ซุกเมีย5 ปลุกด้านมืด

1221 คำ

“ไปคาสิโนS” ผมเดินลงมาจากชั้นบนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง หงุดหงิดแบบนี้อยู่บ้านคงได้อาละวาดคน “ครับนาย” “นายครับ นายจะขังคุณพีชไว้แบบนั้นจริง ๆ เหรอครับ” บอดี้การ์ดที่ผมมอบหน้าที่ให้ดูแลยัยหัวรั้นเอ่ยถามผม “เออ!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว พูดถึงยัยเด็กนี่ทีไรผมก็หัวเสียทุกที แม่ง! ผมเลี้ยงดู ปรนเปรอให้ทุกอย่างที่คนธรรมดาแทบจะต้องดิ้นรนหา ส่วนยัยนี่อยู่เฉยๆก็ได้มา แต่เธอกลับมีรสนิยมความชอบทางเพศเบี่ยงเบนไปทางผู้หญิง! ทุก ๆ วันรูปถ่ายของเธอจะถูกส่งเข้าเครื่องผมเป็นประจำ เพราะมันคือคำสั่งของผม แต่เมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมยุ่งกับงานก็เลยไม่ได้เปิดดู มาเปิดดูก็เมื่อคืนตอนดึกๆ ทำให้ผมได้เห็นรูปถ่ายยัยนั่น ที่รอบคอมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ไปหมด ใคร? ใครเป็นทำ! นั่นคือสิ่งแรกที่ผมฉุกคิด จากนั้นผมก็ต่อสายถึงไอ้บอดี้การ์ดที่ไปดูแลยัยนั่นทันที คำตอบที่ผมได้ทำให้ผมหัวร้อนมากกว่าเดิม ยัยนั่นชอบผู้หญิง! แล้วผู้หญิงที่ยัยนั่นชอบก็เป็นคนที่ยัยนั่นพยายามถกเถียงกับผม เพื่อให้ผมยินยอมให้ผู้หญิงที่อ้างว่าเพื่อน ได้มาอยู่ด้วยกัน ตายๆ เกิดมาผมโชกโชนเรื่องผู้หญิงก็จริง แต่เหตุการณ์แบบนี้ผมไม่เคยเจอ และมันไม่สมควรเกิดขึ้น ผมก็เลยสั่งคนนำตัวเธอมาที่นี่ทันที โดยที่ไม่รีรออะไรทั้งนั้น แม่ง! เสียดายของ... "ทำไมหน้าเครียดแบบนั้นครับเสี่ย" เสียงของไอ้บอมหนึ่งในเพื่อนสนิทของผมเอ่ยทักเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้อง VIP ของคาสิโน ซึ่งห้องนี้จะมีแค่เพื่อนผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ “เบื่อๆ” ผมตอบออกไปแล้วนั่งลงที่โซฟาขนาดใหญ่ ซึ่งทำไว้รองรับการมีเพศสัมพันธ์บริเวณนี้ “ยา ผู้หญิง เอาไรดีหรือเอาทั้งสองอย่างดีวะ” ไอ้บอมเอ่ยถาม ขณะที่มันกำลังผสมสารเสพติดสองสามชนิดรวมกัน ไม่นานเกินรอมันก็ฉีดสารเหล่านั้นเข้าสู่ร่างกาย หลังจากที่ยื่นอีกเข็มมาวางตรงหน้าผม ผ่านไปไม่กี่นาทีไอ้บอมมันก็เริ่มเคลิบเคลิ้ม ดวงหน้าเหม่อ เหมือนมันกำลังล่องลอยอยู่ในจินตนาการของมัน เป็นแบบมันก็ดี จะได้ไม่ต้องคิดอะไร พอคิดได้แบบนั้นผมก็จัดการนำสารนั้นเข้าสู่ร่างกายแบบที่ไอ้บอมมันทำ ต่อมาภาพในหัวของผมก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักยืนยิ้มให้ผม จากนั้นผมก็ได้เห็นการเจริญเติบโตของเธอขึ้นเรื่อย ๆ หุ่นเธอมันโคตรน่าฟัด แต่ผมก็ยังไม่เคยได้สัมผัส ถ้าได้สัมผัสสักครั้งคงจะดี ถ้ามีโอกาสผมจะย่ำยีทุกซอกมุมของร่างกาย เอาให้ฟ้าเหลืองกันไปข้างหนึ่งเลยคอยดู... “พีชญาเป็นยังไงบ้าง” ผมเอ่ยถามบอดี้การ์ด หลังจากที่ก้าวขาเข้าบ้าน ผมไม่ได้เข้าบ้านมาน่าจะ2วันได้ เพราะมัวแต่เสพสุขให้ร่างกายและผ่อนคลายสมอง สองวันที่ผมไม่ได้กลับมาบ้าน เพราะไม่อยากทะเลาะกับยัยเด็กนั่น “ไม่กินข้าวครับ แม่บ้านบอกเธอประท้วง” เสียงของบอดี้การ์ดพูดรายงาน “หึ! สงสัยอยากกินอย่างอื่น” ผมยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ย่างก้าวขึ้นห้องด้วยความสุขุมเยือกเย็น ไอ้ดื้อๆรั้นๆมันต้องกำหลาบ “ไง! นี่เธอกะจะประท้วงฉันว่างั้น” ผมเข้ามาในห้องของตัวเองแล้วเปิดประตูเชื่อมเข้าไปหาเธอ ยัยเด็กรั้นนั่งน้ำตานองหน้าอยู่บนเตียงนอน หึ! “...” เธอเงียบ เธอคงคิดว่าความเงียบจะเป็นทางออก ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าความเงียบของเธอทำให้อารมณ์ผมเดือด “ฉันถามเธอนะพีช!” ผมขึ้นเสียง แต่เธอยังนิ่ง “พีชญา!” ผมจึงต้องตะคอกพร้อมกับตรงเข้ากระชากแขนเธอ “ใช่ค่ะ พีชประท้วง พีชไม่ใช่นักโทษที่คุณจะมาขังนะคะ พีชเป็นคน!” เธอเปล่งเสียงและมองหน้าผมด้วยสายตาเกลียดชัง “แต่ชีวิตเธอเป็นของฉันไง กินข้าว!” ผมบอกพร้อมเปรยสายตาไปที่ชามข้าวของเธอ “พีชไม่กิน! ในเมื่อพีชหนีไม่ได้พีชก็ยอมตาย” เธอทำเสียงแข็ง แล้วผมดันไม่ใช่คนอ่อนโยนกับทุก ๆ เรื่องขนาดนั้น ผมเดินไปถือชามข้าวมาหาเธอ “อ้าปาก” ผมสั่งเมื่อนำช้อนมาจ่อที่ปากร้ายๆของเธอ “ไม่...ถุย!” เพี้ยะ! ในขณะที่เธอกำลังจะพูด ผมก็ยัดช้อนที่มีอาหารเข้าปากของเธอ แต่ยังไม่ทันได้อะไรข้าวที่ผมยัดก็ถูกพ่นใส่หน้าของผม ผมใช้มือปาดเศษอาหารออกจากใบหน้า แล้วฟาดฝ่ามือลงที่แก้มใสๆของเธอทันที เพราะยัยนี่เป็นคนแรกที่กล้าลองดีแบบนี้ เธอเลยต้องโดนทำโทษ “ฉันเคยบอกเธอถึงสถานะของเธอแล้วนะพีชญา เธอควรเจียมตัวให้มากกว่านี้ อย่ามาเก่งกับฉัน!” ผมบีบที่แก้มของเธอพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราด บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมโมโหมาก “พีชเกลียดคุณ! เกลียดคุณที่สุด คอยดูนะพีชจะฆ่าตัวตาย! กรี๊ด...” เธอพูดเสียงแข็งพร้อมน้ำตาที่นองหน้า จากนั้นเธอก็กรี๊ดออกมาจนสุดเสียง “ที่ฉันพูดไปมันไม่เข้าสมองหัวของเธอหรือไง หรืออยู่แบบนี้มันดีไปใช่ไหม เธออยากไปอยู่ซ่องใช่ไหม!” ผมผลักเธอล้มนอนลงกับเตียง เธอคงคิดว่าการตายจะจบปัญหาทุกอย่างได้สินะ หึ! เธอคิดผิดแล้วพีชญา “ไปอยู่ซ่องก็คงดีกว่าเห็นหน้าคนแบบคุณ” เธอกำลังท้าทาย และปลุกด้านมืดในตัวผมให้ตื่นขึ้นมาเรื่อย ๆ “เธอมันชอบรั้น ไหนดูซิ หลังจากที่เป็นเมียฉันแล้วปากเธอยังจะดีอยู่ไหม ถ้ายังปากดีฉันจะได้เอาให้เข็ดหลาบไปเลย” ผมพูดพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก จากนั้นก็ขว้างเสื้อที่อยู่ในกายทิ้ง “คะ...คุณจะทำอะไร” เสียงแข็ง ๆ ของเธอเริ่มสั่นคลอน “ทำแบบที่เธอทำกับเพื่อนเธอไง แต่ของฉันเร้าใจกว่าฉันรับรอง” ผมแสยะยิ้มร้าย ส่วนยัยนั่นรีบขยับตัวถอยหลัง “มะ...ไม่นะ! พีชไม่ชอบ” พีชญาขยับถอยหลังในขณะที่ผมกระโดดขึ้นไปบนเตียง แล้วลากเรียวขาขาว ๆ ของเธอมา “อยากไปอยู่ซ่อง ก็มาให้เฮียเช็คของก่อนสิ” ผมขบที่ใบหูของยัยหัวรั้นหลังจากที่กระซิบที่ข้างหูของเธอไป ผู้ชายอย่างผมไม่เคยข่มขืนใคร แต่ยัยนี่จะเป็นคนแรกที่โดน และคงโดนแบบไร้ความปรานี!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more