Draven ไดมอนด์ EP.2 กินกับเธอ
1838 คำ
EP.2 กินกับเธอ
โรงพยาบาล
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลเขาจึงรีบพาเด็กสาวตรงไปที่ห้องฉุกเฉินทันที เพราะกลัวว่าเธอจะมีอาการแพ้หนักมากว่านี้
“เป็นอะไรมาคะคนไข้” พยาบาลเอ่ยถาม
“เธอมีอาการแพ้ ตามหมอมาดูด่วน!” ไดมอนด์บอกกับพยาบาลด้วยน้ำเสียงเข้มขรึม จนพยาบาลต้องรีบไปติดต่อหมอเพื่อมาดูแล
“หนูคัน”
“อย่าเกา ขึ้นไปนั่งรอบนเตียง”
“เฮียอยาด้วยกันนะ” ดวงตาสวยสั่นเครือน้ำตาเอ่อคลอเบ้าพร้อปรดปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาทุกเมื่อ
“จะร้องทำไม ไม่ตายหรอก”
“ฮึก! ไม่ได้กลัวตาย กลัวเข็ม”
“ทีหลังจะได้จำว่าเวลากินอะไรควรดูให้ดี” เมื่อพูดจบเขาจึงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียงของเด็กสาวโดยท่ยังคงจับมือของเธอเอาไว้อยู่ จนกระทั่งนายแพทย์ผู้ชายเดินมา
“รบกวนญาติรอด้านนอกนะครับ”
“...” ไดมอนด์ไม่ได้สนใจที่หมอพูดเลยสักนิด เขายังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
“เขาเป็นพี่ชาย ขอให้เขาอยู่ด้วยนะคะ” ซัลลี่บอกกับหมอด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“งั้นก็ได้ครับ รบกวนญาตินั่งรอฝั่งนี้นะครับหมอจะได้ทำงานสะดวกหน่อย”
ไดมอนด์ยอมลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่งอย่างว่าง่าย และเปลี่ยนมาจับมืออีกข้างของเด็กสาวไว้แทน เพราะกลัวว่าเธอจะกลัวจนไม่กล้าอยู่รักษาให้เสร็จ
“นะครับที่ส่วนผสมในนมมีน้อย ไม่อย่างนั้นอาจจะแย่กว่านี้ครับ” หมอพูดขึ้นหลังจากที่เขาฉีดยาให้เธอเสร็จแล้ว
“ผื่นขนาดนี้บอกไม่แย่?” ไดมอนด์พูดกับหมอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง สิ่งที่หมอพูดกับสิ่งที่ปรากฏบนใบหน้าและแขนขาของซัลลี่สวนทางกันลิบลับ
“ครับ เพราะถ้าที่คุณแจ้งมาว่าเธอเคยแพ้หนัก เท่ากับว่าอาการวันนี้ยังถือว่าไม่แย่ครับ แต่ก็ต้องทายาและกินยาให้ครบ”
“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“หมอขอตัว คนไข้ไปรับยาได้เลยนะครับ” เมื่อหมอพูดจบจึงเดินออกไปทันที
“ทำไมต้องมองหนูแบบนั้นด้วย จะว่าหนูเป็ยคนผิดอีกแล้วเหรอ” หันไปถามไดมอนด์ที่กำลังจ้องมองมาที่เธอโดยไม่พูดไม่จา
“เปล่า”
“งั้นไปกันค่ะ ไปรับยากัน” เมื่อพูดจบเธอจึงจับมือของไดมอนด์เดินออกมานั่งรอที่ช่องรับยาทันที
“หมวย!” ในขณะเดียวกันเสียงของฮันเตอร์ก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้ไดมอนด์และซัลลี่ต้องหันไปมอง “เป็นไงบ้าง! เฮียห่วงแทบแย่! ไอ้ไดนี่มึงจพไม่ได้หรือไงว่าซัลมันแพ้ถั่ว!” หันไปถามไดมอนด์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“กูผิด?”
“ซัลผิดเองไม่ต้องไปโทษคนอื่นค่ะ ว่าแต่เฮียรู้ได้ไงว่าหมวยอยู่นี่?”
“ไอ้ไดมันไลน์บอก แล้วเป็นไงบ้างหนูดีขึ้นยัง”
“ค่ะ โดนฉีดยาไปสองเข็มเจ็บแทบตาย” บอกพี่ชายด้วยสีหน้าบูดบึ้งโชว์สำลีที่แปะอยู่บนท้องแขน
“ไม่เป็นไรแล้วนะ เฮียขอโทษที่ปล่อยให้รอจน แถมยังให้คนอื่นมารับน้องสาวสุดที่รักอีก” ลูบศีรษะของน้องสาวด้วยความห่วงใย
“คุณซัลลี่ นอร์ เชิญรับยาที่ช่องสามค่ะ” ในขณะเดียวกันเสียงประกาศเรียกคิวรับยาก็ได้ดังขึ้น ฮันเตอร์จึงไปคนเดินไปรับและจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง
“พี่เธอมาแล้ว งั้นคนอื่นอย่างฉันไปละ” เมื่อพูดจบก็ลุกและเดินออกไปทันที ซัลลี่ทำได้แค่มองตามหลังไปโดยไม่ได้กล่าวขอบคุณเลยสักคำ
“ไอ้ไดไปไหนแล้ว?” เมื่อเดินกลับมาแล้วไม่เห็นเพื่อนสนิทจึงเอ่ยถามน้องสาว
“เข้าไปแล้วค่ะ ทีหลังเฮียไม่ต้องไปใช้เขาแล้วนะ รบกวนเวลาคนอื่นเขาค่ะ”
“เอาน่านิดๆหน่อยๆ น้องเฮียก็เหมือนน้องมันนั่นแหละ งั้นเรากลับบ้านกัน เฮียต้องไปเตรียมฟังเสียงม๊าบ่นอีก”
“สมน้ำหน้าค่ะ!”
หลังจากนั้นสองพี่น้องจึงพากันเดินออกมาจากโรงพยาบาล โดยที่ซัลลี่ไม่ลืมที่จะมองหารถไฮเปอร์คาร์คันที่เธอนั่งมา
Part ไดมอนด์
ไดมอนด์ อัลเลน ชายหนุ่มอายุ 33 ปี บ้านเขาทำธุรกิจส่งออก นำเข้ารถสปอร์ตและไฮเปอร์คา ระหว่างในและนอกประเทศ ซึ่งเขาไม่ใช่ลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านแต่ยังมีน้องสาวที่อายุห่างกัน6ปีอีกหนึ่งคน ชื่อดอลลี่ ทว่าไม่มีใครรู้จักน้องสาวของเขาเพราะเธออยู่ต่างประเทศกับแม่ตั้งแต่เด็กๆ
ส่วนอาชีพหลักๆของเขาก็คือการเป็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยสองแห่งและค้าขายสิ่งเสพติดกับเพื่อนๆในกลุ่มอีก4คน
หลังจากที่เดินออกมาจากโรงพยาบาลจึงขึ้นมานั่งบนรถจนกระทั่งเห็นเด็กสาวและเพื่อนสนิทของตนเดินออกมา
“หวังว่าคงจะไม่หนีฉันไปไหนอีกนะ ยัยภาระ” สายตาคมจ้องมองรถของเพื่อนสนิทที่กำลังขับออกไปจากโรงพยาบาล ก่อนที่เขาจะขับออกไปเช่นกัน
Part ซัลลี่
คฤหาสน์ตระกูลนอร์
“ม๊า!” เสียงหวานตะโกนเรียกมารดาพร้อมกับวิ่งเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง
“คิดถึงจังเลยลูกสาวคนสวยของม๊า~”
“หนูก็คิดถึงค่ะ~”
“แต่เดี๋ยวนะ ทำไมผื่นเต็มตัวแบบนี้ล่ะซัล หนูไปทำอะไรมา?”
“เอ่อ~” ซัลลี่ส่งสายตาให้กับพี่ชายเพื่อให้เขาช่วยพูดเพราะไม่อยากถูกดุ
“ผมผิดเองครับ พอดีรถยางแตกเลยให้ไอ้ไดไปรับแทน มันคงจำไม่ได้ว่าซัลแพ้ถั่วตอนซื้อนมกิน”
“ตาเตอร์นะตาเตอร์! ไปส่งน้องก็ยังเบี้ยว ไปรับกลับก็ยังช้า!”
“อย่าไปว่าเฮียเลยนะม๊า เฮียเขารีบแล้วค่ะแต่รถเฮียยางแตก ใครจะไม่อยากไปรับน้องสาวตัวเองกันล่ะเนอะ!” เหลือบตามองที่ชาย
“งั้นเดี๋ยวเฮียไถ่โทษด้วยการพาไปช็อปปิ้งแล้วกันนะ โอเคไหม”
“เย้! รักเฮียที่สุด!”
“ก่อนจะไปช็อปปิ้ง ไปกินข้าวกินยาก่อนไป ป๊ามาเห็นมีหวังเฉ่งหัวโตทั้งคู่!”
19:30 น.
“สมใจแล้วใช่ไหม ถือว่าวันนี่เฮียไถ่โทษแล้วนะ” บอกกับน้องสาวในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน หลังจากที่พากันไปช็อปปิ้งที่ห้างนานเกือบสี่ชั่วโมง ทำเอาการ์ดของฮันเตอร์ต่างพากันถือของพะรุงพะรังกลับบ้าน
“สมใจสุดๆค่ะ”
คลืดด คลืดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของฮันเตอร์ก็ได้สั่นขึ้นพร้อมกับปรากฏชื่อของเดลเวอร์
“ว่าไง”
“ฮะ! เออๆ เดี๋ยวรีบไป!”
“อะ..อะไรคะ! ตกใจหมด!” หันไปถามพี่ชายด้วยความตกใจ
“เมียไอ้อาเธอร์โดนรถชน”
“เมีย? เฮียอาเธอร์มีเมียแล้วเหรอคะ?”
“ใช่ มันตามง้อกันอยู่ เดี๋ยวเฮียไปส่งหมวยกลับบ้านก่อนนะ”
“ไม่ค่ะ! หมวยขอไปด้วย!”
“จะตามไปทำไม ตัวเองก็ยังไม่หายเลย”
“เฮียเตอร์!” กอดอกมองพี่ชายที่กำลังขัดใจ
“ก็ได้ๆ ไปก็ไป” ฮันเตอร์จำใจกลับรถและตรงไปที่โรงพยาบาลทันที
โรงพยาบาล xxx
ทันทีที่มาถึงฮันเตอร์จึงเข้าไปถามไถ่อาเธอร์ ซัลลี่ไม่ลืมที่จะทำความเคารพเพื่อนพี่ชายที่เธอรู้จัก รวมไปถึงสามสาวที่คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของเมียอาเธอร์ด้วย
“เธอเป็นแฟนพี่ฮันเตอร์เหรอ?” หนึ่งในหญิงสาวเดินเข้ามาถามเธอพลางมองไปที่ฮันเตอร์
“ไม่ใช่ๆ เราซัลลี่น้องสาวเฮียเตอร์น่ะ”
“อ๋อ~ น้องสาว! เราณิชานะ” หันไปบอกเพื่อนสองคนที่ยืนนั่งฟังอยู่ก่อนจะแนะนำตัวเอง
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่ณิชา” ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอายุเท่าไหร่ จึงให้เกียรติเรียกพี่ไปก่อน
“อายุเท่ากัน จะไปเรียกว่าพี่ทำไม” ฮันเตอร์เดินเข้ามาหาทั้งสองที่กำลังทำความรู้จักกัน
“เราอายุ24 ณิชาก็24เหรอ”
“ใช่ๆ ส่วนนั้นพี่วิวพี่สาวเรา คนนี้ใบข้าวเพื่อนเรากับการ์ตูนแฟนพี่อาเธอร์”
“สวัสดี” ซัลลี่โบกมึบทักทายอย่างเป็นมิตร เพราะโรงเรียนที่ต่างประเทศทุกคนต่างรู้จักและมีนิสัยที่เฟลลี่ เธอเองก็เช่นกัน
“แล้วนี่หน้าเธอไปทำไรมา?”
“เกิดเหตุนิดหน่อยตอนกลับมาถึงไทยน่ะ~”
ในขณะที่ซัลลี่กำลังทำความรู้จักกับสาวๆอยู่นั้น บุคคลที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีก็ได้เดินเข้ามา ทั้งสองหันมองกันจึงทำให้สบตากันโดยบังเอิญ
“ไอ้เธอร์ไอ้ไดมา” ฮันเตอร์สะกดอาเธอร์ที่กำลังนั่งก้มหน้า
“อยากให้กูไปเผาบ้านคนชนเมียมึงไหม?”
“มึงจริงจังหรือพูดเล่นไอ้ได” ฮันเตอร์ถาม
“กูเคยพูดเลยไหม?”
“เฮีย หนูขอไปกดน้ำกินก่อนนะ” ซัลลี่เดินเข้ามาหาพี่ชายก่อนจะเดินออกไปเพียงลำพัง
“ฝากดูน้องกูหน่อยไอ้ได กูจะปลอบใจไอ้เธอร์มัน”
“…” ไดมอนด์ไม่ได้รับปากแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะเดินตามหลังเด็กสาวออกมาติดๆ
ตู้กดน้ำ
“เอ๊า! ลืมว่าไม่มีตัง!” เมื่อมาถึงตูจึงเห็นว่าต้องใช้แบงค์หรือเหรียญในการกดน้ำออกมา
“จะกินอะไรดูให้มันดีๆ” เสียงของไดมอนด์ทำให้ซัลบี่ต้องหันไปมอง จึงเห็นว่าเขากำลังยืนอยู่ด้านหลังเธออย่างใกล้ชิด
“ไม่กินแล้ว~ ลืมขอตังเฮียเตอร์มา” เมื่อพูดจบก็เตรียมที่จะเดินกลับ แต่กลับถูกไดมอนด์จับแขนเอาไว้ก่อนเธอจึงต้องหันกลับมาอีกครั้ง
“กินอะไร กด”
“เลี้ยงเหรอคะ?”
“อืม”
“เฮียกินไหมคะ?” เอ่ยถามชายหนุ่มแต่มองตรงไปที่ตู้กด เธอจึงไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกชายหนุ่มมองด้วยสายตาแบบไหน
“กินกับเธอ”
“อะไรนะคะ!”
“…”
“กินแบบหนูใช่ไหม?”
“อืม”
“โอเค๊!” ซัลลี่กดน้ำออกมาสองขวด ก่อนจะหยิบแบงค์จากไดมอนด์มายอดเข้าตู้
“นี่ค่ะของเฮีย”
“หายแล้วหรือไงถึงได้ล่อนไปมา” เอ่ยถามพลางรับขวดน้ำที่เด็กสาวมาถือเอาไว้
“ยังค่ะ แต่ว่าอยากมาดูหน้าแหนเฮียเธอค่ะ เห็นเฮียเตอร์บอกเฮียเธอร์มีแฟนแล้ว ไปค่ะเดินกลับไปหาคนอื่นๆกัน” เมื่อพูดจบจึงเดินกลับไปที่หน้าห้องฉุกเฉินทันที ไดมอนด์จึงเดินตามไปเช่นกัน
______________________________
เอาดีๆเฮียไดจะกินน้ำ หรือกินน้องนะ555555
ขอคนละ 1 คอมเมนต์ 1 ใจ ค้าบบบ
- ผู้เขียน
