ซุกเมีย3 ศึกษามาแล้ว

1127 คำ
“พีช ไม่เอาอย่าเล่นแบบนี้” เสียงนุ่มนวลของฟิล์มร้องปรามเมื่อฉันจับแขนของเธอทั้งสองข้างขึงลงกับเตียงนอนและกดเอาไว้ “ฟิล์มจ๋า ไม่ห้ามได้ไหม พีชอยากจูบ” ฉันเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานเยิ้ม บอกถึงความต้องการที่กำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง “พีชสัญญาก่อนสิว่าจะรักฟิล์มแค่คนเดียว” ฟิล์มยิ้มยั่วหลังจากที่เธอลั่นวาจาว่าต้องการคำสัญญา “ฟิล์มจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่พีชรัก” ฉันบอกอย่างไม่ลังเล เพราะฉันคิดว่าฉันรักผู้หญิงที่นอนอยู่ใต้ร่างฉันตอนนี้ ฉันรู้สึกใจเต้นแรงกับฟิล์มมาเนิ่นนาน เราสองคนอยู่ในสถานะของคำว่าเพื่อนรัก ทุกช่วงเวลาของฟิล์มมีฉันอยู่ข้างๆเสมอตั้งแต่เรารู้จักกัน “พีชก็เป็นคนเดียวที่ฟิล์มรัก ฟิล์มจะรักแค่พีชคนเดียวและตลอดไป” เมื่อสิ้นประโยคนี้ ฉันกรีดยิ้มหวานก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้ชิด เราสองคนสบตากัน เรียวปากของเราทั้งสองประกบแนบชิด ก่อนจะป้อนจูบที่ไม่ประสีประสา สอดเรียวลิ้นเกี่ยวกันอย่างทุลักทุเล เราเป็นครั้งแรกของกันและกัน “พีชรักตัวนะ” ฉันถอนจูบออกแล้วพร่ำคำรัก ต่อจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นนั่งปลดชุดนอนตัวยาวออกจากเรือนร่างของฟิล์ม ส่วนฟิล์มก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วถอดชุดนอนของฉันออกเช่นกัน ตอนนี้ร่างของเราสองคนเปลือยเปล่า ฉันมองจ้องผิวขาวเนียนสวยผ่อง แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปลูบไล้ตามเรือนร่างงาม ลูบคลำไปทั่วเรือนกายแล้วมาหยุดอยู่ที่เต้าเต่งตึง ฉันใช้มือกอบกุมและใช้นิ้วลากไล้ที่ยอดเม็ดอก ขณะที่ใบหน้าของฉันซุกอยู่ที่ซอกคอของฟิล์ม “พีช...เค้าเสียว” เสียงครวญครางหวานๆทำให้ฉันขบเม้มที่ซอกคอของฟิล์มแรงขึ้น “เค้าขอทำตัวบ้า” ฟิล์มผลักฉันนอนลงบนเตียง จากนั้นเธอก็โน้มตัวมาทาบทับฉัน เราจูบแลกลิ้นกัน ต่อมาเธอก็ซุกไซ้บริเวณซอกคอ เลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อย ๆ ฟิล์มใช้ลิ้นแตะเลียที่ยอดอกที่เต่งตึง ซึ่งไม่เคยผ่านมือชาย ฟิล์มดูดเลียเหมือนเด็กหิวนมแม่ “อ๊ะ! ตัว...เค้ารู้สึกแปลกๆ” ฉันครางด้วยน้ำเสียงแหบพร่า รู้สึกเหมือนจะขาดใจ บางคราเหมือนลอยคว้างกลางอากาศ “มีมากกว่านี้อีกนะตัว เค้าศึกษามาแล้ว” ฟิล์มเคลื่อนตัวขึ้นมาประกบเรียวปากฉัน จากนั้นก็ถอนจูบออกแล้วส่งยิ้มแสนหวาน “ศึกษายังไง ไหนทำให้เค้าดูหน่อย จะเก่งไหมน้า...” ฉันยิ้มยั่วพร้อมท้าทาย “หืม... ท้าเค้าเหรอ เตรียมเสียงไว้ครางได้เลยจ้ะ” สิ้นประโยคนี้ฟิล์มก็เคลื่อนตัวและซุกหน้าลงกลางกายของฉัน ตื่นเต้นจัง ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย! ฟิล์มบรรจงจูบกลางเนินสามเหลี่ยม แล้วใช้นิ้วแหวกกลีบกุหลาบแยกจากกัน จากนั้นเรียวลิ้นเล็กก็แตะลงกลางเม็ดเสียวซ่านที่ทำให้ฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว ฉันผงกศีรษะและขยับตัวเล็กน้อย เพื่อมองการกระทำของฟิล์ม ฟิล์มกำลังพิถีพิถันในการทำอย่างตั้งใจ ผู้หญิงหน้าสวยกำลังพยายามสร้างความสุขให้ฉัน “อ๊ะ! อื้ม” ฉันครางออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว เพราะฟิล์มรัวลิ้นเรียวและจูบดูดตรงติ่งเสียว พร้อมกับแยงนิ้วเข้าออกในช่องสงวนของฉัน “อ๊า! ตัว...คะ เค้าจะขาดใจแล้ว อื้ม...” ฉันร้องเสียงกระเส่าพร้อมกับบิดตัวไปมา มันทรมานปานจะขาดใจ ยิ่งฟิล์มเห็นฉันตอบสนอง ฟิล์มก็ยิ่งละเลงตรงจุดที่ทำให้ฉันส่งเสียง ผู้หญิงมักจะรู้จุดเสียวซ่านของตัวเอง ฟิล์มจึงใช้ทุกวิธีที่มีมาบำเรอร่างกายฉัน และไม่นานนักร่างของฉันก็เบาหวิวอ่อนระทวยไปทั้งตัว ฉันนอนหอบหายใจรวยริน พยายามปรับรับอากาศเข้าปอด หลังจากที่เหนื่อยหอบมาหลายนาที “เป็นไง ฝีมือเค้าใช้ได้ไหม” ฟิล์มเอ่ยถามพลางทิ้งตัวลงนอนข้างฉัน เธอใช้มือบางลูบไล้เกลี่ยเส้นผมที่ปกคลุมใบหน้าฉัน แล้วจากนั้นก็ขยับตัวเข้ามาประชิดและประกบจูบที่เรียวปากฉัน “ดีมากเลยจ้ะ ไหนให้เค้าลองทำตัวบ้างดิ” ว่าจบฉันก็ลุกขึ้นคร่อมแล้วใช้ลิ้นลากเลียที่หน้าอกเต่งตึง ขยับโน้มหน้าไปที่ซอกคองาม ซุกไซ้ขบเม้มที่ลำคอ พลางใช้มือลูบคลำที่กลางเนินสามเหลี่ยม ใช้นิ้วค่อยๆแหวกกลีบกุหลาบออกจากกัน แล้วจากนั้นก็สอดใส่นิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรัก “อ๊ะ! พีช...” ฟิล์มส่งเสียงครางเมื่อฉันกระดกนิ้วเรียวขึ้นลงในช่องทางรักขณะที่นิ้วโป้งก็บี้เบาๆตรงติ่งเกสร ฉันประกบริมฝีปากบางในทันที แล้วจากนั้นก็ละเลงช่วงล่างตามจังหวะท่วงทำนองที่ฉันเป็นคนสร้าง เสียงครางของฟิล์มอู้อี้อยู่ในลำคอ มือบางของเธอลูบไล้ไปมาที่แผ่นหลังของฉัน ไม่นานนักเธอก็อ่อนระทวยเหมือนที่ฉันเป็นเมื่อก่อนหน้านี้... “เค้ารักพีชนะ” ฟิล์มกอดซบฉันไว้แน่นหลังจากที่เราทำเรื่องที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน จะผิดแผกก็ตรงที่เราสองคนเป็นผู้หญิงด้วยกัน! แต่สมัยนี้ไม่มีใครเขาแคร์แล้วเถอะ “พีชก็รักฟิล์ม” ฉันบอกพร้อมกับหอมที่แก้มใสอมชมพู ฉันไม่รู้หรอกว่าความรักของคนอื่นเป็นแบบไหน และไม่รู้ด้วยว่าที่รู้สึกกับฟิล์มเรียกรักไหม? แต่ที่แน่ ๆ...ฉันคิดว่าฉันรู้สึกพิเศษกับผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวย น่ารัก น่ามอง และเธอคือคนที่ดีที่สุดของฉัน... “พี่ชายพีชจะให้พีชย้ายเข้าไปอยู่บ้านตอนมอเปิด” ฉันบอกกับฟิล์ม ถึงสิ่งที่ฉันไม่สามารถขัดได้ พี่ชายที่ว่าก็คือ อิเสี่ยขวางโลกนั่นไง! ฉันไม่เคยบอกฟิล์มเรื่องชีวิตส่วนตัวของฉัน เพราะฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องไปเล่าเรื่องน่าเศร้าของครอบครัวให้คนอื่นฟัง “ทำไมล่ะ” ฟิล์มลุกขึ้นนั่งรอคำตอบจากปากฉัน “เขาเป็นห่วงมั้ง” ฉันตอบไปงั้นๆ ไม่คิดจะบอกความจริง แล้วอีกอย่าง คนอย่างนั้นน่ะเหรอ จะมาห่วงฉัน เฮ้อ แค่คิดว่าจะต้องห่างฟิล์ม ใจฉันก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ช่างเถอะ อีกตั้ง2เดือนกว่าจะห่างกัน ยังมีเวลาทำอะไรอีกเยอะ...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม