แต่จักรธนรู้สึกว่าตนเองคิดผิดก็ตอนเห็นใบหน้าอมทุกข์ของกชนิภามีสีสันและรอยยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นรงรอง หญิงสาวก้าวเข้ามาจับแขนดึงให้เข้าไปในห้องนอนด้วยกัน เมื่อจักรธนเดินตามไปดู ก็เห็นสองสาวช่วยกันหาแหวนจากตามซอกมุมต่างๆ ของห้อง แม้ดูไม่มีพิรุธอะไร แต่อาการดีใจมากมายของกชนิภานี่สิที่ทำให้เขาอดระแวงไม่ได้
“เอาไว้พี่กับบัวจะหาให้วันหลังดีไหมงาม นี่เย็นแล้ว เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน”
จักรธนเดินเข้าไปหานักศึกษาพยาบาลสาวที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงเตียงนอน เธอเงยมองเขาหน้านิ่ง ก่อนพยักหน้าตกลงตามนั้น และจักรธนแอบเห็นว่ากชนิภาหน้าเจื่อนไป
“ขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ คุณบัว พอจะมีไอ้นั่นมั้ย”
กชนิภากะพริบตาปริบๆ จักรธนเองก็งุนงงไม่แพ้กันว่า ‘ไอ้นั่น’ คืออะไร เขาก้าวพรวดไปใกล้สองสาวเมื่อรงรองทำท่าเหมือนจะกระซิบกระซาบอะไรกับกชนิภา แต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อเด็กสาวหน้านิ่งหันมามองเขาพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างเห็นได้
