ซุกเมีย10 แบ่ง ๆ กันชิม

1391 คำ

(เฮียภพ: วันนี้เฮียติดงาน เดี๋ยวให้การ์ดไปรับ) ผมกดส่งข้อความไปบอกผู้หญิงคนเดียว ที่ผมอนุญาตให้เธอเรียกเฮีย (พีชญา: ค่ะ) สั้น ๆ ง่าย ๆ สื่อความหมายว่าเธอรับรู้ ช่วงนี้ผมไม่จู้จี้และโวยวายแต่อย่างใด “เด็กนี่คงสำคัญ มึงถึงได้ใส่ใจ” ไอ้วายหนึ่งในหุ้นส่วนคลับที่ผมทำอยู่เอ่ยขึ้น มันเป็นทั้งหุ้นส่วนและเพื่อนสารเลวที่คอยชวนผมชั่วตลอดเวลา งานของป๊าผมก็ยังทำ ส่วนคลับ...ผมก็แค่อยากหุ้นกับเพื่อน เพราะผมค่อนข้างติดเพื่อน แต่ก่อนติดไอ้ฮอลล์ด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไอ้ฮอลล์มันหนีไปติดเมีย ผมก็เลยหมกตัวอยู่กับเพื่อนเป็นส่วนใหญ่ “ก็แค่สงสาร” ผมว่าและคว้าบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบแล้วพ่นควันใส่หน้าพวกมัน “มึงกำลังหลอกตัวเองไอ้ภพ มึงรักเด็กนี่ คนอย่างมึงไม่มีคำว่าสงสารให้ใครนอกจากคนในครอบครัวและเพื่อนเลวๆแบบพวกกู” ไอ้บอมท้วงขึ้นมากลางครัน “กูไม่ได้รัก ชีวิตนี้กูจะไม่ใช้ใจรักผู้หญิงคนไหน” “หึ! งั้นก็แบ่งเพื่อนได้สิ ไอ้เฟลมไลน์มาบอกว่าจะรับเด็กนั่นเข้ามาที่ร้าน มึงว่าไง?” ไอ้วายหยั่งเชิงผม พร้อมกับโชว์หน้าจอ Application Line ให้ผมดู “เพื่อ..?” ผมถามด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่ในใจเริ่มว้าวุ่น “รู้ๆกันอยู่ หาอะไรสนุกๆทำไง” ไอ้บอมยกยิ้มมุมปาก อะไรสนุก ๆ ที่มันว่าคงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าที่เอาผู้หญิงมารุมแน่ ๆ “พีชยังเด็ก ไม่ถึงใจพวกมึงหรอก” ผมหาข้อแย้ง “เดี๋ยวกูจะสอนให้น้องจัดจ้านเอง” ไอ้วายบอกและเลียรอบริมฝีปากตัวเอง จากนั้นมันก็คว้ามือถือผมไปกด ซึ่งน่าจะกดตอบตกลงไอ้เฟลม “จิ๊...พวกมึงนี่มัน” ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดี “แบ่งกันชิมจะเป็นไรไป เราแดกด้วยกันบ่อยจนชินแล้วไหม ถ้าเป็นผู้หญิงที่มึงจริงจัง รับรองว่าพวกกูไม่กล้าแตะคนของเสี่ยภพแน่ ๆ” ไอ้บอมมันบอกจากนั้นก็อัดสารเสพติดชนิดหนึ่งเข้าทางจมูก ครืด ครืด... “อืม” (ผู้อำนวยการบอกว่าให้หนูกลับพร้อมเขา เขาบอกว่าเฮียอนุญาต) น้ำเสียงใส ๆ แฝงด้วยความวิตกกังวล “ใช่ เฮียรออยู่คลับ” แม้ในใจผมจะอยากบอกว่าไม่ต้องมา แต่ก็กลัวจะเสียหมาต่อหน้าเพื่อน! (เฮียไว้ใจเขา) ประโยคสั้นๆ แต่ก็สื่อให้ผมรู้ว่าเธอไม่อยากมา “นั่นเพื่อนเฮีย แค่นี้นะเฮียยุ่งอยู่” ผมว่าจบก็กดวางสาย จากนั้นก็นำสารชนิดเดียวกับไอ้บอมสูดเข้าร่างกายผ่านทางจมูก “กูชอบเวลามึงคุยกับเด็กนี่ว่ะ แม่ง! มุ้งมิ้งดูน่ารัก เฮียคะ เฮียขา” ไอ้วายที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ผม มันรีบมาเย้าแหย่เกาะแกะที่แขนผมแล้วทำเป็นอ้อน “แดกตีนเฮียไหมครับ” ผมตบเข้าที่ศีรษะมันหนึ่งที “หึ ทำโมโห ถ้ามานะกูขอเป็นคนแรกเลยแล้วกัน” ไอ้วายมันลูบไล้ริมฝีปากตัวเองอีกรอบ “อ่ะ! อัดเข้าไปจะได้เคลิ้ม” ผมเขี่ยอุปกรณ์การเสพไปตรงหน้ามัน ให้มันเสพ มันจะได้อยู่นิ่ง ๆ “หึ! กูไม่เล่นเว้ย กูจะเล่นอีกตัวเล่นรอเด็กมึงเลย รับรองวันนี้ยาวแน่” ไอ้วายมันบอกก่อนจะเดินไปหาอะไรบางอย่าง ซึ่งก็คงไม่พ้นสารที่ทำให้มัวเมา และอึดคึกเรื่องอย่างว่า “กูว่าใช้แผนเคย ๆ ดีกว่า ฉีดให้เด็กมึงดิ้นพล่าน ให้มันร่านร้องขอจนจะเป็นจะตาย แม่ง... คงทรมานแทบขาดใจ” ไอ้บอมที่กำลังอยู่ในอาการเคลิ้มฝัน แต่มันไม่ได้เคลิ้มขนาดสติหลุดออกจากโลกความจริง ไอ้นี่มันเป็นพวกชอบอัดยาให้ผู้หญิง ยาที่มีสารทำให้ร่างกายมีความต้องการทางเพศสูง ไอ้บอมมันชอบเห็นผู้หญิงทุรนทุราย พอมันเสพติดภาพความทรมานจนหนำใจ มันก็จะกระหน่ำใส่ร่างผู้หญิงแบบเอาเป็นเอาตาย “เอาแบบนั้นก็ดีนะ กูอยากเห็นคน...ดิ้น” เสียงของไอ้วายที่กำลังฉีดสารบางอย่างเข้าร่างกายร้องบอกมา “พวกมึงเคยวัดเลเวลความเลวกันไหมวะ พวกมึงแม่งโคตรของโคตรสารเลวเลยรู้ไหม” จู่ ๆ ผมก็งัดเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เพราะนึกถึงเรื่องสารพัดชั่วที่พวกมันเคยทำ โดยที่มีผมอยู่ในทุกเรื่องราวความชั่วเช่นกัน “หึ เขาไม่ได้เรียกเลว เขาเรียกความสุขส่วนบุคคล ใครไม่ชอบก็อย่าเอาตัวเองเข้ามาเฉียดใกล้โลกของเรา... ก็แค่นั้น” ไอ้วายมันเดินกลับมาที่เดิม ที่นั่งข้างกายผม แล้วมันก็เริ่มสาธยายความคิดที่ค่อนไปทางเห็นแก่ตัว แต่ผมก็คิดแบบไอ้วายเหมือนกันนะ ความสุขส่วนตัวใครไม่ชอบก็อย่าย่างกายเข้าใกล้ก็แค่นั้น... ไอ้เพื่อนชั่วทั้งสองของผมอัดสารเสพติดมากมายเข้าร่างกายระหว่างรอไอ้เฟลมพาพีชมา ไอ้เฟลมมันเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยที่พีชเรียน มันรับหน้าที่หลายตำแหน่งในนั้น มันเป็นคนที่นักศึกษาหญิงอยากวิ่งเข้าใส่ เพราะมันโคตรรวย และความหล่อก็ไม่เบา แต่ไอ้เฟลมมันเลือกคน เลือกในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการคบหาแต่อย่างใด! ผมหมายความว่า ไอ้เฟลมมันชอบหิ้วเด็กนักศึกษามาปู้ยี่ปู้ยำที่นี่ โดยที่มีผมและผองเพื่อนร่วมกระทำด้วย ‘เด็กมันกระซ่าน ก็จัดให้หายร่านสิวะ’ นี่คือคำพูดของคนที่เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังพูด ซึ่งมหาวิทยาลัยนี้มีแต่ลูกผู้ดีมีเงินเท่านั้นที่ได้เรียน และกฎเกณฑ์บ้าบอที่เกิดขึ้นในการรับนักศึกษา ก็ไอ้เฟลมอีกนั่นแหละที่เป็นคนตั้ง แถมอุปนิสัยของไอ้เฟลมมันยังชอบถ่ายคลิปนักศึกษาพวกนั้นไว้ด้วย เรื่องถ่ายคลิปผมก็ชอบเหมือนกัน และผมทำบ่อยด้วย! แล้วคือหลังจากเสร็จเรื่อง ไม่มีนักศึกษาคนไหนกล้าเอาไปพูด ทั้ง ๆ ที่...ประเด็นหลักที่ไอ้เฟลมมันทำ ก็เพื่ออยากจะให้เรื่องเลวระยำที่มันก่อโด่งดังจนเข้าหูพ่อมัน มันจะได้โดนพ่อของมันปลดออกจากตำแหน่ง! เหตุผลก็เพราะไอ้เฟลมมันไม่ลงรอยกับเมียใหม่พ่อ เมียใหม่ที่ยัดเยียดสรรหาแต่เรื่องดี ๆ ให้มันทำ เมียใหม่พ่อที่เป็นอดีตเพื่อนสนิทของมัน ไม่สิ ของพวกผมด้วยเช่นกัน ‘ผู้หญิงหิวเงิน ถ้าพวกมึงจะคบต่อก็ต้องไม่มีกูอยู่ในกลุ่ม’ ไอ้เฟลมมันยื่นคำขาดในวันที่มันเห็นหน้าเมียใหม่ของพ่อมัน พวกผมก็เลยเลิกคบเมียใหม่พ่อไอ้เฟลมที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของพวกผมเช่นกัน เพราะคงไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหน ทำกับเพื่อนสนิทได้ลงคอ ‘กูมีเหตุผลของกู’ นี่คือประโยคที่อดีตเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มบอกกับผม ในวันที่เราบังเอิญเจอกัน แล้วผมทำท่าหมางเมินใส่เธอ ‘วันนึงพวกมึงจะเข้าใจกู กูหวังว่าวันนั้นเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกัน’ เธอทิ้งท้ายเมื่อผมทำทีไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูด เหตุผลของเธอมันคืออะไรผมไม่รู้ แต่ที่ผมรู้...ตั้งแต่วันนั้นที่เธอบอกมีเหตุผลที่ทำ เวลามันก็ล่วงเลยเข้ามา3ปีแล้ว ผมไม่เห็นจะมองเห็นเหตุผลที่เธอทำเลย “นี่เหรอน้องพีชของเฮียภพ น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย” เสียงของไอ้วายดึงสติให้ผมหลุดจากห้วงความคิด ที่กำลังนึกถึงเรื่องราวของไอ้เฟลมและมะปราง อดีตเพื่อนในกลุ่มของผม “ตัวขาว ๆ แบบนี้พี่วายชอบ กลิ่นก็หอม...” ไอ้วายมันปรี่เข้าไปกะลิ้มกะเหลี่ย ใช้จมูกสูดดมตามเส้นผมของพีช สายตาของพีชญาที่มองมาทางผมมีแต่ความ...ผิดหวัง!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more