Draven ไดมอนด์ EP.6 ขอเบอร์
1634 คำ
EP.6 ขอเบอร์
คฤหาสน์ตระกูลนอร์
“เฮียสุดหล่อของซัลลี่~” นั่งลงเกาะแขนผู้เป็นพี่พลางซบไหล่อย่างออดอ้อน
“ไม่ได้ชมฟรีๆ แน่ไอ้น้องคนนี้”
“ได้ยินว่าจะไปโรงแรม พาหมวยออกไปกินข้าวด้วยได้เป่า วันนี้ม๊ากับป๊าไม่กลับขอหมวยไปด้วยคนนะๆ ~” ฉีกยิ้มส่งสายตาออดอ้อน
“…”
“นะๆ เฮียเตอร์~ จะไม่ดื้อเลย~”
“ตลอด! ไปก็ไปแต่งตัว แต่งให้มันดีๆ ด้วยล่ะ” ในที่สุดเขาก็ต้องยอมจำนนให้กับลูกอ้อนของน้องสาวที่สุดแสนจะหวงแหน
โรงแรม5ดาว
เนื่องจากวันนี้ฮันเตอร์มีมาคุยงานกับลูกค้า โดยมีเดลเวอร์และไดมอนด์มาด้วย เพราะมาร์คัสและอาเธอร์ต้องอยู่ทำหน้าที่สามีและว่าที่พ่อมือใหม่
“ไอ้ไดทางนี้” ฮันเตอร์โบกมือส่งสัญญาณให้กับเพื่อนทั้งสองที่กำลังเดินเข้ามาในโรงแรม
“เดี๋ยวนี่รับบทพี่เลี้ยง?” เดลเวอร์เอ่ยแซวเมื่อเห็นซัลลี่นั่งอยู่ด้วย ต่างจากไดมอนด์ที่เอาแต่มองเด็กสาวไม่ละสายตา
“เขาเรียกว่าพี่ชายที่ดี เฮียคุยกับลูกค้าแป๊บนึงนะ อย่าไปไหน มึงอยู่เป็นเพื่อนน้องกู” ฮันเตอร์หันไปบอกมึงขวาก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเพื่อจะไปคุยกับลูกค้าที่นัดไว้ที่ห้อง VIP
“หมวยอยู่ได้เฮียไปคุยงานเถอะค่ะ”
“โอเค เดี๋ยวเฮียรีบมา”
หลังจากนั้นสามหนุ่มจึงพากันไปคุยกับลูกค้าโดยที่ซัลลี่นั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่ที่โต๊ะ และมีมือขวาของพี่ชายอยู่เป็นเพื่อน
“ไม่ต้องเฝ้าซัลก็ได้ค่ะ” หันไปมองการ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านหลัง
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่แบบไม่รบกวนแน่นอน” เพราะเขาได้รับหน้าที่ดูแลน้องสาวของนาย หากไม่ทำมีหวังฮันเตอร์ได้ไล่เขาออกกันพอดี
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ไดมอนด์เคลียร์กับลูกค้าเสร็จ เขาจึงออกมาจากห้องและให้เดลเวอร์กับฮันเตอร์จัดการเรื่องเอกสารต่อ
เมื่อลงมาถึงชั้นหนึ่งจึงเห็นว่ามีผู้ชายใส่สูทยืนอยู่ที่โต๊ะของซัลลี่ เขาจึงรีบสาวเท้าเดินตรงไปที่โต๊ะด้วยความรวดเร็ว
“อ่าวเฮียได คุยงานเสร็จแล้วเหรอ?” ซัลลี่เอ่ยถามทำให้ชายชุดสูทคนนั้นต้องมองมาที่เขา
“อืม มึงมีปัญหาอะไรกับเธอ?” หันไปถามชายชุดสูทที่กำลังมองมาที่เขาสลับกับซัลลี่
“ถ้ามีแฟนแล้วผมต้องขอโทษด้วยครับ”
“มะ..ไม่ใช่แฟนค่ะ!” ซัลลี่รีบทักท้วงเมื่อชายชุดสูทคิดว่าไดมอนด์คือแฟนของเธอ
“งั้น.. ผมขอเบอร์กับไลน์คุณได้ใช่ไหมครับ”
“ได้ค่ะ สะ..” ไม่ทันที่จะได้พูดตบไดมอนด์ก็พูดแทรกขึ้น
“เอาเบอร์กูไหม?” เท้ามือลงบนโต๊ะพลางหันไปมองชายหนุ่มชุดสูทด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“จะไสหัวออกไปดีๆ หรือให้กูตามไปเผาบ้านมึง?”
เมื่อชายชุดสูทได้ยินเช่นนั้นจึงรีบเดินออกไปทันที ซีลลี่ทำได้แค่ขมวดคิ้วเป็นปมเพราะไม่เข้าใจกับการกระทำของไดมอนด์
“อะไรของเฮียเนี้ย ซัลกำลังจะให้เบอร์เขาเลย!”
“อยากให้?”
“ก็ใช่สิคะ หมดกันอุตส่าห์จะเอาไว้คุยแก้เหงา!”
“เอาไป” จบประโยคของซัลลี่ ไดมอนด์จึงยื่นโทรศัพท์ของตนให้กับเธอ ทำให้ซัลลี่ต้องรู้สึกงงกับการกระทำของเขาอีกครั้ง
“อะไรคะ? จะให้หนูทำไม?”
“ใส่เบอร์โทรกับไลน์ของเธอลงในเครื่องฉัน”
“อะ..เอาไปทำไม~”
“จะใส่ให้ดีๆ หรือจะให้บังคับ?” ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาวโดยไม่ได้สนใจสายตาของผู้คนที่กำลังเดินไปมา
“อะ..โอเคๆ! ถอยออกไปเลย~”
“จะกินอะไร ฉันจะพาไป”
“แล้วเฮียเตอร์ล่ะคะ รอเฮียก่อน”
“ยังไม่เสร็จ มันให้ฉันพาไปก่อน”
“อ่าว~ นานเลยเหรอคะ”
“อืม จะไปไม่ไป”
“ไปสิคะ! หนูอยากไปอยู่ที่นึงพอดีเลยค่ะ เฮียพาไปจริงนะ” พูดพลางยื่นโทรศัพท์คืนเจ้าของ
“อืม ไปก็ลุก ส่วนมึงไปรอนายมึงหน้าห้อง” บอกมือขวาของฮันเตอร์ก่อนจะเดินออกไปนอกโรงแรม
“เข้าไปก่อน ฉันจะคุยธุระ” บอกกับเด็กสาวก่อนจะต่อสายหาฮันเตอร์ที่ยังนั่งคุยงานอยู่ด้านใน เพียงไม่นานปลายสายก็รับ
“น้องมึงไปกับกู เดี๋ยวกูไปส่งบ้าน มึงจะไปไหนก็ไป”
“อะ..” ไม่ทันที่ฮันเตอร์จะได้ตอบอะไรกลับมา ไดมอนด์ก็ชิงตัดสายก่อนทันที และรีบขึ้นรถเพื่อขับออกมา
“เฮียเตอร์คุยงานนานเลยเหรอคะ ไหนบอกแป๊บเดียวไง” ซัลลี่เอ่ยถามขึ้น
“อืม งานเยอะ”
“เหรอ” ซัลลี่ได้แต่พยักหน้าอย่างเข้าใจ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วพี่ชายของตนไม่ได้สั่งให้ไดมอนด์พาออกไปไหนเลย แถมฮันเตอร์เองก็พึ่งจะรู้เมื่อสักครู่นี้เองว่าซัลลี่ออกมากับเพื่อนของตน
“จริงสิ เมื่อวันก่อนหนูได้พูดอะไรไม่ควรพูดออกไปไหม ดูท่าแล้วน่าจะเมามากเพราะตื่นมาปวดหัวสุดๆ” หันไปถามชายหนุ่มข้างๆ
“แล้วมีอะไรไม่ควรพูด?”
“ก็ถามเฮียอยู่นี่ไง เผื่อเผลอด่าเฮียอะไรงี้~”
“มี”
“อะ..อะไรคะ!”
“จำไม่ได้”
“เอ้า! แล้วจะพูดทำไมเนี้ย”
“หึ” เคล้นหัวเราะอย่างนึกตลกที่ได้แกล้งเด็กสาว ก่อนจะหันกลับไปตั้งใจขับรถ
ตลาดน้ำ
16:30 น.
“จะกินอะไรก็เลือกเอา” ยื่นแบงก์เทาให้กับเด็กสาว ซัลลี่จึงกล่าวขอบคุณก่อนจะรับมาถือเอาไว้
“เฮียกินด้วยกันนะ”
“อืม”
ซัลลี่หมดเงินไปกับของกินมากมายเพราะไม่ได้ลิ้มลองรสชาติอาหารและของกินของไทยมานานสี่ปี เมื่อเจออะไรที่น่ากินเธอก็ซื้อหมดแทบจะทุกร้าน จนตอนนี้มือของเธอและไดมอนด์เต็มไปด้วยถุงของกิน
“โห~ ซื้อเพลินลืมดูเลยค่ะ~” หันไปยิ้มแห้งให้กับไดมอนด์ที่กำลังถือถุงพะรุงพะรัง
“จะกินอะไรอีก?”
“กินน้ำค่ะ ยังไม่ได้น้ำเลย~”
ซัลลี่เดินน้ำไปที่ร้านน้ำ ซึ่งเป็นร้านน้ำปั่นที่เธอเดินผ่านไปแล้วรอบนึง ไดมอนด์จึงนั่งรอที่เก้าอี้เพราะเริ่มปวดขา
ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็เดินกลับมาพร้อมกับน้ำหนึ่งแก้ว ทว่าไม่ใช่น้ำธรรมดาแต่เป็นเหล้าปั่น
“กินเหล้า?”
“นิดเดียว~ กินด้วยกันค่ะ” เพราะไม่อยากถูกตำหนิจึงยื่นแก้วไปให้กับชายหนุ่ม แต่ไดมอนด์กับไม่รับและใช้ปากดูดหลอดแทน จึงกลายเป็นว่าซัลลี่กำลังป้อนน้ำให้กับเขา
“กินนิดเดียวไม่เมาแน่นอนค่ะ”
“ถ้าเมาก็ทิ้งไว้แถวนี้”
“ใจร้าย!” มองไดมอนด์ด้วยสายตาเง้างอดก่อนจะหันไปดูดน้ำของตนอีกครั้ง
ในขณะเดียวกันผู้หญิงเจ้าของร้านน้ำปั่นก็ได้เดินเข้ามาทักทาย
“หนูๆ พี่มีอะไรมาให้ชิม ช่วยชิมหน่อยได้ไหม” ประโยคเอ่ยชวนของหญิงสาวทำให้ซัลลี่ต้องหันไปมองไดมอนด์
“อะไรเหรอคะ”
“เหล้าสูตรใหม่น่ะ พี่พึ่งไปได้มา นี่ๆ” วางขวดเหล้าลงบนโต๊ะพร้อมแก้ว ทำให้ไดมอนด์จำได้ทันทีว่าเป็นเหล้าของเดลเวอร์ที่พึ่งสั่ผลิตมา เพราะเดลเวอร์ทำธุรกิจเกี่ยวกับไวน์และเหล้าโดยตรง
“จะดีเหรอคะ”
“ดีสิ นี่ขวดแรกพี่ให้ชิมไปหลายคนแล้วล่ะ จะได้ตัดสินใจถูกว่าจะเอามาลงร้านดีไหม”
“…” ซัลลี่หันไปขอความคิดเห็นจากไดมอนด์ที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ เธอ
“เหล้าไอ้เดล กินได้ไม่ตาย”
“อะไรนะคะ? นี่เหล้าเฮียเดลเวอร์ เดลเวอร์ผลิตเหล้าขายเหรอคะ?”
“อืม”
“ลองชิมให้พี่เขาได้ไหมคะ”
“ชิมด้วยกันเลยพ่อหนุ่ม บอกพี่ด้วยนะว่าอร่อยไหม” หญิงสาวเจ้าของร้านนำแก้วอีกใบมาวางให้กับไดมอนด์ก่อนจะเทแอลกอฮอล์ลงทั้งสองแก้ว
“แก้วเดียวคงไม่เมาค่ะ ชิมให้พี่เขาเฉยๆ” ด้วยความที่กลัวว่าไดมอนด์จะดุ เธอจึงบอกเหตุผลกับเขาก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่ม
“ช้าๆ มันแรง”
“อือๆ” ส่งเสียงในลำคอพลางยกนิ้วแสดงสัญลักษณ์โอเค
“เป็นไงน้อง อร่อยไหม พี่ควรเอามาลงร้านไหม” หญิงสาวเอ่ยถามอีกครั้งหลังจากที่ซัลลี่ดื่มไปจนหมดแก้ว
“อร่อยดีนะคะพี่ ไม่ขมเกินไปค่ะ ปลายๆ หวาน ขายดีแน่นอนค่ะ”
“จัดไป! กี่คนๆ ที่เดินผ่านมาบางคนก็บอกไม่อร่อย บอกคนก็บอกอร่อย แต่พี่ชิมพี่ก็ว่าอร่อยดี”
“หนูจะบอกว่านี่เป็นเหล้าของเพื่อนสนิทพี่ชายหนูเองค่ะ” เข้าไปกระซิบกระซาบกับหญิงสาว
“จริงอ่ะ! ฝากไปบอกด้วยนะว่าผลิตรสนี่ได้ถูกจริตพี่มาก!”
“ฮ่าๆๆ ได้เลยค่ะ” กลายเป็นว่าซัลลี่และหญิงสาวเจ้าของร้านพูดคุยกันเพลิน ต่างคนต่างทำความรู้จักกันจนมีต่อแก้วสองและสาม…
—————————
อีพี่หลอกน้องออกมา เพราะอยากอยู่ด้วยปะ🤣
ร้ายอะไดมอนด์ 5555555
คอมเมนต์รัวๆเลยก้าบบบบ กำลังเร่งอีบุ๊กอย่าพึ่งปี๊ดกันเด้อออ
- ผู้เขียน
