Chapter 7 ความสัมพันธ์ที่อธิบายไม่ได้ (1)
ในร้านอาหารที่บรรยากาศชวนให้ผ่อนคลาย เสียงเพลงสากลอะคูสติกฟังสบายหูดังคลอเบา ๆ ตามโซนโต๊ะนั่งตกแต่งด้วยแสงไฟสลัวแสนโรแมนติก ร้านนี้มีทั้งโซนครอบครัว กลุ่มเพื่อนและคู่รัก ในยามค่ำเช่นนี้หลายโต๊ะเริ่มมีผู้คนจับจอง
ตรงมุมเป็นส่วนตัวริมสระเล็ก ๆ ฝูงปลาคาร์ฟแหวกว่ายไปมาในสระที่ประดับประดาด้วยแสงไฟ เสียงคุยกันเบา ๆ ดังคลอเคล้ากับเสียงเพลง
สองหนุ่มสาวที่นั่งอิงแอบกันอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวนั้น มองภายนอกเหมือนเป็นคู่รักกันมากกว่าเป็นผู้ปกครอง...แววตาเข้มเหลือบมองไปรอบกาย การที่ภริตามานั่งกินข้าวกับเขาในชุดนักเรียน เขาจึงค่อนข้างหวาดระแวง ไม่อยากให้คนมองว่าเขาเป็นตาเฒ่าที่เฝ้าเลี้ยงเด็ก และหล่อนก็ช่างตอกย้ำให้คนมองแบบนั้น ด้วยการนั่งเบียดไม่ยอมให้เขาห่างกาย ซ้ำยังเอาหน้าอิงแอบบ่ากว้าง ประกาศถึงความเป็นเจ้าของให้สังคมรับรู้
เขาขยับกาย
