EP 23
1200 คำ
วิโรจน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ไปหาหญิงสาว ขณะส่งกุญแจรถให้เมื่อทุกริ้วรอยถูกยาป้ายเกือบหมดแล้ว จะเหลือก็เพียงในจุดซ่อนเร้นที่เจ้าตัวจะต้องจัดการเองหลังรับหลอดยามาถือไว้
แล้วรอให้พ่อคุยในเรื่องที่เกริ่นมาตั้งแต่วันก่อน วิโรจน์ขยับไปนั่งข้าง ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงของคนที่เสียใจจริง ๆ
“พ่อขอโทษนะ ที่ทำให้นิ่มต้องมาเจอกับสภาพแบบนี้ พ่อไม่รู้มาก่อน ว่าเขาจะใจร้ายกับลูกอย่างนี้ แต่ถึงรู้ พ่อก็แก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะเราเป็นรองทุกทางทุกประตู”
“ใครไปทำอะไรเขาไว้คะ เขาถึงได้เกลียดพวกเรานัก”
นี่คือคำถามคาใจมาตั้งแต่แรก หลังรู้จากปากย่า ว่าจะให้มาทำงานแลกชีวิตยาย แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามถึงความจริง หรืออีกนัยก็คือเธอไม่สนใจจะถามเพราะห่วงอาการป่วยของยาย อีกทั้งยังเสียอกเสียใจที่จะต้องพลัดพรากจากคนรัก
แต่ตอนนี้จำเป็นเหลือเกินที่จะต้องรู้ อย่างน้อย จะได้เข้าใจเห็นใจในการกระทำอันโหดร้ายของเขาบ้าง ว่ามีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่
“สิบกว่าปีก่อน เกิดอุบัติเหตุพ่อขับรถชนพ่อเขาตาย เขาโกรธมาก สู้คดีอยู่นานเพื่อจะเอาพ่อเข้าคุกให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะพ่อไม่มีเจตนาจะฆ่าใคร ซึ่งพ่อพยายามจะอธิบายให้เขาเข้าใจหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่ฟังท่าเดียว พ่อกับย่าก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ปล่อยเรื่องให้เลยตามเลย”
ผู้พ่อเลือกที่จะไม่ลงลึกถึงรายละเอียด ส่วนคนเป็นลูกก็ไม่อยากเซ้าซี้เมื่ออ่านออก ว่าพ่อคงไม่ใคร่อยากจะพูดถึงมันนัก จึงหันหาถามข้อส่งสัยอื่น ซึ่งสำคัญกับตัวเองกว่าข้อแรกมาก
“แล้วลูกสาวพ่อไปทำอะไรให้เขาเหรอคะ เขาถึงได้เกลียด ได้ด่าว่าคำหยาบ ๆ สารพัด”
“เอ่อ! คือเมื่อก่อนเขาเช่าห้องแถวของย่า ที่อยู่ใกล้บ้านเราเหมือนกับคนเช่าอื่น ๆ มีลูกมีหลานวิ่งเล่นไปทั่ว ยัยมิวก็ออกมาเล่นด้วย ความซนของเด็ก ๆ ก็เกิดเรื่องจนได้ เพราะน้องสาวเขาพลัดตกน้ำฝในบึงแถว ๆ นั้น
เขาแจ้งตำรวจว่ายัยมิวผลักน้องเขา ตำรวจสอบปากคำ ยัยมิวบอกว่าไม่ได้ทำ เด็กคนอื่น ๆ ก็บอกแบบเดียวกัน เขากับแม่ไม่ยอมฟ้องจะเอาผิดให้ได้
พ่อกับย่าก็สู้คดี จนเกิดทะเลาะกันลุกลามใหญ่โต เขาแพ้แล้วหายไปหลายปี กลับมาอีกทีก็อย่างที่นิ่มเห็น พ่อก็ไม่รู้ว่าเขาจะโกรธเกลียดพ่อ เกลียดคุณย่าและเกลียดยัยมิวมากมายขนาดนี้
แต่พ่อว่า นิ่มอย่าไปสนใจมากเลยนะกับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ยิ่งนิ่มรู้น้อยเท่าไหร่ ก็จะเป็นผลดีกับนิ่มมากเท่านั้น”
“ผลดีแบบที่นิ่มกำลังเจออยู่นี้ หรือมันจะมีผลดีมากกว่านี้คะ ช่วยตอบนิ่มทีค่ะ นิ่มจะได้รู้ว่า ชีวิตอีกสองปีจะต้องเจอกับอะไรบ้าง”
มันยากยิ่งจะห้ามใจไม่ให้ประชด เพราะอาการเจ็บช้ำกายและใจรุมเร้าเหลือกำลัง
“พ่อเองก็ตอบแน่ชัดไม่ได้ เลยเดาใจ เดาทางเขาไม่ถูก ว่าการที่เขายอมลดหนี้ก้อนใหญ่ให้เรา เพื่อแลกกับการได้ลูกสาวพ่อมาอยู่ด้วย จะมีผลตามมายังไงบ้าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่พ่ออยากจะเตือนนิ่มนั่นก็คือ
ตลอดเวลาที่นิ่มอยู่กับเขา ไม่ว่าเขาจะทำให้นิ่มเจ็บช้ำกายหรือใจสักแค่ไหน นิ่มต้องอดทน อย่าแสดงออกให้เขารู้ว่า นิ่มกำลังเสียใจ นิ่มจะต้องไม่ร้องไห้ให้เขาเห็น
เพราะเขาจะได้ใจ และคิดหาวิธีมาทำร้ายนิ่มอีก และเมื่อไหร่ก็ตามที่นิ่มเสียใจ เขาก็คิดว่าพ่อกับย่าหรือแม้แต่เสาวรส จะต้องเสียใจตามไปด้วย”
“ทำไมคะ ทำไมเขาถึงอยากจะเห็นเราเสียใจด้วย เราเคยทำให้เขาเสียใจมาก่อนอย่างนั้นเหรอคะ”
“เอ่อ! เขาก็คงจะแค้นจากเรื่องพ่อกับน้องเขาล่ะมั้ง พ่อก็ไม่รู้แน่ชัดหรอกนะนิ่ม แต่เท่าที่พ่อแนะนำนิ่มได้ตอนนี้ก็คือ หนึ่งนิ่มต้องไม่เสียใจให้เขาเห็น ไม่ว่ากรณีใด ๆ สองคือตลอดเวลาที่นิ่มอยู่ใกล้ชิดเขา นิ่มจะต้องไม่เผลอใจรักเขาเด็ดขาด”
มาถึงตอนนี้ คนเป็นลูกอยากจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ ‘รัก’ อย่างนั้นเหรอ
‘ไม่มีทาง’
‘ไม่มีวัน’
หรือถ้ามีก็จะมีแต่คำว่า
‘เกลียด กลียด กลียด’
เท่านั้น
“พ่อซื้อนี่มาให้นิ่มด้วย”
วิโรจน์ดึงแผงยาจากกระเป๋าเสื้อส่งให้ ทำเอาลูกจ้องมองด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยเห็น ไม่เข้าใจว่ามันเป็นยาอะไร แต่ก็ยื่นมือไปรับมาดูอยู่ดี
“และคำแนะนำข้อสุดท้ายของพ่อก็คือ นิ่มจะต้องกินยานี่ทุกคืน เวลาเดิม ห้ามลืมเด็ดขาด เพราะถ้าลืมจะต้องมีปัญหาตามมาอีกมากมาย และคนที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุด ก็คือนิ่มเอง เพราะฉะนั้นอย่าลืมคำของพ่อ เรื่องนี้สำคัญมาก ไม่อย่างนั้น ชีวิตที่เหลือของนิ่มจะต้องหาความสุขไม่ได้อีก จำคำพ่อไว้นะนิ่ม”
มาถึงตอนนี้ แม้จะขาดประสบการณ์อยู่มาก และไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าที่พ่อให้มาคือ ‘ยาคุมกำเนิด’ ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงต้องย้ำนักย้ำหนา
เพราะเท่าที่ได้อยู่กับเขามา ก็เห็นเขาระวังเรื่องนี้จะแย่ จึงมองไม่เห็นทาง ที่เขาจะโง่มากพอที่จะปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้น โดยเฉพาะกับคนที่เขาเกลียดเข้ากระดูดำ
“นิ่มฟังพ่ออยู่หรือเปล่า” วิโรจน์เริ่มไม่แน่ใจในความนิ่งเงียบของลูกเข้าให้แล้ว
“ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา พ่อเคยคิดจะตามหานิ่มกับแม่หรือเปล่าคะ พ่อเคยห่วงเราสองคน ว่าจะไปอยู่ที่ไหนไปลำบากยังไงบ้างไหมคะ หรืออย่างน้อย ๆ พ่อเคยมีเราสองคน หลงเหลืออยู่ในความทรงจำบ้างไหมคะ”
ไม่ตั้งใจจะเอ่ยออกมาเลย แต่ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ หัวใจเรียกร้องอยากจะได้คำตอบ จนไม่อาจเก็บงำเอาไว้ได้
และมันก็ทำให้พ่อไม่เอาไหน อย่างวิโรจน์ถึงกับอึ้งไปเกือบนาที ถ้าเป็นกับคนอื่น เช่นแม่หรือเมีย หรือลูกสาวอีกคน หรือกับลูกชายคนเดียว เขาคงจะรีบตอบแบบเอาอกเอาใจออกไปทันที
แต่สำหรับลูกคนนี้ กลับทำให้เขาโกหกไม่ได้
- ผู้เขียน
