ฝ่ายอวี๋ว์เจิ้งเหอซึ่งถูกบิดาตามตัว ก็ไม่รอช้าเข้าพบอวี๋ว์เจิ้งเสี้ยน ผู้เป็นบิดาที่นั่งรออยู่ยังห้องโถงประจำสำนักปักษามรกต ทันทีที่บุตรชายโผล่มาให้เห็น อวี๋ว์เจิ้งเสี้ยนก็ละมือจากจอกน้ำชา ผายออกไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเป็นการเชิญ
“คำนับท่านพ่อ”
“นั่งก่อนสิ”
ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งตามบิดาสั่ง ชำเลืองมองชายวัยไม้ใกล้ฝั่ง หนวดเคราสีขาวโพลนดุจปุยหิมะในเหมันตฤดูปกคลุมทั่วใบหน้าใจดี ทว่าแม้จะชราวัย แต่อวี๋ว์เจิ้งเสี้ยนกลับดูสุขภาพแข็งแรงราวคนหนุ่มอย่างไม่น่าเชื่อ มือเหี่ยวย่นส่งจอกน้ำชาให้บุตรชายรับแล้วเอ่ยถามโดยไม่มองหน้า
“งานคุ้มกันอาคันตุกะของท่านเจ้าแคว้นเป็นเช่นไรบ้าง”
“ก็ราบรื่นดีขอรับท่านพ่อ ไม่มีสิ่งใดมากวนใจ”
“เช่นนั้นหรือ อาจเป็นเพราะเจ้าสำนักปักษามรกตนำขบวนคุ้มกันเองก็ได้กระมัง จึงไม่มีผู้ใดหาญกล้าเข้ามาให้ตัวตาย แลดูอีกไม่นานสำนักปักษามรกตของเราคงได้เป็นใหญ่ในยุทธภพแล้วกระมัง”
พอไ
