"คุณพราวไม่ได้ทำค่ะ!" เสียงหวานดังขึ้น ทุกคนต่างก็หันไปมองเสียงนั้น เป็นเสียงของโยษิตาที่เอ่ยออกมา
"ผิงเป็นไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง?" ภาสกรเอ่ยถามด้วยความห่วงใย มองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาว
"ดีขึ้นแล้วค่ะ และผิงก็จำได้หมดแล้ว!" หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง
" ดีๆ"
ราชันมองใบหน้างามของโยษิตา หญิงสาวมองเขากลับเช่นกัน แต่ในแววตานั้นมันมีแต่ความเคียดแค้นชิงชังจนราชันรู้สึกได้ เขาทำกับเธอสารพัด ถ้าเธอจะโกรธเกลียดเขา มันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆกับสายตานั้น เหมือนโยษิตาไม่เกรงกลัวเขาเหมือนแต่ก่อน
"ฉันไม่ได้ทำนะผิง ฮึก! ฉันไม่ได้ฆ่าริตา ฮื่อๆ"พราวพิรายังคงยืนยันคำเก่าว่าเธอไม่ได้ทำ
" ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทำ"โยษิตาเอ่ยเสียงเรียบ
"แล้วใครทำ!" ราชันเอ่ยถาม
"กูรู้ว่ามึงรู้ไอ้ชัน คนที่ออกมาจากคอนโดทางด้านหลังไงล่ะ" ภาสกรเอ่ย
"ผิงจะเล่าเหตุการณ์วันนั
