“ตลกแล้ว!!” ฉันตะโกนบอกไปธรรมเนียมบ้าบออะไรฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย เสี่ยเด็กมีแต่จะซ่อนเอาไว้เท่านั้นแหละไม่เคยมีใครพาไปไหว้พ่อแม่หรอก
“จริง! เพราะงั้นเตรียมตัวเตรียมใจให้ดีละ” เขาบอกอย่างไม่สนใจว่าฉันกำลังมีสีหน้าแบบไหน??
“เสี่ยเปลวพริกว่า...”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเพราะยังไม่ได้ไปวันนี้หรอก” พรึ่บ!! เขาลุกก่อนจะมองหน้าของฉันอย่างจริงจังฉันงงแต่ก็ทำได้แค่งงเท่านั้นแหละ
“เสี่ยมีเรื่องจะถามหนู” เขาเอ่ยขึ้น
“ว่ามาสิ” ถ้าฉันสามารถตอบได้ก็จะตอบทั้งหมดนั้นแหละชีวิตของฉันมันไม่ได้เรื่องราวที่ต้องปิดบังเผลอ ๆ เขาอาจจะรู้เยอะกว่าฉันก็ได้
“คนที่ชื่อลิปเป็นใคร?” หมับ!! เขาถามพร้อมกับจับมือของฉันเอาไว้มันเป็นท่าทางที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อนเหมือนกับว่าอยากว่าแต่ก็เกรงใจแต่ก็อ้อนเพื่อถาม ท่าทางแบบนั้นมันคืออะไรกันนะ???
แต่ฉันก็ชอบท่าทางแบบนั้นของเขาซะด้วยสิ
“เพื่อนน่ะเพื่อนเก่าที่บ้านเด็กกำพร้า” ฉั
