11. ข้อแลกเปลี่ยน
1606 คำ
EP. 11 ข้อแลกเปลี่ยน
“ไอคนนิสัยไม่ดี!” ทันทีที่เด็กสาวเข้ามาภายในห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม เธอนั้นก็เอ่ยด่าคนตรงหน้าทันที โดยลืมนึกคิดไปเลยว่าตัวเองนั้นจะปลอดภัยหรือไม่
“มาเพื่อด่า?”
“ใช่ค่ะ! มาเพื่อว่าคุณ คุณใช่ไหมคะที่ไปพังร้านพี่หนู!”
“ทำไมต้องฉัน?”
“ก็มีแค่คุณนั่นแหล่ะที่อยากอยากจะทำร้านพี่หนู! แถมวันนั้นหนูก็เห็นคุณจอดรถดูอยู่ด้วย!”
“…”
“คุณทำจริงๆใช่ไหมคะ!”
“ถ้าใช่.. แล้วจะทำไม?”
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ! คุณต้องการอะไรกันแน่!”
“หึ! เธอถามเพราะเธอให้ได้?”
“ใช่!! ถ้าทำให้คุณเลิกยุ่งกับพี่ชายของหนู!!”
“ต้องการอะไรดี..”
“อย่ามาเล่นลิ้นค่ะ! จะเอาไรก็ว่ามา!” เด็กสาวเอ่ยถามด้วยท่าทีที่ไม่เกรงกลัวเลยสักนิด เพราะตอนนี้เธอเลยจุดที่ต้องกลัวเค้าไปแล้ว
“นั่งก่อนสิ” คาเตอร์พูดพรางมองมาที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของเค้า ซึ่งเด็กสาวนั้นก็เดินกระฟัดกระเฟียดมานั่งที่โต๊ะอย่างไม่ปฏิเสธ
“บอกมาค่ะต้องการอะไร!”
“อารมณ์ร้อนจริงๆ หึ!”
“ !!! “ เด็กสาวถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดเรื่องจากเธอนั้นรู้สึกว่าคนตรงหน้ากำลังดึงเวลาเธอเอาใว้
“หนูต้องกลับไปมหาลัยต่อ! คุณอย่ามายืดเยื้อได้ไหมคะ!”
“หึ! ปากเก่งจริงๆ”
“ก็คงแค่กับคนนิสัยไม่ดีแหล่ะค่ะ! ตกลงจะเอาไงคะ! หนูรีบนะ!”
“เธอมีอะไรมาแลกกับฉันล่ะ!”
“ทำไมต้องแลกคะ! จริงๆแล้วหนูกับพี่ของหนูก็อยู่กันดีๆนะคะ มีแต่คุณนั่นแหล่ะที่เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของหนูกับพี่!”
“ที่จริงพี่เธอมันสมควรตายไปตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ!”
“ไม่! พี่หนูไม่สมควรตาย! แต่คนที่ต้องตายคือคนชั่วแบบคุณต่างหาก!”
“…”
“หนูพูดเรื่องจริงถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอคะ!”
“หึ!” คาเตอร์ยกยิ้มขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาพร้อมกับไฟแช็กก่อนจะจุดมันและสูบเข้าเต็มปอดอย่างไม่แยแสคนตรงหน้า
“ตกลงจะเอาไงคะ! คุณต้องการอะไร!”
“ฟุ้ววว~ พรหมจรรย์ของเธอ” คาเตอร์พ้นควันสีขาวคลุ้งออกมาก่อนจะตอบกลับเด็กสาวไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“อะ..อะไรนะคะ!! นี่คุณ! หนูรู้แล้วค่ะว่าเป็นมาเฟียที่เลว! แต่ก็ไม่ควรเลวกับเด็กแบบหนูไหมคะ!!” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับตกใจทันที จนต้องด่าทอคนตรงหน้ากลับไป
“หึ! เธอมีข้อยกเว้นอะไรที่ฉันต้องไม่เลวใส่?”
“แล้วคุณมีสิทธิอะไรมาเลวใส่หนูแบบนี้ล่ะคะ!”
ปัง!! เสียงมือหนาทุบลงบนโต๊ะอย่าเหลืออดกับคำพูดของเด็กสาว คาเตอร์ดับบุหรี่ลงก่อนจะจ้องมองไปที่เด็กสาวอีกครั้ง ทำให้เธอนั้นเริ่มรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย
“นะ..หนูจะกลับ! คุณห้ามมายุ่งกับหนูแล้วก็พี่ชายอีกเด็ดขาด!” เด็กสาวพูดจบเธอก็รีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่ประตูทันที
แกรก!!
แต่ทว่า ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้วิ่งไปถึงประตู เสียงล็อคประตูนั้นก็ดังขึ้นส้ะก่อนบ่งบอกว่าตอนนี้ประตูห้องถูกล็อคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ปล่อยหนูออกไปนะ!! หนูจะกลับบ้าน!!”
“หึ! เข้ามาแล้ว.. คิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆหรือไง!” คาเตอร์พูดพรางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะค่อยๆสาวเท้าเรียวยาวของตัวเองตรงมาที่เด็กสาว ทำให้เด็กสาวนั้นต้องรีบถอยหลังจนหลังของเธอนั้นชนเข้ากับประตูบนใหญ่ด้วยความกลัว
“อึก.. ยะ..อย่าเข้ามานะ!!”
“…”
“นะ..หนูยังเด็กอยู่เลยนะ!!”
“หึ! กลัว? เมื่อกี้ยังปากเก่งใส่ฉันอยู่เลยนี่!!” คาเตอร์พูดพรางก้มมาใกล้ๆใบหน้าของเด็กสาวอีกครั้ง
“ปะ..ป่าว! หนูแค่จะรีบกลับไปเรียน!!”
“ถ้าเธอยอมแลกเปลี่ยนข้อเสนอของฉัน.. พี่เธอก็จะปลอดภัย?”
“มะ..ไม่ค่ะ! คนเลวแบบคุณไม่สามารถเลิกทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นได้หรอกค่ะ!!”
“หรือว่า… อยากจะปล่อยให้พี่เธอ ตาย!”
“อึก! คุณมันบ้า!!”
“อื้อออ!” ทันทีที่เด็กสาวเอ่ยว่าคนตรงหน้าจบ เธอก็ถูกคาเตอร์เข้าช่วงชิงลมหายใจด้วยประกบจูบที่ริมฝีปากบางๆทันที ทำเอาเธอนั้นถึงกับต้องส่งเสียงร้องท้วงออกมาพร้อมกับทุบไปที่หลังของเค้า
ตุบ ตุบ ตุบ
เป็นครั้งที่สองที่คาเตอร์นั้นถูกเด็กสาวทุบเข้าที่หลังอย่างจัง ทำให้เค้านั้นต้องถอนจูบออกและจับแขนทั้งสองข้างของเด็กสาวขึ้นมาล็อคใว้เหนือหัวแทน
“ยะ..อย่าทำอะไรหนูนะ!! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้!” เด็กสาวพยายามดีดดิ้นเพื่อให้ตัวเองนั่นหลุดออกจากการพันธนาการ แต่ทว่ายิ่งดิ้นเท่าไหร่มือหนาของคาเตอร์นั้นก็ยิ่งล็อคเธอแน่นมากขึ้น
“อยากรู้ใหมว่าพี่เธอทำอะไรกับฉันใว้!”
“อึก.. ทะ..ทำอะไรคะ พี่หนูไปทำอะไรให้คุณโกรธเคืองนักหนา!”
“เอาใว้.. เธอยอมตกลงก่อนแล้วกัน ฉันจะบอก!”
พรึบ! คาเตอร์ปล่อยแขนของเด็กสาวลงทั้งสองข้าง ก่อนจะหมุนตัวเองและเดินกลับมาที่โต๊ะ ทำให้เด็กสาวต้องเดินตามมา
“รอบที่แล้วแค่หน้าร้าน.. พรุ่งนี้ในร้านเลย.. ดีไหม” คาเตอร์พูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เค้านั้นนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดของตัวเองอีกครั้งพร้อมกับยกเท้าขึ้นพาดบนเก้าอี้พักเท้า
“ไม่นะ!!”
“หรือว่าจะชีวิตของพี่ชายเธอดี..”
“ไม่! ห้ามยุ่งกับครอบครัวหนูนะ!!”
“หึ! งั้นเธอก็ให้ในสิ่งที่ฉันต้องการสิ!”
“คุณนี่มันบ้าชัดๆ! ผู้หญิงก็มีตั้งเยอะแยะ จะมาเอาอะไรกับเด็กแบบหนูนักหนาคะ!!”
“…” คำพูดของเด็กสาวทำเอาคาเตอร์หยุดนั้นต้องหยุดชงักไปชั่วครู่ เพราะมันก็จริงอย่างที่เธอพูด ว่าทำไมเค้าจะต้องมาอยากได้พรหมจรรย์ของเด็กอย่างเธอด้วย หากบอกว่าเกี่ยวกับเรื่องที่อยากทำให้หมอกคับแค้นใจ คงจะเริ่มฟังไม่ขึ้นส้ะแล้ว
“ปล่อยหนูกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“หึ!” คาเตอร์ยกยิ้มขึ้นมาอีกครั้งอย่างเจ้าเลย์ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาต่อส่ายหาใครสักคน พร้อมกับกดเปิดลำโพงเพื่อให้เด็กสาวได้ฟังด้วย
“ฮัลโหลครับนาย”
“เรื่องที่กูให้มึงไปจัดการ ถึงไหนแล้ว!”
“ได้ตัวแล้วครับนาย!”
“กระทืบมัน!”
“กะ..กระทืบใครคะ!! พี่ชายหนูหรอ!!” ทันทีที่เด็กสาวได้ยินเช่นนั้น เธอก็รีบเอ่ยถามออกมาทันที ก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องของคนในสาย
“โอ้ย โอ้ยย!” เสียงร้องโหยหวนดังก้องออกมาจากโทรศัพท์ทำเอาเด็กสาวนั้นใจกระตุกวูบ ปักใจเชื่อว่าคนที่กำลังถูกทำร้ายอยู่นั้นคือพี่ชายของเธอ
“ฮึก! ยะ..หยุดนะ! คุณบอกให้เค้าหยุดเดี๋ยวนี้!!” เด็กสาวลุกพรวดพราดเข้าไปหามาเฟียหนุ่มด้วยความโกรธเคืองพร้อมกับพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์ของมาเฟียหนุ่ม จนเธอนั้นเสียงหลักล้มหน้าคะมำไปบนตักของเค้า
“เอาไงต่อครับนาย”
“กระทืบจนกว่ามันจะพูด!!” คาเตอร์เอ่ยสั่งอีกครั้ง ก่อนจะกดวางสายไป ทำให้เด็กสาวนั้นต้องปรดปล่อยน้ำตาออกมาเป็นสาย ด้วยความเสียใจและห่วงใยพี่ชายของตัวเอง
“ฮื้อๆ! คุณมันใจร้ายฮื้อๆ”
“ฉันทำได้ทุกอย่าง! ถ้าต้องการ!”
“นิสัยไม่ดี ฮื้อๆ~”
“…”
“ฮึก! ถ้าหนูยอมคุณจะ..จะหยุดทำร้ายพี่หนูใช่ไหม!” เด็กสาวเอ่ยถามออกมาด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
“แน่นอนสาวน้อย”
“ทำไมต้องมาเจอคนบ้าอำนาจแบบคุณด้วยฮึก!” เด็กสาวพูดพรางทิ้งก้นของตัวเองนั่งลงที่พื้นข้างๆเก้าอี้ของมาเฟียหนุ่มอย่างหมดหนทาง เพราะดูๆแล้วเธอนั้นไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย
“ฉันมีเวลาให้เธออีก 20 นาที”
“โอ้ย! คุณบังคับหนูแล้วยังจะเร่งหนูอีกหรอคะ!!”
“…” ทันทีที่เด็กสาวพูดจบ เธอนั้นก็นั่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะคิดทบทวนข้อเสนอของมาเฟียหนุ่มที่เค้านั่นเสนอให้กับเธอ
“หนูยอมตกลง~ คุณสั่งให้คนของคุณเลิกทำร้ายพี่ชายหนูก่อนสิ!”
“ถอด”
“บอกก่อน~”
“จะถอดดีๆ หรือให้ฉันฉีกมัน!”
“หนูไม่เคยทำเรื่องแบบนีคะ! ให้เวลาหนูก่อนไม่ได้หรือไง! ฮึก!” เด็กสาวพูดพรางยืนขึ้น พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของมาเฟียหนุ่ม
แคว้กกก
แต่ทว่าไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ต่อลองอะไรต่อ เธอนั้นก็ถูกมาเฟียหนุ่มกระชากแขนเขเมาหาตัวเค้า ก่อนจะตามด้วยการกระชากเสื้อนักศึกษาของเธอจนมันขสดเป็นดวงใหญ่
“คุณ! ก็บอกว่าขอคิดก่อนไง!!” เด็กสาวพูดพรางกระชับเสื้อของตัวเองขึ้นเพื่อปกปิดหน้าอกของตัวเอง แต่มันก็แถ้บจะไม่มิดแล้วเพราะเสื้อของเธอนั้นขาดหลุดลุ่ยเกินไป
“ลีลา!”
“คุณ~”
“หน้าฉันเหมือนเพื่อนเล่นเธอหรือไง!! จะให้มันตายคาตีนก่อนไหม!”
“ไอคนบ้าอำนาจ!!!”
สรุปมาตกลงกันเรื่องเสียตัวค่ะ ไม่ได้มาเอาคุณคาเตอร์เข้าคุก?
#รีไรท์เมื่อ 4/9/65
- ผู้เขียน
