"ไม่ต้องกลัวอะไรนะ" ภาสกรลูบหัวของโยษิตาเบาๆเพื่อปลอบประโลม ราชันปาดน้ำตาของตัวเองก่อนจะจ้องมองร่างบางของหญิงสาว ตอนนี้ความรู้สึกแค้นภายในใจของราชันพังทลายลง เขาไม่ได้มีความเจ็บแค้นต่อหญิงสาวร่างบางเล็กในอ้อมแขนของภาสกรอีกแล้ว
แก้วเก้าค่อยๆปรือตาขึ้น ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆให้เข้ากับแสง อาการปวดท้องของเธอเริ่มทุเลาลงบ้างแล้ว เธอค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองชายหญิงที่อยู่ในห้อง
"มีเรื่องอะไรกันคะ!? " แก้วเก้าเอ่ยถาม พราวพิรารีบเข้ามาหาหญิงสาวทันที
"เป็นไงบ้าง หายเจ็บบ้างหรือยัง?" พราวพิราสำรวจเนื้อตัวของแก้วเก้า
"ดีขึ้นมาหน่อยแล้ว" หญิงสาวฉีกยิ้มให้เพื่อน ก่อนจะมองไปรอบๆ
"ฟื้นก็ดี จะได้เคลียร์กันเลย" ราชันพูดพร้อมกับมองใบหน้าซีดเซียวของแก้วเก้า หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง ก่อนที่จะมองไปที่ร่างของผู้กำกับหนุ่มที่ถูกมัดเอาไว้ที่มุมห้อง
"พวกนายทำบ้าอะไร"แก้วเก้าถอดสายน้ำเก
