มัจจุราชแดนเถื่อน

บทที่1. มัจจุราชแดนเถื่อน เกอร์เตส กัสตาโวหนุ่มหล่อมาดเข้มเจ้าของเหมืองแร่ทองคำแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มวัย35ปี ดิ้นรนต่อสู้มาจากคนชั้นล่างของประเทศเม็กซิโก จนสามารถยืนผงาดขึ้นได้ โดยการเป็นเจ้าของเหมืองแร่ร้างที่เจ้าของขายให้ในราคาถูก หลังจากถลุงแร่สำคัญๆ ออกไปจนหมด โดยที่เขาไม่รู้ว่า...ลึกลงไปใต้ดินอีกนิดมีสายแร่ทองคำเหลืออยู่ มันเป็นความโชคดีโดยบังเอิญที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้คนสู้ชีวิตแบบเกอร์เตส ดวงตาคมดุ ใบหน้าคมเข้ม ปลายจมูกโด่งเป็นสันกับเรือนกายกำยำทำให้ชีวิตหนุ่มของเกอร์เตสเต็มไปด้วยสีสัน เพราะมีผู้หญิงวนเวียนอยู่ใกล้ไม่ได้ขาด วันหนึ่งขณะที่เกอร์เตสกลับจากการหาซื้ออาวุธ เพื่อมาเสริมการป้องกันเหมืองแร่ของตัวเอง สาเหตุเพราะมือดีย่องเข้ามาขโมยของในเหมือง ร่างขะมุกขะมอมของผู้หญิงสาวผู้หนึ่งนอนสลบอยู่ริมทาง เพราะความงามที่เขามองเห็น เกอร์เตสจึงหอบหิ้วหล่อนกลับเหมืองแร่ของตัวเองด้วย สาวสวยวงหน้าหวานพิสุทธิ์ รูปร่างอ้อนแอ้น ภัยร้ายอยู่รอบตัว หากเขาไม่ยื่นมือเขาช่วย หล่อนคงเหลือแค่ซาก ในเมื่อสังคมเม็กซิโกไม่เคยใส่ใจคนที่เข้าเมืองแบบผิดกฎหมาย ที่สำคัญชายหนุ่มชื่นชมผิวการขาวใสและกลิ่นหอมอ่อนๆ บนเรือนกายหญิงสิ้นสติ เขาหวังบางอย่างประสาชายโสด หากได้ครอบครองหล่อน คงเหมือนขึ้นสวรรค์ดีๆ นี่เอง จรสจันทร์ ปัทมาพรฟื้นขึ้นมาหลังจากนอนหลับไปหลายชั่วโมง บนเตียงหนานุ่ม ในห้องนอนของใครก็ไม่รู้ ความกลัวคืบคลานเข้ามา เมื่อเหลือบซ้าย แลขวา ไม่คุ้นชินสักอย่าง เธอมองหาทางหนีทีไล่ เพราะมีคดีติดตัว เธอหนีออกมาจากซ่องโจร ถูกหลอกมาขายตัว ขายแรงงานห่างไกลบ้านเกิดเมืองนอนด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ เอกสารประจำตัวถูกยึดไว้ เมื่อเหยียบลงบนพื้นที่ประเทศเม็กซิโก ความเกรงกลัวเกาะกุมใจ ไม่รู้จะหาวิธีไหนย้อนกลับบ้านเกิดได้ กรี้ด!!! หญิงสาวหวีดร้องเสียงดัง เมื่อเห็นร่างเกือบเปลือยของคนแปลกหน้ายืนจังก้าอยู่ตรงหน้า จรสจันทร์กระโดดลงจากเตียง เธอซุกตัวอยู่ข้างเตียง ตัวสั่นเทาปานลูกนกตกออกมาจากรัง น้ำตาอาบใบหน้า เมื่ออยู่ในดินแดนแปลกถิ่น แปลกที่อยู่ ไกลจากบ้านเกิดและกลัวจับใจ “#@%!&%&!!!” ภาษาสเปนรัวเร็วเสียงดังลั่น!! เกอร์เตสโวยวายลั่นห้อง เขาเปิดประตูดังปึงปัง!! ตะโกนร้องเรียกลูกน้องเสียงขรม “ใครให้เอายัยคนนี้มาไว้ที่ห้องกูวะ เอาไปที่อื่นเลย เสียเวลานอนชิปหาย ใครอยากได้ก็เอาเถอะกูยกให้ กูไม่ต้องการเด็กโว้ย...รำคาญ” ชายหนุ่มตะโกนปาวๆ ร้องรียกคนงานบริเวณหน้าบ้านพักอย่างอารมณ์เสีย แค่เด็กกะโปโลขะมุกขะมอมคนหนึ่ง ถึงแม้จะติดใจหล่อนอยู่ไม่น้อย แต่มาแหกปากแบบนี้ เขาไม่ปลื้ม “ครับนาย...” ราเชษฐหนุ่มไทยที่มาขายแรงงานในต่างแดนรับคำ เขาเป็นคนเกือบสนิทของเจ้าของเหมืองแร่แห่งนี้ ภาษาอังกฤษพอพูดจารู้เรื่อง และพยายามหาโอกาสศึกษาภาษาสเปนเพิ่มขึ้น จนสามารถสื่อสารกับเจ้าของภาษาได้อย่างสบายๆ “เธอๆ ออกมาเถอะ เจ้านายฉันกำลังโมโห อย่าไปยั่วให้เขาโกรธมากไปกว่านี้เลย เดี๋ยวจะเดือดร้อน” ภาษาไทยบ้านเกิดของตัวเองทำให้จรสจันทร์ดีใจสุดขีด เธอรีบมุดออกมาจากใต้เตียง หยุดร้องกรี้ดๆ “พี่คนไทยหรือเปล่า???...ช่วยรสด้วย รสมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ รสอยากกลับบ้าน” จรสจันทร์ละล่ำละลักบอก ผู้ชายแปลกหน้าคนใหม่แต่เขาพูดภาษาเดียวกัน ราเชษฐถอนใจเฮือก...หนุ่มใหญ่มองใบหน้าหวานใสด้วยแววตาสงสาร แม้จะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบฝุ่นคราบดิน แต่ก็ยังคงงดงามต้องตาใครๆ หลายคนในดินแดนเถื่อนห่างไกลความเจริญ “พี่ช่วยเราไม่ได้หรอกนะ เราต้องช่วยตัวเองก่อน พี่ก็เป็นแค่ลูกจ้างเขาเหมือนกัน แต่ยินดีต้อนรับ คุณเกอร์เตสไม่ได้ใจร้ายไส้ระกำนักหรอก มีน้ำใจอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคงปล่อยให้เราตายข้างถนนไปแล้วล่ะ ออกมาเถอะ เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดให้ ไปทำอีท่าไหนมาล่ะถึงได้ไปเป็นลมเป็นแร้งอยู่ข้างถนน เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไม่น่ามาทำงานไกลบ้านแบบนี้ พ่อแม่ไม่เป็นห่วงแย่แล้วรึ…” “รสถูกหลอกมาน่ะพี่ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อยู่ในเม็กซิโกแล้ว จะหนีกลับก็ทำไม่ได้ทั้งพาสปอร์ต บัตรประชาชน เอกสารทางราชการโดนยึดไปหมด รสหนีออกมาจากขุมนรกนั้นได้ก็เป็นบุญที่สุดแล้ว ไม่อย่างนั้นรสคงได้ไปเป็นผู้หญิงขายตัวอยู่ที่ซ่องไหนซักแห่งในประเทศนี้แล้วแหละ” จรสจันทร์กล่าวเสียงสั่นเทา แววตาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “พุทธโธ่!!!...เวรกรรมจริงๆ เลยนะ” “ช่างมันเถอะพี่...รอดมาได้ก็บุญแล้วแหละ แต่ว่า…ตอนนี้รสอยู่ที่ไหนคะ รสอยากกลับบ้านรสต้องทำไงบ้าง???” “เหมืองแร่กัลตาโว...สุดเขตแดนประเทศเม็กซิโก ไกลจากตัวเมืองเป็นพันๆ กิโลเลย...เห้อ กลุ้มใจแทนจริงๆ” “ออกไปคุยกันข้างนอก...กูจะนอน...” เกอร์เตสตวาดเสียงก้อง เขาเหลือบมองทรวดทรงองค์เอวของเด็กสาวอย่างประเมิน แต่วันนี้เขาเพลีย ไม่มีแรง ไม่มีอารมณ์สุนทรี จึงออกปากไล่หล่อน และลูกน้องอย่างไม่แยแส “นายจะให้ผมพาเธอไปอยู่ไหนครับ เอกสารไม่มีติดตัวมาสักชิ้น จะให้ไล่ออกไปอยู่ข้างนอกคงได้ตายภายในวันนี้แน่” ราเชษฐออกปากช่วย เขาวิงวอนเจ้านาย เพื่อขอความเห็นใจแทนจรสจันทร์เด็กสาวจากประเทศเดียวกัน “อืม...พาไปหาพีลา ให้หาห้องหับให้อยู่ หางานให้หล่อนทำด้วย ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ แต่คงไม่เท่าแรงงานคนอื่นๆ เมื่อไม่มีเอกสารมายื่นรับเงิน” “ครับนาย...” ราเชษฐพาจรสจันทร์ออกไปจากบ้านพักของเกอร์เตส เมื่อเจ้านายอนุญาตให้เด็กสาวพักอาศัยและทำงานอยู่ในเหมืองแร่เหมือนเช่นคนงานคนอื่นๆ ที่หนีร้อนมาพึ่งเย็น แม้จะโหดเหี้ยมและดุดัน แต่เกอร์เตสก็ไม่เคยเหยียบซ้ำคนที่ตกทุกข์ เขาจึงให้ความช่วยเหลือแม้จะนิดหน่อยก็ตามที นับจากวันนั้นจรสจันทร์จึงจำต้องทำงานอยู่ที่เหมืองแร่ที่เต็มไปด้วยฝุ่นควัน เพื่อหาสตางค์ค่าเครื่องบินกลับบ้านเกิดของตัวเอง แต่ก็ดีกว่าถูกหลอกมาขายตัวไกลบ้านไกลเมือง พร้อมทั้งยื่นเรื่องขอเอกสารยืนยันตัวตนทางประเทศไทย ที่ให้ราเชษฐเป็นธุระให้ เกอร์เตสคอยแอบมองลูกจ้างสาวคนใหม่ ด้วยแววตามันปราบ รูปร่างหล่อนอวบอัด กลิ่นกายหอมละมุนเตะจมูก แววตาเหมือนลูกกวางระวังภัย มันปลุกสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่ชื่นชอบเกมไล่ล่าให้ลุกโชน เขาจึงคอยแอบมองจรสจันทร์ทุกครั้งที่มีโอกาสพบเจอหล่อน เวลา3เดือนผ่านไปไวเหมือนติดปีก ยิ่งใกล้วันขีดเส้นตายมากขึ้นเท่าไหร่จรสจันทร์ก็ยิ่งร้อนใจ นายทุนหน้าเลือดให้เวลา6เดือนสำหรับให้เด็กผู้หญิงแบบจรสจันทร์หาเงินมาไถ่ถอนที่ดิน ก่อนที่เขาจะยึด เพราะไม่มีเงินสดไปไถ่ถอน เธอเป็นห่วงทั้งพ่อและแม่ที่เมืองไทย แต่ก็จนปัญญาจะหาทางช่วย เมื่อตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดในต่างถิ่น ขนาดอยากจะส่งข่าวให้พ่อกับแม่รู้ก็ยังจนใจ กลัวว่าบุพกาลีทั้งสองท่าน จะตกใจ และเป็นห่วงมากขึ้นกว่าเดิม เธอจึงรีรอหาโอกาสอยู่เรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปใกล้กำหนดจ่ายเงินไถ่ถอนที่ดินเข้ามาทุกทีๆ “พ่อจ๋าแม่จ๋า รสจะทำไงดี รสอยากช่วยพ่อกับแม่เหลือเกิน แต่มันมืดแปดด้านไปหมดแล้วจ้ะ” จรสจันทร์เงยหน้ามองท้องฟ้ายามกลางคืน แผ่นฟ้าหม่นมัวเหมือนหัวใจของเธอที่ใกล้จะดับมอด “อิอิๆ...” เสียงหัวเราะดังระริกระรี้ ของเรย่า สาวสวยประจำเหมืองแร่ ที่มีผู้ชายรุมล้อมไม่ได้ขาด เสียงหัวเราะนั้นอยู่ในห้องของหล่อนเอง จรสจันทร์นิ่งฟัง เธอได้ยินเสียงลมหายใจฟืดฟาดผสมปนมาด้วย เขาและเธอคงทำกิจกรรมในร่ม ภารกิจที่จรสจันทร์นึกเอือม เมื่อสาวเจ้าตัวแม่อย่าเรย่า ไม่เคยว่างเว้น มีหนุ่มหน้าดุ รูปร่างใหย่เดินเข้าเดินออกห้องของหล่อน เหมือนกับเป็นพื้นที่สาธารณะ จรสจันทร์ยกมือขึ้นปิดหู เธอต้องทนฟังเสียงน่าทุเรศแบบนี้เป็นประจำ ทุกคืนตอนดึกๆ มักจะมีเสียงแปลกๆ แบบนี้ดังออกมาจากห้องข้างเคียงจนเป็นความเคยชิน เธอต้องพยายามข่มตาหลับให้ได้ ก่อนที่เสียงครางครวญนั้นจะทำให้ตนเองนอนไม่หลับ วันนี้จรสจันทร์มีเรื่องกังวล