ตอนที่ 3 ลอบกัด
1504 คำ
วันต่อมา...
@สกายคลับ
“พี่ขอเช็กของหน่อยนะ” แดเนียลพูดพร้อมสอดนิ้วมือหนาเข้าไปใต้ร่มผ้าของหญิงสาว ปลายนิ้วกลางสะกิดติ่งเสียวพลางคลึงไปมาผ่านกางเกงในตัวจิ๋ว
“พี่แดนอย่าเพิ่งค่ะ มิวมิวขอเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ” เธอพูดพร้อมจับมือชายหนุ่มให้หยุดการกระทำ
“พี่ให้เวลาห้านาที ถ้ายังไม่ออกมาพี่จะตามไปเอาในห้องน้ำ”
ทันทีที่ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างนั้นมิวมิวก็หัวเราะอย่างชอบใจ จะว่าไปก็อยากจะให้เขาตามไปเอาจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นอีกห้านาทีเจอกันนะคะ”
คาริสานั่งมองแดเนียลอยู่ห่างๆ เธอสวมเดรสสีน้ำเงินเข้ม ปกปิดมิดชิดเพียงส่วนหน้าแต่เว้าหลังไปเกือบครึ่งท่อนต่อด้วยกางเกงขายาวสีเดียวกัน
คาริสาเลือกเดินตามมิวมิวออกไปเพราะเชื่อว่าอีกสักพักแดเนียลก็ต้องตามมา และที่สำคัญเธอต้องการออกไปอัปเดตข้อมูลเกี่ยวกับแดเนียลให้คุณหญิงทราบด้วย จนลืมคิดไปว่าตัวเธอกำลังละสายตาจากแดเนียล เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงเดินกลับไปยังจุดเดิม ทว่าแดเนียลกลับไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว
“ไปไหนแล้ว” คาริสาตกใจกลัวว่าเขาจะมีอันตราย ถ้าไม่ติดว่าคุณหญิงมีบุญคุณกับเธอ คาริสาก็คงไม่ใจหายถึงเพียงนี้
หญิงสาวกวาดสายตามองออกไปรอบๆ อย่างกระวนกระวาย ก่อนจะรีบวิ่งออกมาดูข้างนอกสถานที่รื่นเริง พบว่ารถคันหรูของแดเนียลยังอยู่ที่เดิม เธอจึงเปิดโทรศัพท์เช็กดูพิกัดในมือถือของชายหนุ่มก็พบว่าเขาอยู่ใกล้ตัวเธอในระยะประชิด ขณะที่กำลังตกใจและงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มือหนาของใครบางคนก็จับตัวเธอดันไปที่ผนังกั้น ซึ่งคาริสาก็ไม่ปล่อยให้ใครมาแตะต้องตัวได้ง่ายๆ เธอสะบัดมือเขาออกจากเกาะกุมด้วยความว่องไวและชำนาญ
“ตามฉันมาทำไม!”
“คุณ…” คาริสายังไม่ทันจะได้เอ่ยเรียกชื่อเขา แดเนียลก็พูดประโยคถัดมา
“ใครส่งเธอมา คุณย่าหรือพ่อ?” แดเนียลเอ่ยถามพลางหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างจับผิด ขณะที่อีกฝ่ายได้แต่ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “แต่ฉันว่าน่าจะเป็นคนอื่น เพราะว่าถ้าเป็นคุณย่าหรือพ่อก็คงไม่ส่งผู้หญิงอย่างเธอมาหรอก อ่อนว่ะ”
คำพูดเน้นถ้อยเน้นคำสองพยางค์สุดท้ายซึ่งเป็นคำดูถูกจากชายหนุ่ม ทำเอาคาริสาถึงกับปรี๊ดแตก
“ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ฉันไม่รู้จักนาย และฉันก็ไม่ได้ตามนายด้วย อย่าหลงตัวเอง” คาริสาแสร้งทำเป็นโวยวายใหญ่โต ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกไป
คำพูดคำจาของชายหนุ่มเมื่อครู่ทำให้คาริสาหัวเสียเป็นอย่างมาก เธอเดินเข้าไปล้างมือในห้องน้ำพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่างในหัว ก่อนจะเห็นมิวมิวเดินไปเดินมาเหมือนรอใครบางคนอยู่ คาริสาคิดว่าอาจจะเป็นแดเนียล เธอจึงมองดูมิวมิวผ่านกระจกเงาอยู่สักพักใหญ่ๆ แต่แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา
“ขอโทษทีมิวมิวพอดีรถมันติด”
“รถติดหรือมัวแต่อ่อยผู้ชายอยู่กันแน่” มิวมิวพูดจากระแหนะกระแหน่เพื่อนสาว ขณะที่คาริสากำลังเดินออกไปจากห้องน้ำแต่ยังไม่ทันพ้นประตูห้องก็ดันได้ยินประโยคถัดมาเสียก่อน
“ถ่ายทั้งรูปและวิดีโอ เอาให้เห็นหน้าพี่แดนชัดๆ นะ” สิ่งที่ได้ยินทำเอาคาริสาก้าวขาต่อไม่ออก
“มันจะดีเหรอวะ นั่นมันพี่แดนนะเว้ย”
“อย่ามาทำเป็นไม่เคย ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ พี่แดนรอฉันอยู่ข้างนอกงานนี่ฉันต้องได้อะไรตอบแทนบ้างล่ะ ฉันได้ข่าวว่าพี่แดนไม่เคยกินใครรอบสอง ถ้าต่อรองกับพี่แดนไม่ได้อย่างน้อยก็เอาภาพไปขายได้”
พูดกับเพื่อนสาวเสร็จสรรพมิวมิวก็เดินออกไปจากห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อคาริสาหันมาเผชิญหน้าและใช้มือกั้นประตูขวางทางหล่อนเอาไว้
“นี่! หลีกไปนะ”
“ถ้าฉันไม่หลีกแล้วจะทำไม ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่ายุ่งกับแดเนียล”
“แกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรไม่ให้ฉันยุ่งกับพี่แดน อ่อ..แกก็คงเป็นผู้หญิงอีกคนของพี่แดนสินะ วันนี้พี่แดนเขาเป็นของฉันและเขาก็กำลังรอฉันอยู่”
“หึ! เหรอ?”
“นี่แก!” มิวมิวพูดพร้อมยกฝ่ามือขึ้นสูงหวังจะตบ แต่คาริสาก็สามารถจับมือข้างนั้นได้ทันและสะบัดมือมิวมิวออกอย่างแรงจนลงไปกองกับพื้น
เพื่อนของมิวมิวเห็นอย่างนั้นจึงเดินมาตบหน้าคาริสาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว คาริสาจึงตอบโต้ด้วยการตบและผลักเพื่อนของมิวมิวล้มหน้าฟาดพื้นไปอีกคน ด้วยแรงมือที่หนักเอาเรื่องเนื่องจากออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทำเอาเพื่อนของมิวมิวเลือดกบปาก
แช๊ะ!
มิวมิวที่พยายามลุกขึ้นมาหวังจะตบคาริสาเพื่อจะเอาคืนถึงกับต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงกดถ่ายภาพและแสงแฟลชจากกล้องโทรศัพท์ของคาริสา
“นี่แกทำอะไร”
“ก็ทำในสิ่งที่พวกแกคิดจะทำไง ฉันได้ข่าวว่ามือของฉันมันจะได้ตบพวกแกแค่รอบเดียว ถ้าต่อรองกับแกไม่ได้อย่างน้อยก็เอาภาพไปขายได้ เป็นยังไงล่ะ รู้สึกยังไง”
“กรี๊ดดดดดด! แกเป็นใครต้องการอะไรกันแน่”
“ไปให้พ้นเลยนะ ก่อนมือของฉันจะตบหน้าพวกแกแหกอีกรอบ” คาริสาพูดพร้อมทำท่าง้างมือจะตบสองสาว พวกเธอจึงส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น “ไป! แล้วอย่าให้ฉันเห็นว่าพวกแกยุ่งกับแดเนียลอีก”
“กรี๊ดดดดด! ฝากไว้ก่อนเถอะอีหมาบ้า” มิวมิวพูดทิ้งท้ายก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปจากห้องน้ำ โดยที่คาริสาก็เดินตามพวกหล่อนออกไป
มิวมิวกับเพื่อนวิ่งผ่านแดเนียลไปโดยไม่ได้หันกลับมามองชายหนุ่มสักนิด ทำเอาแดเนียลถึงกับงุนงง
อะไรทำให้พวกหล่อนหนีกระเจิงขนาดนั้น
“เธอเป็นคนทำใช่ไหม”
“ฉันไม่รู้จักนายซะหน่อย แล้วฉันจะทำแบบนั้นไปทำไม”
คาริสาพูดจบก็รีบเดินผ่านหน้าชายหนุ่มไปในทันที แต่ครั้งนี้แดเนียลไม่ปล่อยให้เธอจากไปง่ายๆ เขาเดินตามคาริสาก่อนจะดึงกระชากข้อมือเล็กอย่างแรง
“ทะ..ทำอะไรของนาย ปล่อยนะ” แดเนียลจับมือคาริสาเดินไปยังรถคันหรูของตัวเอง เขาไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของเธอสักนิด
“เธอทำให้ผู้หญิงพวกนั้นวิ่งหนีฉัน เธอต้องรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบอะไร?”
“ฉันรู้นะว่าเธออยาก ถ้าอยากมากก็มาขอฉันดีๆ เดี๋ยวฉันสงเคราะห์ให้” คาริสาสะบัดมือออกจากเกาะกุมหนา ก่อนจะตบหน้าแดเนียลอย่างบันดาลโทสะ หากว่ามือของเธอก็ดันหนักด้วยสิ ทำเอาคนโดนกระทำเลือดกบปาก
“ไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้!”
“ไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้เหมือนกัน นายอย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนนายทุกคนสิ” ว่าจบหญิงสาวก็หันหน้าหนีชายหนุ่มอย่างเอือมระอา
ดวงตาคู่กลมสวยมองเห็นผู้ชายแปลกหน้าผ่านกระจกรถ ตอนนี้พวกมันกำลังเล็งปลายกระบอกปืนมายังศีรษะของคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ วินาทีนั้นคาริสารีบหันไปหาแดเนียลแล้วผลักเขาหลบกระสุน
ปัง!!
เสียงปืนดังลั่น กระสุนเฉียดฉิวพวกเขาทั้งคู่ไปเพียงนิดเดียว
เพล้ง!
เสียงกระจกรถแตกดังเพล้งกระจัดกระจายไปทั่วลานจอดรถ ซึ่งคาริสากับแดเนียลล้มตัวนอนราบไปกองกับพื้น คนก่อเหตุเร่งรถหลบหนีไปในทันที
“พวกมันคงแค่เตือนสินะ” คาริสามองสองชายโฉดจนสุดทาง ก่อนที่แดเนียลจะผลักเธอออกจากร่างของตน แล้วลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“อะไรเนี่ยคนอุตส่าห์ช่วย ขอบคุณสักคำก็ไม่มี” คาริสาลุกขึ้นยืนตามชายหนุ่ม มือเรียวปัดฝุ่นละอองที่เปื้อนเสื้อเดรสออกอย่างหัวเสีย
“พวกเดิม!”
“นายหมายความว่าไง” เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดออกมาอย่างนั้น คาริสาก็รีบตั้งคำถามกับเขาทันที
“หมาลอบกัด อย่าให้รู้นะว่าพวกมึงเป็นใคร”
- ผู้เขียน
