ภาสกรกับโยษิตาเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังงามของมารดาภาสกร ในมือถือเข้าของพะรุงพะรังเข้ามา ทั้งสองยิ้มให้กันพร้อมกับหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โยษิตาเองก็เหมือนจะลืมความทุกข์ที่ราชันทำกับเธอไปชั่วขณะ เพราะภาสกรดูจะดีกับเธอทุกอย่าง มันยิ่งทำให้หญิงสาวอบอุ่นหัวใจ โยษิตาลอบมองใบหน้าของหวานภาสกรอยู่หลายครั้ง ทำไมผู้ชายอย่างภาสกรถึงแสนดีและอบอุ่นได้ขนาดนี้ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ
"ถึงซะที" ภาสกรเอ่ยพร้อมกับวางถุงของไว้บนโต๊ะ โดยที่มีโยษิตาเดินเข้ามาหยุดยืนใกล้ๆ พร้อมกับมองหญิงวัยกลางคนทั้งสองที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
"พาใครมาด้วยล่ะลูก" คุณพิมพิไลถามลูกชายพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยหวานของโยษิตา
"เอ่อคือ...เธอชื่อโยษิตาครับ หรือขนมผิง จะเรียกสั้นๆว่าผิงก็ได้ครับ เธอเป็นเพื่อนผม" ภาสกรเอ่ยแนะนำหญิงสาวกับผู้เป็นมารดา
"สวัสดีค่ะคุณท่าน" โยษิตาประหนมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม คุณพิมพิไลกับคุณลริ
