ฉันยืนเกร็งไปหมดทำตัวไม่ถูกแต่อย่างน้อยก็รู้ว่าตอนนี้ฉันยังไม่ควรเถียงหรือพูดอะไรที่ไม่ดีออกไป
“ตอบมาสิว่าต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะพอ?”
“กูจะให้มึงเอง...” ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่เงินเลยสักนิดที่ทำเพราะอยากทำงานนี้อย่างต่อเนื่องเพราะว่าวันหนึ่งฉันก็ต้องเลิกเป็นเด็กเสี่ยเปลวอยู่ดี ถ้าฉันขาดหายเรื่องการสักไปมันอยากมากที่จะได้ลูกค้าคืนมาเหมือนเดิม
ตึก...ตึก...ตึก...
ฉันทำใจสู้ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ กลัวอยู่เหมือนกันว่าเขาจะไล่แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะหาวิธีไหนทำให้เขาใจเย็นลง
พรึ่บ!! เพราะการอ้อนและดูจาดี ๆ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดฉันนั่งลงที่ตักของเสี่ยเปลวกอดคอและพิงที่ตัวของเขา
“เสี่ยเปลวเรื่องเงินมันไม่ใช่สิ่งสำคัญที่พริกทะ...”
“แล้วอะไรที่สำคัญอะไรไอ้เหี้ยนั่นเหรอที่มึงให้มันส่งข้อความผ่านไอจี?” กึก! อย่าบอกนะว่าเขายังไม่ได้วางสายน่ะ
“มะไม่ใช่”
“กูไม่อยากฟังคำอธิบายของมึง”
“แต่เสี่ยเ
