“ขอบใจมากนะพีช พี่คงทำให้พีชลำบากอีกยาว” พี่เฟลมทำหน้าหนักใจ
เออ ฉันก็หนักใจ และอารมณ์เสียมาก แต่คิดอีกอย่างก็ดีเหมือนกัน
จะได้ห่างจากผู้ชายห่วยๆอย่างไอ้เฮีย
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพี่อยากขอบใจจริง ๆ ก็ช่วยลบคลิปดีกว่านะคะ” ฉันต่อรองเล็กน้อย แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูพี่เฟลมเลย
เรื่องของเรื่องก็คือ...
แม่เลี้ยงนิสัยแย่ทำทีเป็นพูดอ้อนพ่อของพี่เฟลม
‘มาทานข้าวที่บ้านแบบนี้ทุกวันคุณท่านคงจะอารมณ์ดีและสุขภาพแข็งแรงขึ้นนะคะ’ เธอแสร้งทำเป็นยิ้มอย่างเป็นมิตร
‘รบกวนเฟลมมันน่าน้องปราง’ พ่อพี่เฟลมเอ่ย
‘น้องพีชสะดวกไหมคะ ที่จะมาทานข้าวที่บ้านพ่อแฟนทุกเย็น’ เธอหันมองถามฉัน ใบหน้าของเธอยิ้มแย้ม
แต่เชื่อเถอะว่าภายจิตใจของเธอกำลังก่นด่าฉัน
‘พีชตามใจพี่เฟลมเลยค่ะ พี่เฟลมไปไหนพีชก็ไปด้วย เรารักกันค่ะ’ ฉันพูดออกไปเพราะความหมั่นไส้
หมั่นไส้แม่เลี้ยงพี่เฟลม
และที่สำคัญหมั่นไส้ไอ้เฮียที่มันกล้าปล่อยฉันไว้กั
