8. ปกป้องพี่ชาย
950 คำ
EP.8 ปกป้องพี่ชาย
เมื่อเด็กสาวเดินมาถึงรถเธอนั้นก็หยุดชงักอีกครั้งเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนบนรถ
“ห้ามยุ่งกับมัน!” คำพูดของพี่ชายเธอผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ทำให้เธอนั้นรู้สึกอยากจะเปลี่ยนใจ และอยากกลับเองส้ะมากกว่าการขึ้นไปบนรถของคนที่พี่ชายเธอนั้นได้สั่งห้ามเอาใว้
“อย่าลีลา!!
พรึบ! ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ถอนตัวและเดินออกมา เธอนั้นก็ถูกคนด้านในดึงแขนด้วยความแรง จนทำให้เธอนั้นเซจนศีรษะไปโขกเข้ากับขอบประตูรถด้วยความแรง
ปึก!
“โอ้ย! คุณลุง! พูดกันดีๆก็ได้นี่คะ!” เด็กสาวพูดพรางตวัดสายตาก้าวร้าวไปยังชายที่นั่งอยู่บนรถอย่างรู้สึกโกรธเคือง
“...” มาเฟียหนุ่มได้แต่หยุดนิ่งและจ้องมองไปที่เด็กสาวโดยไม่ได้รู้สึกผิดอะไรสักนิด โดยที่มือของเค้านั้นก็ยังคงจับมือของเด็กสาวเอาใว้อยู่และไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยมือหนูเลย!” พรึบ! เด็กสาวพูดจบเธอนั้นก็สบัดมือหนาของมาเฟียหนุ่มออกอีกครั้งก่อนจะยอมก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ หลังจากนั้นรอณจึงปิดประตูทันที
“หัวโนแน่ๆ!” เด็กสาวบ่นพึมพำพรางลูบไปที่ศีรษะของตัวเองด้วยความเจ็บ ก่อนจะหันมามองที่ใบหน้าของมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง
“มองอะไร!” คาเตอร์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเค้านั้นรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้องมองอยู่
“ทำคนอื่นเจ็บ ทำไมไม่ขอโทษคะ!”
“ทำตัวเอง!”
“คุณต่างหากที่ทำหนู ดูสิหัวหนูปูดเป็นลูกมะนาวเลยเนี่ย!”
“เวอร์!”
“คุณลุงลองโดนไหมล่ะคะ หนูจะเป็นคนดึงแขนคุณลุงเอง!”
“…” คาเตอร์ขมวดคิ้วยุ่งขึ้นอีกครั้งก่อนจะหันไปมองที่เด็กสาวด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร เพราะเสียงเจื่อยแจ้วของเธอนั้นที่เอาแต่เถียงเค้าฉอดๆ จนไม่รู้จักกาลเทศะ
“ขอโทษค่ะ” เด็กสาวเอ่ยขอโทษขึ้น เมื่อรู้สึกว่าตีวเองนั้นกำลังลามปามคนที่มีอายุมากกว่า ก่อนตามด้วยประโยคคำถามอีกครั้ง
“จะไปส่งหนูที่บ้านหรอคะ”
“ใครบอก”
“เอ้า! ก็พี่คนขับไงคะ บอกจะไปส่ง!”
“มึงพูดหรอไอรอณ”
“ป่าวครับนาย”
“อ่าว! ถ้าไม่ไปส่งก็จอดสิคะ! จะกลับเอง!”
“นั่งเงียบๆ ไม่ชอบเสียงเด็ก!”
“ไม่เด็กแล้วนะคะ!”
“…” สิ้นสุดเสียงของเด็กสาว มาเฟียหนุ่มจึงใช้สายตาของตัวเองนั้นมองไปที่เด็กสาวอีกครั้ง ซึ่งเค้านั่นไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะหันหน้ากลับมาอย่างไร้ความรู้สึก
“ถ้าจะมองขนาดนี้ ด่าไหมคะ!”
“หยุดพูดมากสักที!”
“ถามอะไรหน่อยค่ะ” เด็กสาวผู้ที่ไม่ฟังคำสั่งของมาเฟียหนุ่มเปิดปากเอ่ยถามมาเฟียหนุ่มอีกครั้งถึงเรื่องที่เธอนั้นกำลังคาใจ
“...”
“ตกลงคุณลุงรู้จักกับพี่หนูเพราะเป็นเพื่อนกันใช่หรือป่าวคะ”
“ถามทำไม” คาเตอร์พูดขึ้นโดยไม่ได้หันไปมองที่ใบหน้าของเด็กสาวเค้ายีงคงจดจ้องไปที่ด้านหน้าเช่นเดิม
“ก็.. แค่อยากรู้ค่ะ ถามก็ตอบสิคะไม่ใช่ถามหนูกลับ!”
“นี่มึง!!”
“อย่านะคะ! คุณลุงห้ามเข้าใกล้หนูเด็ดขาด ที่ขึ้นรถมาก็เพราะว่าเห็นพี่เค้ามีน้ำใจหลอกค่ะ ถึงได้ยอมขึ้น!” เด็กสาวพูดพรางชี้นิ้วไปที่ใบหน้าของมาเยหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว
ซู~ สิ้นสุดเสียงของเด็กสาว ฝนเม็ดใหญ่ก็โรยรินลงมาทันที
“หึ! เพราะน้ำใจของไอรอณ หรือเห็นว่าฝนกำลังจะตก!”
“กะ..ก็มีส่วนค่ะ!”
“งั้นก็ลงไป! ฉันไม่ไปส่งเด็กปากเสียงอย่างเธอ!”
“อ่าว ได้ไงคะ! ลงเรือรำเดียวกันแล้วจะมาทิ้งกันแบบนี้ไม่ได้นะคะ!”
“…”
“ตกลงว่าคุณลุงเป็นเพื่อนกับพี่ชายหนูหรือป่าวคะ”
“อยากรู้?”
“ค่ะ รอคำตอบอยู่นี่ไง”
“ทำไมไม่ถามพี่ชายเธอเอง”
“ก็.. พี่หมอกไม่ยอมบอกนิคะ!”
“…”
“ตกลงจะบอกไม่บอกคะ!”
“หึ! อยากรู้ขนาดนั้น ?”
“ค่ะ”
“รู้แค่ว่า สิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุดก็คือทำให้พี่ชายของเธอหายไปจากโลกนี้ไง!!”
“อะ..อะไรนะคะ” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอนั้นรู้สึกไม่มั่นใจกับคำตอบที่ได้มาสักเท่าไหร่
“ตามนั้น!” สายตาของมาเฟียหนุ่มในตอนนี้บ่งบอกว่าเค้านั้นกำลังจะกลายเป็นอีกคนที่พร้อมจะขย้ำทุกคนตรงหน้า ทำเอาเด็กสาวที่ได้ยินนั้น ถึงกับเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว
“อึก.. คะ..คุณห้ามทำอะไรพี่หนูเด็ดขาด!”
“…”
“เข้าใจหรือป่าวคะ!!”
“กำลังขอร้องฉันอยู่หรือไง!” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามพรางส่งสายตากราดเกรี้ยวกลับไปที่เด็กสาวอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังถูกเด็กสาววัย 20 ปีเอ่ยสั่งมากกว่าร้องขอ
“มะ..ไม่ได้ขอร้องค่ะ! หนูกำลังปกป้องพี่ชายของหนูอยู่ต่างหาก!!” เด็กสาวพูดพรางกำหมัดแน่นอย่างรู้สึกโกรธเคือง เมื่อรู้ว่ามีคนหมายจะทำร้ายพี่ชายของตน ซึ่งเป็นคนที่เธอนั้นนั่งอยู่ข้างๆในตอนนี้..
“หึ!. มีอะไรมาแลกล่ะ” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจก่อนจะใช้มือหนาของตัวเองนั้นบีบไปที่คางของเด็กสาวจนเธอนั้นหน้าเบี้ยว..
ความเลวเล่มทำงานแล้วค่า?
#รีไรท์เมื่อ 4/9/65
- ผู้เขียน
