หลังจากกินข้าวอิ่ม ฉันจะชอบออกมานั่งมองดาวรับลมเย็นๆ ที่ระเบียงอยู่เป็นประจำ ฉันรู้สึกว่าการได้มานั่งมองดาวอยู่เงียบๆ ตรงนี้ มันช่วยให้ฉันคิดถึงเฟิร์สได้น้อยลง ฟังดูแปลกๆ มั้ยล่ะ ทั้งที่เจอกันทุกวัน แต่ฉันก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี
“ยายนั่งด้วยได้ไหม” เสียงยายดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้ฉันสะดุ้งและหลุดจากความคิดของตัวเอง ฉันพยักหน้ารับพร้อมกับขยับตัว เพื่อให้ยายได้มีที่นั่ง
“ช่วงนี้หน้าตาดูสดใสขึ้นนะ เจอหมอครั้งล่าสุด หมอก็บอกว่าอาการของตุ๊กตาดีขึ้นด้วย” เรื่องนี้ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะเฟิร์สนะ
“กินยา แล้วก็รักษาตัวมาตั้งนานแล้วนะคะยาย จะอาการดีขึ้นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ” ฉันก็พูดได้แค่นั้น เพราะถ้าบอกยายว่าฉันดีขึ้นเพราะเฟิร์ส ยายก็จะว่าฉันเอาได้
“เพื่อนของตุ๊กตาที่มาหาตุ๊กตาทุกวัน เขาทำงานอะไรเหรอ” อยู่ๆ ยายก็ถามขึ้นมา ฉันมองหน้ายายเพราะรู้สึกแปลกๆ ปกติยายอยากพูดถึงเฟิร์สที่ไหนกัน
“ยายอยากรู้ เห็นมาหาตุ๊กต
