขียวปั๊ดเพราะความโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“เธอกล้าแทงฉันเหรอญดา!!”
“เป็นไง สะใจมั้ยล่ะล่าม!”
“ยัย…”
“ไม่หยุดโรคจิตใส่ฉัน ฉันไม่แทงแค่แผลเดียวแน่”
“ญดา!!!!” เสียงคำรามอย่างเดือดดาลของล่ามดังเข้ามาในโสตประสาทฉันเสียงดังฟังชัด บ่งบอกว่าตอนนี้หมาบ้าอย่างเขากำลังโมโหจนถึงขีดสุดแล้ว
สะใจเป็นบ้า!!
“อย่าบังอาจมาแตะต้องฉันอีก ไม่งั้นครั้งหน้าจุดที่ฉันแทงอาจจะไม่ใช่แขนนาย”
“แม่ง!!!” ฉันไม่อยู่รอให้หมอนั่นตั้งหลักได้และเอาคืนฉันอีกต่อไป เมื่อหาทางหนีรอดมาได้แล้วฉันก็รีบคว้ากระเป๋าและจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนรกนั่นอย่างรวดเร็ว
เกือบเสียเวอร์จิ้นให้ไอ้บ้านั่นไปแล้วมั้ยล่ะญดาเอ้ย…
≪•◦ ❈ ◦•≫
โอ้ยยยย ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าอิล่ามดี จะแทงเขาแต่ดันโดนเขาแทงคืน 55555555 วันนี้มาอีกแน่ค่ะ เมื่อคืนไรท์แอบอู้งานไปดูธี่หยดมา วันนี้ต้องมาลงให้ยาวๆ ซะแล้ว อิอิ
- ผู้เขียน
