แต่เพราะพวกที่ตามล่าบิดาเธอส่งข่าวมาว่าเจอกสิณคนเดียว ไม่เคยเจอลูกสาว เสี่ยสิงห์ที่กชนิภาไม่รู้ว่าเป็นใคร จึงออกคำสั่งให้เฝ้าบ้านและออกตามหาเธอเพิ่มเติม
‘กูก็ว่าทำไมเสี่ยอยากได้มันนัก ผู้หญิงมีเยอะแยะ เห็นรูปก็ว่าสวยธรรมดาๆ แต่พอเห็นตัวจริง หุ่นแม่งโคตรน่าขย้ำ พวกอีหนูตัวโปรดๆ ของเสี่ยยังสู้ไม่ได้ กูไม่แปลกใจแล้วว่ะ’
พวกมันหัวเราะกันสนุกสนาน ในขณะที่กชนิภานึกอยากให้หูเธอดับไป ไม่อยากรับฟังอะไรอีก...
“หนูบัว”
กชนิภาลืมตามองเสียงน่าสะอิดสะเอียนนั้น เห็นชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อหรืออาจจะแก่กว่านิดหน่อย รูปร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์เดินยิ้มแผล่เข้ามาหาหลังประตูถูกดึงปิดจากข้างนอก ยิ่งได้เห็นหน้า เธอก็ยิ่งมั่นใจว่าไม่รู้จักและไม่เคยเห็นคนๆ นี้มาก่อนแน่!
“เสี่ย” กชนิภาเอ่ยออกมาคำแรก ยึดคำที่ได้ยินมาทั้งวันนับแต่ ได้สติ ขณะที่ถัดตัวหนีไปข้างเตียงโดยอัตโนมัติ นี่หากไม่ติดว่าเธอถูกมัดมือมัดขาไว
