โยษิตามองชายหนุ่มตรงหน้า ถึงแม้เขาจะพยายามขอโทษ แต่เธอไม่มีวันหายโกรธแน่นอน สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำร้ายกับเธอ มันเลวทรามต่ำช้าจนไม่อาจให้อภัยได้ เขาย่ำยีเธอเหยียบย่ำความเป็นคนของเธอ ไม่สืบหาความจริง ในเรื่องที่เกิดขึ้น เขาเอาแต่โทษ และโยนความผิดให้เธอ ทั้งที่ไม่ได้เป็นผู้กระทำ
"ได้โปรดอย่าทำฉัน ฮึกๆ! ฮื่อ"
"กรี๊ด!! ยะ... อย่า ฮึก! พะ... พอได้แล้ว.. ฮื่อๆ"
"พะ... พอสักที... ฮึก"
ภาพที่ถูกทำร้ายอย่างทารุนฉายวนเข้ามาในหัว ไม่ว่าเธอจะพยายามอ้อนวอนขอร้องเขา ราชันก็ไม่เคยสนใจรับฟังเลย หญิงสาวคิดอย่างเคียดแค้น เธออยากให้ผู้ชายสารเลวตรงหน้าเจ็บปวดบ้าง
"ผิง... "โยษิตาไม่รอให้เขาพูดจบ เธอจับแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะปาใส่ราชันทันที
" เพล้ง! "
ชายหนุ่มไม่หลบ เลยทำให้แก้วกระทบกับศรีษะของเขาอย่างจัง จนเลือดสีแดงลดไหลลงอาบแก้ม ถึงจะเจ็บแต่มันก็ไม่เจ็บเท่าใจเขาตอนนี้
"ผิงไม่ไ
