“ขอบคุณค่ะ” ตึก! ฉันบอกขอบคุณเสี่ยเปลวก่อนจะลงจากตักของเขาและเดินไปที่คนพวกนั้นตอนนี้มันฟื้นและมองมาที่ฉันอยากลำบากแต่มันก็คงรู้แล้วว่าตรงหน้าพวกมันเป็นใคร
“อีพริกไทย...แค่ก ๆ”
“เรียกแบบนี้ระวังเจ็บตัวนะ” ฉันบอกก่อนจะมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเป็นสะดุดตาที่โต๊ะตัวหนึ่งมันวางอุปกรณ์ไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นมีด ปืน น้ำมัน ไฟแช๊ก แซ่
“หืม? แอลกอฮอล์เหรอ?” ฉันมองน้ำสีฟ้าที่วางอยู่
“หนูเลือกได้เลยว่าจะทรมานพวกมันแบบไหน” เสี่ยบอกกับฉันด้วยท่าทางสบาย ๆ และตามใจฉันมาก ๆ จนฉันกลัวว่าตัวเองจะเสียนิสัยไปสักวัน
“เอาเป็นอันนี้ก่อนแล้วกันแผลเยอะ ๆ น่าจะแสบน่าดูเลย” หมับ! ฉันหยิบขวดแอลกอฮอล์มาก่อนจะเดินไปหาสามคนนั้น
“ฉะฉันคือคนเก็บเธอมาเลี้ยงนะ! พริกไทยเธอตอบแทนฉันด้วยวิธีนี้เหรอ?!” เสียงของผอ.ดาราเอ่ยถามคงจะผิดหวังมากที่ฉันตอบแทนเขาแบบนี้
“ถ้าดูแลพวกเราดีตั้งแต่แรกคุณคงไม่พบจุดจบแบบนี้หรอกค่ะ คุณทำอะไรกับพวก
