หลายวันต่อมา
“ตอนนี้พริกไทยออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะ” เสียงหมอเคนบอกกับฉันเมื่อผ่านเวลามาหลายวันแล้วจากการอยู่โรงพยาบาลและวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้สักที
“ค่ะ ขอบคุณหมอเคนมาก ๆ เลยนะคะที่รักษาพริก” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาที่ดูแลฉันอย่างดีตลอดหลายวันที่ผ่านมา
“อีกคนที่ต้องขอบคุณคือไอ้เปลวรู้ใช่ไหม?” นั่นแหละคนสำคัญเลยเพราะเขาจ่ายค่ารักษาทุกบาทให้กับฉันได้นอนห้องวีไอพีแบบนี้ก็เพราะเขานั่นแหละ
“ค่ะ พริกไม่ลืมหรอก”
“รออยู่ก่อนเดี๋ยวไอ้เปลวมารับใช่ไหม?” เรื่องนั้น...
“พริกไม่รู้เหมือนกันค่ะเพราะเขาไม่ได้บอกอะไรไว้ พริกกลับเองได้ค่ะ งั้นพริกกลับก่อนนะคะขอบคุณอีกครั้งค่ะ”
“เดินทางดี ๆ ล่ะ” ฉันส่งยิ้มครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องพักฟื้น
ส่วนเรื่องเด็กเสี่ยเปลวนั้น...ฉันยังไม่ได้ให้คำตอบเขาเลยและเสี่ยเปลวเองก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรด้วยหลังจากวันนั้นเขาก็กลับไป มาเยี่ยมบ้างครั้งครา
