“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย” ก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับเขานาน ไม่รู้ว่าคนตัวโตไม่พอใจอะไรมา ใบหน้าหล่อเหลาที่มักทำหน้าหื่น ๆ ใส่ตอนนี้กลับเรียบตึง
“วันนี้ฉันก็ไปเดตมาก่อนจะมาเจอเธอ” เอ่ยพูดโดยไม่ได้หันมามองหน้า รินลณีใจหล่นวูบลงพื้น ไม่รู้ว่าเขาต้องการจะบอกอะไร
“ริษาเป็นคนสวย การศึกษาดี...” เหมือนเขาจะพูดคนเดียวเสียมากกว่า รินลณีมึนงงในทันที เขาจะพูดให้เธอรู้สึกเสียกำลังใจหรือไง
“ค่ะ”
“ใช่ไหม ฉันควรหมั้นกับริษาให้จบ ๆ ไป” แต่พอเขาพูดอย่างนี้คนได้ยินก็รู้สึกไม่พอใจสักเท่าไหร่ เขาจะทำอะไรทำไมต้องบอกเหมือนกับให้เธอตัดสินใจ
“ถ้าคุณจะหมั้น หรือแต่งงาน แล้วฉัน...”
“เมียน้อยไง” ริมฝีปากบางอ้าค้างกลางอากาศ เขากำลังบอกให้เธอเป็นเมียน้อยอย่างนั้นหรือ
“ฉัน...”
“ทำไมหรือไม่อยากเป็น” รินลณียังพูดไม่ทันจบเขาก็เอ่ยแทรกขึ้น แม้นจะไม่ใช่คนดี แต่เรื่องนี้...เธอไม่อยากเป็น
“คือฉัน...ไม่อยากเป็นค่ะ”
