เด็กหน้าเหมือน…10/2
546 คำ
“อุ๊ย! ลูกใครเนี่ย ทำไมปล่อยให้มาวิ่งเล่นไม่ระวังแบบนี้”
คุณหญิงจริยาอุทานขึ้นด้วยสีหน้าตกใจพร้อมกับตำหนิผู้ปกครองที่ปล่อยให้เด็กมาวิ่งเล่นจนเกือบชนเธอโดยไม่ดูแลให้ดี มันเดย์ที่ตกใจเพราะเกือบวิ่งชนคนอื่นหยุดวิ่งทันที กันยาที่เห็นดังนั้นรีบคว้าแขนหลานชายดึงเข้ามากอดไว้กับตัว แล้วรีบเอ่ยขอโทษคุณผู้หญิงตรงหน้า
“ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง ขอโทษแทนน้องด้วยค่ะ”
“ต่อไปก็ระวังด้วยนะ”
ด้วยความตกใจมันเดย์จึงเอาแต่ซุกหน้ากับต้นขาของกันยาหลบสายตาของคุณยายท่าทางดุตรงหน้า คุณหญิงจริยาจึงเห็นแค่ด้านหลังของศีรษะเล็กทุยที่คลุมด้วยผมสั้นสีน้ำตาลเข้มไม่เห็นหน้าของเด็กชาย
สีหน้าท่าทางการพูดการจาที่บ่งบอกถึงฐานะของเงินในกระเป๋า ทำให้กันยาค้อมศีรษะลงอย่างไม่คิดโต้แย้งให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ ในใจคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นคนในแวดวงไฮโซคนใดคนหนึ่ง
“ค่ะ ขอโทษแทนน้องด้วยจริง ๆ ค่ะ มันเดย์ขอโทษคุณผู้หญิงเร็วลูก”
“ไม่ต้องหรอก”
ยังไม่ทันที่เด็กชายจะหันกลับมาสุภาพสตรีวัยกลางคนก็เชิดหน้าเดินออกไปเสียก่อน กันยาเอี้ยวตัวมองตามพลางพรั่งพรูลมหายใจออกมา คิดถึงเรื่องในอดีตของเธออีกแล้ว คนพวกนี้ถ้าไม่มีเงินในบัญชีเป็นพันเป็นหมื่นล้านแล้วล่ะก็อย่าอาจหาญไปเทียบชั้นกับพวกเขาเลย แต่เรื่องมันยังไม่จบเพียงแค่นั้น เพราะเมื่อกันยาหันตัวกลับมาก็ต้องพบกับคนที่ทำให้เธอตกตะลึงจนหน้าถอดสี พร้อมเสียงอุทานออกมา
“อุ๊ย!”
คราวนี้มันเดย์จะหันหน้าไปมอง แต่กลับถูกมือเรียวของผู้เป็นป้ากดไว้
“กลอย”
ไม่คิดว่าจวินจะเอ่ยทักทายเธอ พริตตีสาวมีสีหน้าเลิ่กลั่ก
“คุณจวิน เอ่อ...”
กันยาไม่รู้จะเอ่ยทักทายเขาอย่างไร เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีความสนิทสนมกับอดีตแฟนของเพื่อนรัก และที่สำคัญตอนนี้ยังเป็นพ่อของหลานชายคนที่เธอกดหน้าไว้กับตัวคนนี้
“แม่กลอย” เสียงเล็กร้องเรียกเพราะอึดอัดที่หน้าถูกกดอยู่กับต้นขาของผู้เป็นป้า
จวินหลุบตามองเด็กผู้ชายหัวทุยผมสั้นที่กอดขาเธออยู่ ก่อนจะเผยยิ้มออกมาพร้อมกับว่า
“นี่ลูกชายเหรอ”
“ใช่ค่ะลูกชาย ขอตัวก่อนนะคะ”
หญิงสาวรีบย่อตัวลงอุ้มหลานชายเข้าเอว มือยังกดท้ายทอยเด็กชายให้ศีรษะซุกกับอกไว้ เพราะไม่อยากให้จวินเห็นหน้า ด้วยเกรงว่าจะมีปัญหาตามมาอย่างที่เพื่อนสาวไม่ต้องการ เนื่องจากใบหน้าของมันเดย์นั้นเหมือนกับจวินราวกับถอดแบบกันมา
“อืม”
จวินหันมองตามเพื่อนของมนต์มีนาที่รีบอุ้มลูกชายเดินจากไป เห็นดวงตากลมคู่เล็กเหลือบมองเขาจากทางด้านหลัง ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้ติดใจอะไร เดินไปยังร้านที่นัดหมายกับมารดาไว้
^
^
^
***คนเล็วกลับมาล้าววว ไม่อยากพูดไรมาก ติดตามกันด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
