ข้าคือฮูหยินน้อย จวนหยงหนิงโหว

ตอนที่ 3 ข้าไม่ขอเกิดใหม่!/1

ตำหนักเซียนหยวน



ท่ามกลางสะพานหินที่ทอดยาวกลางหุบเหวลึกที่ไม่รู้ว่าความลึกนั้นจะไปสิ้นสุดอยู่ระดับไหน เบื้องล่างเต็มไปด้วยทะเลเพลิงพวยพุ่งทะยานขึ้นสู่เบื้องบนที่ดำทะมึนอยู่เป็นระยะๆ สลับขึ้นสลับลงอยู่เช่นนั้น เบื้องหน้าคือตำหนักเซียนหยวน ซึ่งจะมีแท่นศิลาเซียนหยวนสำหรับนำส่งดวงวิญญาณที่ผ่านสะพานทองคำเพื่อไปสถิตอยู่สวรรค์เบื้องบน

บนบัลลังก์ศิลาดำที่เต็มไปด้วยไฟบรรลัยกัลป์ ในยามนี้เจ้าโลกันตร์กำลังนั่งอ่านบัญชีรายชื่อของเหล่ามนุษย์ที่ได้ผ่านสะพานทองคำและได้ไปเกิดอยู่บนสวรรค์ แต่แล้วพระองค์กลับต้องหยดุชะงักเมื่อญาณหยั่งรู้สัมผัสได้ว่าบัดนี้กำลังจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าในขณะนี้

พรึบ!!! เหล่ายมทูตปรากกายขึ้นพร้อมด้วยดวงวิญญาณของติงห้าวห้าว และดวงวิญญาณของปิงห้าวห้าวซึ่งเป็นตัวเจ้าปัญหาได้มานั่งยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นใหญ่ในแดนปรโลกนี้อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

“กระหม่อมไข่ต๋า! กระหม่อมไข่เหยายมทูตขาวดำขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”สองยมทูตฝาแฝดต่างกล่าวออกมาเสียงอ่อย

ท่ามกลางสายพระเนตรคมกล้ากำลังกวาดมองดวงวิญญาณมนุษย์ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าพระองค์ในขณะนี้ พร้อมเสียงไข่เหยาเอ่ยขึ้น

“ต่อหน้าพระพักตร์ ดวงวิญญาณของพวกเจ้าทั้งสองนั่งคุกเข่าลงเพื่อให้ฝ่าบาทได้พิจารณาว่าจะตัดสินพระทัยอย่างไรต่อไป”ยมทูตไข่เหยาบอกดวงวิญญาณเจ้าปัญหา

ในขณะที่ติงห้าวห้าวถึงกับดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที เมื่อได้เห็นตัวจริงของผู้เป็นใหญ่ในแดนปรโลกหาใช่ตามจินตนาการที่เคยระบุไว้ในตำรานักปราชญ์ที่เคยได้อ่านแต่อย่างใด เพราะในตำรานั้นล้วนบอกว่าผู้เป็นใหญ่ของปรโลก มีหน้าตาลักษณะดุดันใบหน้าเหี้ยมเกรียมและมีรูปร่างสูงใหญ่นับร้อยฉื่อเลยทีเดียว ซึ่งแตกต่างไปจากที่เขากำลังเห็นอยู่ในขณะนี้อย่างสิ้นเชิง

“นี่นะเหรอเจ้าโลกันตร์ ผู้เป็นใหญ่ในแดนปรโลก เหตุใดจึงได้รูปงามราวกับสตรีเช่นนี้ไม่เห็นเหมือนที่เคยเอาไว้ในตำรา”ติงห้าวห้าวถึงกับยืนงงจนสุดขั้วเมื่อชายหนุ่มได้เห็นโฉมหน้าอันแท้จริงของเจ้าแห่งแดนโลกันตร์

“โอโห่! ใบหน้าสวยงดงามเฉิดฉายราวสตรีเพศ จมูกโด่งสูงรับกับดวงตาคมซึ้ง เครื่องหน้ารับกันอย่างลงตัว บริเวณกลางหน้าผากมีปานอัคคีทอแสงเรืองรองอยู่ตลอดเวลา เส้นผมสีดำยาวสยายจนเลยบั้นเอว ปลายผมผูกด้วยเส้นไหมทองคำเอาไว้มีปอยผมเล็กน้อยตกลงปรกพระพักตร์ รูปงาม สวยหวานมิหนำซ้ำเต็มไปด้วยความองอาจอยู่ในกายไม่แตกต่างไปจากข้าเลย”

ติงห้าวห้าวไม่วายนำมาเปรียบเทียบกับตัวเขาเองที่เป็นบุรุษรูปงามดั่งเช่นสตรีเพศเช่นเดียวกัน ก่อนจะถูกไข่เหยาและไข่ต๋ารีบกดร่างของเขาให้ลงนั่งคุกเข่าพร้อมกับดวงวิญญาณของปิงห้าวห้าว

ท่ามกลางสายพระเนตรคมกริบของเจ้าโลกันตร์ทรงทอดพระเนตรติงห้าวห้าวเขม็งก่อนจะเหลือบสายพระเนตรไปที่ชายวัยกลางคนที่มีชื่อเสียงเรียงนามคล้ายกัน และพระองค์ก็ล่วงรู้ได้โดยทันทีว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นจึงได้พากันมาเฝ้าถึงตำหนักเซียนหยวน แทนที่จะเป็นสำนักยมบาล

“เจ้าทั้งสองอยู่กับข้ามานานหลายแสนปี ไม่เคยทำงานผิดพลาดเลยสักครั้งเหตุใดจึงทำพลาดได้อย่างไม่น่าให้อภัยเช่นนี้”รับสั่งสุรเสียงดังกระหึ่มพร้อมวางบัญชีรายชื่อที่อยู่ในมือลงกับโต๊ะทรงงาน

ตุบ! ตุบ! สองพี่น้องฝาแฝดทรุดกายลงนั่งคุกเข่ากับพื้นทันที

“กระหม่อมทั้งสองทำงานหละหลวมจนสาเหตุทำให้ดวงวิญญาณที่ยังไม่ถึงคราวตายไม่สามารถหวนคืนกลับร่างเดิมได้อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ ด้วยเพราะดวงวิญญาณของเด็กหนุ่มผู้นี้มาสถิตอยู่ในปรโลกเป็นเวลาหนึ่งวันแล้ว”เสียงของไข่ต๋าแฝดผู้พี่ถวายรายงาน

พระพักตร์สวยงดงามราวกับอิสตรีส่ายไปมาติดต่อกันครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น

“ดวงวิญญาณสถิตอยู่ในปรโลกมาแล้วหนึ่งวันหวนคืนกลับร่างเดิมย่อมเป็นไปไม่ได้ จะให้กลับไปสถิตอยู่ในโครงกระดูกที่อยู่ในโลงอย่างนั้นเหรอ หรือว่าเจ้าต้องการเช่นนั้นติงห้าวห้าว”รับสั่งของเจ้าโลกันตร์ทำเอาติงห้าวห้าวเกิดอาการสติแตกขึ้นมาทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น สองมือรีบยกมือส่ายไปมาปฏิเสธเป็นพัลวัน

“ให้กระหม่อมกลับไปสถิตอยู่ในโครงกระดูกของตัวเองไม่เอาหรอกพ่ะย่ะค่ะ! หาใช่ความต้องการของกระหม่อมแต่อย่างใดขอฝ่าบาทให้ความเป็นธรรมกับกระหม่อมด้วยเถิด กระหม่อมยังไม่ถึงคราวตายเลยแต่ก็ถูกพรากดวงวิญญาณออกจากร่างมาโดยไม่รู้เรื่องอะไรด้วย คนที่จะต้องถูกพามาคือท่านอาผู้นี้ต่างหาก”ติงห้าวห้าวกล่าวพร้อมชี้มือไปทางดวงวิญญาณของปิงห้าวห้าวที่นั่งคุกเข่าหน้าเศร้าอยู่ในขณะนั้น

เจ้าโลกันตร์ทอดพระเนตรเหล่ายมทูตและดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวพลางครุ่นคิดอยู่เพียงครู่ ก่อนจะมีรับสั่งออกไป

“ยมทูตดำขาวพาดวงวิญญาณปิงห้าวห้าวไปที่สำนักยมบาลเพื่อให้ทำการพิจารณาคุณความดีว่าจะได้รับโทษทัณฑ์หรือว่าได้ข้ามสะพานทองคำ”รับสั่งกับยมทูตซึ่งแต่งกายด้วยอาภรณ์สีดำและอาภรณ์สีขาว มีฉายาว่ายมทูตดำขาว

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”ยมทูตดำขาวรับบัญชาพร้อมนำดวงวิญญาณของปิงห้าวห้าวเลือนหายไปจากตำหนักเซียนหยวนทันใด

พระพักตร์แสนสวยยิ่งมองยิ่งงามและช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก หันกลับไปทอดพระเนตรติงห้าวห้าวเขม็งอยู่เพียงครู่ก่อนจะมีรับสั่งตัดสินออกไปทันทีเพื่อแก้ไขเหตุผิดพลาดให้กับดวงวิญญาณมนุษย์ที่กำลังร้องขอความเป็นธรรมกับพระองค์

“ส่วนเจ้าติงห้าวห้าว ความผิดพลาดในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะคนของข้า ดังนั้นข้าจะส่งเจ้ากลับไปเกิดใหม่ทันที และให้สิทธิพิเศษสำหรับเจ้าสามารถเลือกที่จะไปเกิดได้เพื่อชดเชยกับความผิดพลาดครั้งนี้ และไม่ต้องห่วงว่าข้าจะไม่ทำโทษคนของข้าเพราะในขณะที่เจ้าไปเกิดนั้นจะให้สองยมทูตที่มีความผิดในครั้งนี้ตามเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด และให้ความช่วยเหลือแก่เจ้าตลอดเวลาในขณะที่กลับไปเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งเช่นนี้ดีหรือไม่”

รับสั่งของเจ้าโลกันตร์ทำให้ติงห้าวห้าวฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจครั้นได้ยินเช่นนั้น แต่แล้วเพียงครู่ใบหน้าของชายหนุ่มกลับคลายรอยยิ้มลงทันทีเมื่อคิดได้ว่าเขาต้องกลับไปเกิดใหม่เสียเวลาอีกตั้งมากมาย กว่าจะโตและใช้เวลาเรียนรู้ชีวิตอีก

“แต่ว่าฝ่าบาทไม่ใช่ว่ากระหม่อมจะไม่อยากไปเกิดใหม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ แต่พอมาคิดว่าจะต้องเสียเวลาเติบโตและเรียนรู้สรรพวิชารอบด้าน จะต้องใช้เวลาอีกอย่างเนิ่นนาน หากไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นมาละก็ ชีวิตของกระหม่อมจะต้องยืนยาวนานไปจนถึงเจ็ดสิบปีและได้อยู่ทำประโยชน์อีกมากมายรวมไปถึงได้ใช้ชีวิตในวัยหนุ่มของกระหม่อมได้มากไปกว่านี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ติงห้าวห้าวเริ่มงัดข้อต่อรองกับเจ้าโลกันตร์ขึ้นมาทันใด

ในขณะที่สายพระเนตรคู่สวยของผู้เป็นใหญ่แห่งขุมนรกล่วงรู้ได้ทันทีว่าดวงวิญญาณตรงหน้าต้องการสิ่งใดจากพระองค์

“เจ้าไม่ต้องการกลับไปเกิดใหม่แต่ร้องขอร่างใหม่ที่ใกล้เคียงกับร่างเดิมของเจ้าอย่างนั้นเหรอ”รับสั่งถาม

ติงห้าวห้าวพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกันเป็นการยอมรับว่าเขาต้องการกลับไปใช้ชีวิตต่อได้ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาไปเกิดใหม่แต่อย่างใด ด้วยเพราะชาตินี้ชายหนุ่มเรียนรู้มามากเกินพอแล้ว

“กระหม่อมคิดว่าแทนที่จะส่งกลับไปเกิดใหม่ มิสู้ฝ่าบาทส่งกระหม่อมให้กลับไปอยู่ในร่างของผู้ที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับกระหม่อมในเวลานี้จึงจะยุติธรรมที่สุด เพราะชาตินี้สรรพวิชารอบด้านกระหม่อมล้วนเชี่ยวชาญจนหมดสิ้น ไม่อยากไปเริ่มต้นเรียนรู้ใหม่อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งร่างเดิมของกระหม่อมรูปงามมากยิ่งนัก”ติงห้าวห้าวอธิบายในสิ่งเขาคิดอยู่ในใจ

“ออ...พูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือเจ้าต้องการโตทางลัดว่าอย่างนั้นเถอะ”เจ้าโลกันตร์สวนกลับไปทันที

“จะกล่าวเช่นนั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ ดูเอาเถิดเพราะท่านลุงยมทูตทั้งสองทำงานผิดพลาดจับดวงวิญญาณผิดตัวกลับมา ทำให้กระหม่อมไม่สามารถกลับเข้าร่างเดิมของตัวเองได้ ทั้งที่ร่างของกระหม่อมนั้นเป็นบุรุษรูปงามที่มีใบหน้าสวยราวกับสตรีที่แม้แต่พวกนางยังต้องริษยาแต่สุดท้ายกลับต้องกลายเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาทต้องให้ความยุติธรรมกับกระหม่อมด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ มันสมควรแล้วเหรอที่กระหม่อมจะต้องมาพบจุดจบแบบนี้ทั้งที่มีอายุขัยยังเหลืออีกยาวนาน”ติงห้าวห้าวร้องขอความเป็นธรรมเป็นการใหญ่

และนั้นทำให้เจ้าโลกันตร์ต้องเหลือบสายพระเนตรขึ้นมองยมทูตฝาแฝดที่ทำงานผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงในครั้งนี้ จนเป็นเหตุให้ดวงวิญญาณตรงหน้าร้องขอความเป็นธรรมอย่างไม่ลดละ ซึ่งหากไม่ประทานให้ตามคำขอก็จะไม่ยุติธรรมกับดวงวิญญาณที่ถูกพรากออกจากร่างมา จนทำให้ร่างเดิมสิ้นชีพลงก่อนวัยอันควร

ฮึ่มมมม!!! เสียงคำรามต่ำๆ อยู่ในลำคอบ่งบอกว่าเจ้าโลกันตร์ทรงพิโรธกับการทำงานของยมทูตครั้งนี้เป็นอย่างมากจนสองพี่น้องฝาแฝดซึ่งเป็นต้นเหตุในครั้งนี้ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งด้วยสำนึกผิดที่เป็นสาเหตุให้ผู้เป็นใหญ่แห่งปรโลกถูกดวงวิญญาณมนุษย์ต่อรองวิธีการเกิดและการกลับไปในแดนมนุษย์ที่ผิดไปจากเดิม