EP 21
1258 คำ
“นิ่ม!!!”
ธีระนัยไม่รอช้า รีบโผลเข้ากอดคนรักทันที เมื่อเห็นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ไม่นานน้ำตาของเขาก็ไหลตามมาเป็นทาง
วิโรจน์ยังไม่ได้เคลื่อนรถไปไหน เพราะเอาแต่จ้องมองสองร่างที่ซบเข้าหากันแล้วร้องไห้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นคงจะเป็นคนรักของลูก มันช่างเป็นภาพสะเทือนใจระคนละอายใจเหลือเกิน
นอกจากตัวเองจะไม่เคยได้มาดูดำดูดีลูกแล้ว ยังหยิบยื่นเรื่องร้าย ๆ ให้อีก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหนีหน้าด้วยการควบรถจากไปเพียงเท่านั้น ทิ้งให้สองคนรักประคองกันและกันเดินเข้าบ้านตามลำพัง
“ยายชวนหนุ่มกับชลไปตลาด บอกว่าจะทำของโปรดให้นิ่มกินทุกมื้อ เราเลยขออยู่รอนิ่ม แล้วเป็นยังไงบ้าง ทำไมนิ่มไม่รับสายเราเลย ทำไมนิ่มทำแบบนี้ นิ่มไม่รักเราแล้วเหรอ”
“นิ่มเอ่อ...”
“ยัยนิ่มมาหรือยังจ้ะนัย!!”
เสียงยายจำปาดังมาตั้งแต่อยู่ประตูรั้วแล้ว กัณหาถือว่าเป็นเสียงระฆังมาช่วยไว้ เพราะไม่อยากจะตอบอะไรเขาไปตอนนี้ จึงรีบลุกขึ้นเดินหิ้วกระเป๋าเข้าห้องล้างหน้าล้างตา
ด้วยไม่อยากให้ยายต้องมาเห็น สภาพอันเจ็บปวดของหลานตอนนี้ และพยายามตีหน้ายิ้ม เมื่อออกมาเห็นยายกำลังรื้อของออกจากตะกร้า
“ยาย!!!”
หลานสาวจึงรีบวิ่งไปโอบกอดยายด้วยความคิดถึง
“ยัยนิ่มมาถึงนานหรือยัง”
คนเป็นยายก็มีอาการเดียวกัน แถมหนักกว่า ด้วยการรีบรื้อของออกแล้วยกโชว์หลานกับทุกรายการด้วยสีหน้าของคนมีความสุข
“ดูนี่สิยายไปจ่ายตลาดมา เที่ยงนี้จะทำขนมจีนน้ำยาผสมของโปรดนิ่ม มื้อเย็นจะนึ่งปลากับน้ำพริกผักจิ้ม พรุ่งนี้เช้าข้าวต้มกุ้ง เที่ยงก็ทำข้าวคลุกกะปิ โอ้ย! แล้วก็อีกหลายอย่างของชอบนิ่มทั้งนั้นเลย ยายสั่งพ่อนัยกับยัยชลว่าวันหยุดนี้ไม่ต้องไปไหนให้มากินข้าวบ้านเราทุกมื้อเลย แถมจะใส่ถุงให้เอาไปฝากคนที่บ้านด้วย”
ชาลี ธีระนัยและชลธิชาต่างมองด้วยความสะเทือนใจ เพราะเดาไม่ออกว่า ถ้ายายจำปารู้ที่มาของเงินล้านแล้ว ยังจะยิ้มอย่างนี้ได้อีกหรือไม่ แต่ไม่มีใครคิดจะเปิดปาก
และกับสองวันที่กัณหามาอยู่บ้านนั้น แม้ธีระนัยอยากจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบยังไงก็ไม่กล้าและไม่สบโอกาสเหมาะ ๆ เลย เพราะมียายอยู่ใกล้หลานตลอดเวลา
แม้จะหลงเหลืออีกค่ำคืนเดียวที่จะต้องกลับไปแล้ว คนเป็นยายก็ยังคุยจ้อสารพัดเรื่องให้หลานฟังไม่หมดสักที
“เสียดายจริงที่นิ่มไม่ยอมให้ยายทำอาหารไปเก็บใส่ตู้เย็นไว้กินหลาย ๆ วัน ของฝากเจ้านายก็ไม่ยอมให้ทำ ยายว่าดูจะแล้งน้ำใจไปหน่อยหรือเปล่า เอาเงินเขามาตั้งเยอะแยะ แกงสักถุงก็ไม่ถึงมือ”
ถึงตอนเช้าที่หลานจะต้องกลับแล้ว ยายยังไม่วายห่วงเรื่องปากท้องของหลานที่จะต้องไปทำงานไกล ๆ อยู่ดี แถมยังห่วงผู้มีพระคุณอีกด้วย สองหนุ่มสองสาวให้สะเทือนไม่น้อย แต่ก็ยังไม่มีใครเปิดปากอยู่ดี
“นิ่มซื้อกินสะดวกกว่าจ้ะยาย แล้วตอนนี้เจ้านายก็ไปพักผ่อนต่างจังหวัดกับครอบครัว อีกนานกว่าจะกลับ พอดีของฝากเน่าหมด”
กัณหาจึงเป็นคนโกหกคำโตอีกครั้ง ระหว่างยืนรอรถมารับ แต่ยายก็ยังไม่ยอมแพ้เรื่องนี้อยู่ดี
“งั้นคราวหน้ายายจะทำพวกของแห้งที่เก็บได้หลาย ๆ วันไว้รอนิ่มดีกว่า ฝากเจ้านายได้ด้วย”
“ยายไม่ต้องทำอะไรหรอกจ้ะ พักผ่อนให้มาก ๆ จะได้หายเป็นปกติเร็ว ๆ แล้วนี่จ้ะ ยายเก็บไว้เป็นค่ายากับค่าใช้จ่ายในบ้านนะจ้ะ นี่ก็ค่าใช้จ่ายของหนุ่มนะ”
หลานสาวจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง ด้วยการควักเงินส่งให้ยายกับน้อง ยายจำปารับเงินมา แล้วโผลเข้ากอดหลานด้วยความรักความขอบคุณ ที่หลานไม่ทิ้งยายด้วยการรู้จักกตัญญูอย่างไม่ต้องทวงถามเลย
“ขอบใจนะลูก ไปทำงานก็ให้ตั้งใจทำดี ๆ นะ เจ้านายจะได้รัก จะได้เมตตา แล้วก็กลับมาหายายบ่อย ๆ ด้วย ยายคิดถึง อยู่บ้านสองคนกับเจ้าหนุ่มมันเงียบพิลึก ดีหน่อยพ่อนัยกับหนูชลเทียวมาหาบ้าง”
“จะไม่เงียบยังไงได้ล่ะ หนุ่มเปิดเพลงทีไรยายก็ไล่ปิดทุกที”
ชาลียืนอยู่ไม่ห่างรีบท้วงด้วยใบหน้ายิ้มน้อย ๆ
“จะไม่ให้ไล่ยังไงไหว เปิดจนดังคับบ้านแล้วเพลงอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นเพราะตรงไหน แถมฟังไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก”
ยายจำปาเองก็รีบแก้ต่างทันควัน ทำเอาทุกคนต่างหัวเราะออกมา แม้จะเป็นการหัวเราะแบบฝืด ๆ แต่ก็ยังดีทีได้หัวเราะบ้าง โดยเฉพาะกัณหานี่ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกในรอบเดือนกระมังที่ได้ยิ้มได้หัวเราะออกมา
“รถมารับแล้วมั้งนิ่ม”
ธีระนัยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้านิด ๆ เมื่อมองไปเห็นรถหรู แล่นมาจอดกึกอยู่ตรงประตูรั้ว กัณหาหันไปมองก็เห็นพ่อกำลังเปิดประตูรถ จะเดินเข้ามาในบ้าน
ทำเอาทุกคนตกใจไม่น้อย ด้วยกลัวยายจะจำได้ เพราะเมื่อยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ยายจำปาเคยตามกันยาผู้เป็นลูกสาวไปเรียกร้องค่าเสียหายจากครอบครัวผู้มีอันจะกิน
แต่กลับถูกยุพาพรโยนเงินก้นถุงให้ แล้วไล่กลับมาประหนึ่งเป็นหมูหมากาไก่ ทำให้ยายจำปาโกรธและเกลียดคนบ้านนี้มาก แต่ก็ไม่เคยปิดบังหลานสาวในเรื่องน่าสลดหดหู่จิตใจเลย
ตรงกันข้ามกลับบอกทุกอย่างให้หลานรู้และตัดสินใจเอาเองว่าควรจะอยู่ให้ใกล้หรือไกลจากครอบครัวผู้พ่อ
ซึ่งแน่นอนว่ากัณหาเลือกอย่างหลัง แต่กระนั้นก็ยังไม่วายที่ครอบครัวพ่อจะตามมาทำร้ายอีกวาระ
แม้ครั้งนี้จะมีชีวิตยายมาเป็นของแลกเปลี่ยนก็ตาม แต่กัณหาก็ยังอดเสียใจ สะเทือนใจ สลดหดหู่ใจในโชคชะตาอันอาภัพนี้ไม่ได้อยู่ดี
“นิ่มไปนะจ๊ะยาย เดี๋ยวเข้างานสาย เจ้านายจะว่าเอา”
กัณหารีบยกมือไหว้ลายายโดยเร็ว แล้วเดินไปขวางพ่อไว้ โดยมีธีระนัยหิ้วกระเป๋าไปส่งอีกคน ชาลีกับชลธิชาเองก็รีบช่วยกันดึงความสนใจของยายที่กำลังจ้องมองร่างสูงในสูทหรู
“ยาย! เข้าบ้านไปกินยาหลังอาหารดีกว่านะ เลยเวลามานานแล้ว หนุ่มจะได้รีบไปเรียนด้วย”
“จริงด้วยจ้ะยาย แล้วชลก็จะขอปูหลนที่เหลือเมื่อคืนไปกินกับเพื่อนที่ออฟฟิศด้วย ยายช่วยตักให้ทีได้หรือเปล่าจ้ะ”
ยายจำปายอมเดินเข้าบ้านตามแรงรั้งของทั้งสอง แม้ยังคาใจกับหนุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามาอยู่ไม่น้อย แต่สุดท้ายก็ให้ความสนใจกับเรื่องอื่นจนหมดสิ้น
- ผู้เขียน
