บทที่ 19 นายทำแบบนี้ได้ยังไง
“นายทำแบบนี้ได้ยังไง ทำกับฉันแบบนี้ได้ไงห้ะล่าม!!!” ฉันแผดเสียงถามร่างสูงที่ยืนเปือยท่อนบนตรงหน้าด้วยความคับแค้นใจ หยาดน้ำใสๆ ไหลเอ่อออกมาทีละเม็ดจนนิ้วเรียวต้องรีบปาดมันทิ้งไปเพราะไม่อยากให้ล่ามเห็นว่าฉันร้องไห้
“ทำไมจะทำไม่ได้ ฉันช่วยเธอไว้นะ เธอควรขอบคุณฉันด้วยซ้ำ”
“ขอบคุณ? ความคิดนายโคตรน่ารังเกียจเลยรู้มั้ย นายมันเลวยิ่งกว่าปีศาจ นาย…” ฉันไม่สามารถสรรหาถอยคำใดๆ มาต่อว่าผู้ชายคนนี้ได้อีกต่อไปแล้ว เขามันเกินเยียวยา ไม่ว่าจะด่ายังไงก็คงไม่สาสมกับสิ่งที่ล่ามเพิ่งพรากมันไปจากฉันเมื่อคืนนี้!!!
“อย่าทำหน้าเหมือนฉันเป็นคนผิดสิ”
“....”
“เยล…ก่อนหน้านี้ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าให้ออกห่างจากเฮียฉัน แต่เธอรั้นกับฉันเอง มันก็ต้องจบแบบนี้แหละ” ริมฝีปากหนาพ่นประโยคที่แสนจะเห็นแก่ตัวออกมา ทั้งที่เรื่องเมื่อคืนนี้มันเกิดขึ้นเพราะเขา!!!
“ได้!! งั้นครั้งนี้ฉันจะถือว่าให้ทา
