เสียท่าเมียเด็ก

เสือร้าย

"เพิ่งจะเป็นวันนี้" ปูนาบอกเขาเสือพยักหน้าเข้าใจปูนารีบเข้าไปในห้องน้ำเสือได้ยืนรอปูนา ทันใดนั้นเองที่มือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งเสือรีบกดรับด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"คิดถึงผมเหรอถึงได้โทรมาหา" เสือพูดเขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแต่ทว่าสายตาก็มองไปที่ห้องน้ำผู้หญิง

"เมื่อกี้เสือไม่คุยกับมุก เสือเงียบไม่พูดสักคำ" เสือขมวดคิ้วงง

"จะบ้าเหรอมุกเราเพิ่งรับสายมุกเองนะ อย่าเพิ่งดุเสือสิ" เสือทำเสียงเหมือนกำลังน้อยใจโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าปูนากำลังแอบฟังเขาอยู่ใกล้ๆ

"เสือ เมื่อไรแม่ของเสือจะยอมรับมุดได้สักที มุกไม่อยากรออีกต่อไปแล้วนะภายในเดือนนี้มุกจะต้องได้ใส่ชุดเจ้าสาว"

"มุก มุกก็ต้องรอหน่อยมุกก็รู้ว่าแม่ไม่อยากมีลูกสะใภ้เป็นนางแบบ"

"แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่ข้ออ้าง ในเมื่อแม่ของเสือไม่เคยชอบมุดเลยเราคบกันมาห้าปีแล้วนะเสือมันถึงเวลาที่ที่มุกจะต้องประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเสือเป็นสามีของมุก" เสือถอนหายใจเสียงดังเมื่อมุกดากดวางสายใส่หูเขาเป็นจังหวะเดียวกันที่ปูนาเดินออกมาจากที่ซ่อน เสือเดินเข้าไปหา

"หิวอะไรมั้ยพี่จะพากิน"

"ไม่หิว" ปูนาพูดเสือขมวดคิ้วเมื่อน้ำเสียงของเธอเปลี่ยนและที่สำคัญปูนาเปิดประตูจะนั่งข้างหลัง หมับ ปูนาชะงักเมื่อเสือคว้าแขนเธอ

"จะทำอะไรปล่อยหนู"

"เรานั้นล่ะจะทำอะไร มานั่งข้างหน้าถ้าเกิดปวดท้องขึ้นมาพี่จะได้ดู รู้มั้ยว่าเป็นห่วง" เขารีบเปิดประตูแล้วดันปูนาให้นั่งข้างหน้าเหมือนเดิม ปูนาพยายามดิ้นเมื่อมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างก็มองมาที่พวกเขา เสือหันไปมองรอบๆ

"เมียผมเองครับเธอดื้อนิดหน่อย" เขายิ้มให้ผู้คนที่ผ่านไปมา

"หนูไม่ใช่เมียพี่นะ" ปูนาตวาดแต่ทว่าเธอก็ต้องตกใจเมื่อเสือปิดปากเธอด้วยปากเขามือเล็กยกขึ้นระดมทุบไปที่อกแกร่ง

"เนี่ยเด็กดื้อก็ต้องโดนแบบนี้ จะนั่งดีๆหรือจะให้พี่ จูบเราอีกรอบเอามั้ย พี่ชอบนะปากหนูหวานดี"

"ไม่นั่ง หนูไม่นั่งอุ๊บ" เสือจูบปูนาอีกครั้ง ปูนาตกตะลึงเธอหายใจไม่ทั่วท้องใบหน้าแดงเขินอาย เสือถอนจูบออกแล้วเหยียดยิ้ม

"คราวนี้ยังจะกล้าดื้อกับพี่อีกมั้ย พี่บอกแล้วว่าพี่นะพูดจริงทำจริง" เสือจับคางปูนาแล้วยักคิ้วให้เธอปูนนาได้แต่กำหมัดแน่นแต่กว่าจะถึงบ้านก็นานเสือจึงได้แวะพักที่โรงแรมปูนาหันไปมองเสือที่เดินออกมาจากห้องน้ำเขามีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวพันรอบเอว เสือขมวดคิ้วหันไปมองปูนาที่แอบมองเขา ยิ่งพอได้เห็นว่าปูนากำลังมองเสือก็แกล้งเดินเข้าไปหา เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น ปูนาใจเต้นระรัวเมื่อเสือกำลังจะจูบเธอ

"หนูเป็นเมนส์อยู่นะอย่าลืม" เสือชะงักเขารีบถอยออกห่างก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอปูนาล้มตัวลงนอนแต่ทว่าเธอก็ต้องตกใจเมื่อเสือโอบกอดเธอแน่น

"ไม่ได้กิน ขอแค่ได้กอดก็ยังดี"

"พี่พูดแบบนี้กับทุกคนรึเปล่า"

"ไม่หรอก กับเธอคนแรกเลย"

"...." โกหก คอยดูหนูจะทำให้พี่พูดออกมาเองว่า ความจริงพี่มีเมียอยู่แล้ว และไม่ต้องการที่จะรับชอบอะไรหนูทั้งนั้น

ตกกลางคืนเสือที่นอนกอดปูนาได้ลุกขึ้นมาเขาเดินออกมาค้นหาบุหรี่ขึ้นมาสูบ เขาพ้นควันออกจากปากแล้วถอนหายใจเสียงดัง

"จะเอายังไงดีว่ะ รับปากของปูนาไว้แล้วถ้าเข้าบ้านตอนนี้มีหวังโดนแม่ไล่แน่" ขนาดมุกดาที่คบกันมาตั้งห้าปีแม่ยังไม่ยอมเปิดใจให้เลย แล้วปูนาที่เป็นผู้หญิงบ้านนอกจะอะไรไปสู้กับแม่ได้ผมควรพาเธออยู่ที่คอนโดผมก่อน แล้วค่อยหาทางบอกแม่เรื่องของเธอ แล้วไหนจะเรื่องมุขดาอีก ปวดหัวชะมัด

เสือบ่นเขาหันกลับมามองปูนาแล้วยิ้ม

"พี่เสือหนูปวดท้อง" เสือที่ดูดบุหรี่คราวเดียวก่อนที่เขาทิ้งมันแล้วมาหาปูนา

"ปวดมากมั้ย รอแป๊บนะ" เสือรีบเดินไปหาน้ำอุ่นมาให้เธอดื่มพร้อมยา แขนแกร่งรีบประคองปูนาให้ลุกขึ้นก่อนที่เขาจะป้อนยาเธอ

"ดื่มน้ำอุ่นๆหน่อยมันอาจจะดีขึ้น" เสือค่อยๆเอาน้ำอุ่นให้เธอดื่ม ก่อนจะว่างปูนานอนลงเหมือนเดิม

"ถ้ายังปวดอยู่บอกพี่นะรู้มั้ย อย่าฝืนมันไม่ดีต่อสุขภาพ" ปูนาพยักหน้าเสือคว้าผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอเขานอนเท้าคางมองไปที่ปูนาไม่ยอมรับยอมนอนเพราะเป็นห่วงเธอ

"ปูนา ปูนาดีขึ้นมั้ย" เสียงเรียกอันแสนห่วงใยดูอบอุ่นหัวใจทำให้ปูนาลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้าทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาเมื่อได้สบตากับเสือที่นอนข้างๆมือของเขาลูบศีรษะเธอเบาๆ

"ดีขึ้นบ้างรึเปล่า"

"ดีขึ้นนิดหน่อยค่ะ" ปูนารีบก้มหน้าก่อนที่เธอจะคว้าผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้าตัวเองเสือแอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของเธอ

"งั้นก็ดี ลุกขึ้นไปอาบแต่งตัวไปทานข้าวข้างนอกกัน" เสือพูดปูนาค่อยๆลุกก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำเสือได้แต่มองไปที่แผ่นหลังของปูนาก่อนที่เขาจะุหงายหลังนอนลงที่เตียง

"โอ๊ยย ง่วงนอนเป็นบ้าเลย" เขาพูดเสียงดัง ปูนาที่อยู่ในห้องน้ำเธอได้แต่ยิ้มดีใจที่เขาเป็นห่วงแต่ทว่ารอยยิ้มบนแก้มเล็กค่อยๆหายไปเมื่อรู้ว่าเธอไม่ใช่คนแรกที่เขาห่วงใย

"...." คิดอะไรอยู่ปูนา พี่เสือเขามีเมียอยู่แล้วมีคนที่เขารักอยู่แล้วจำไม่ได้เหรอ เขาไม่รักแก ที่เขาพามาด้วยเพราะต้องรับผิดชอบ รับผิดชอบที่มามีอะไรกับฉันผู้หญิงบ้านนอกคนหนึ่งเท่านั้น

สองชั่วโมงต่อมา ที่ร้านอาหารร้านหนึ่งเสือขมวดคิ้วมองไปที่ปูนา ที่กินข้าวเพียงนิดเดียวเมื่อเห็นอย่างนั้นก็รีบตักข้าวป้อนเธอ ปูนาชะงัก

"หนูอิ่มแล้ว"

"อย่างกับแมวดม กินอีกนิดหรือว่าไม่ชอบ งั้นสั่งอย่างอื่นมั้ยน้อง" เสือหันไปตะโกนเรียนเด็กเสิร์ฟแต่ปูนาก็พูดขึ้นก่อน

"หนูอิ่มแล้วจริงๆมันเช้าเกินไป หนูยังไม่หิว" เสือกอดอกมองไปที่ปูนา

"ทำไมหรือว่าเธอคิดถึงบ้าน ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่เอาเธอมาทิ้งหรือฆ่าสักหน่อย" เสือแสยะยิ้มทันใดนั้นเองที่มือเธอของเขาก็ดังขึ้นปูนาถอนหายใจเธอพอจะรู้ว่าใครโทร

"หนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ยค่ะ"

"ได้สิ" ปูนารีบลุกออกมาแต่ทว่าเธอกับแอบยืนฟังอยู่ข้างเสา เสือยิ้มกว้าง

"วันนี้เสือจะไปหามุขนะ มุขอยู่ที่ไหนที่ทำงานหรือว่าคอนโด" เสือพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"วันนี้มุขมีงานนะเสือ งั้นตอนเย็นมาเจอกันที่เดิมของเรา" มุขเหยียดยิ้มเธอก้าวขาลงเตียงเดินไปส่องตัวเองอยู่หน้ากระจก

"ได้สิ มุขชุดที่มุขใส่ถ่ายแบบมันโป๊เกินไปรึเปล่า" เสือถามเสียงเข้มมุขหัวเราะเสียง

"มันก็ปกตินะเสือแค่เห็นนิดเดียวไม่ได้เรียกว่าโป๊สักหน่อย"

"ก็มันโป๊ เสือหวงไม่อยากให้มุขถ่ายแบบแล้ว เสือมีเงิินเลี้ยงมุขได้ทั้งชีวิตเลยนะตอนนี้อยากจ้างมุขมาถ่ายแบบในห้องนอนอ่ะ" ปูนากำหมัดแน่นเธอกัดริมฝีปากที่สั่นระริกเล็กไว้แน่นแต่ก็ไม่สามารถจะห้ามน้ำตาได้ เสือขมวดคิ้วงงเขาหันไปมองหาปูนา

"แปลกทำไมนานมาจัง" มุขดาขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน

"เสืออยู่กับใคร" เสือสะดุ้ง

"เสืออยู่คนเดียวมุข แค่สงสัยทำไมน้องเขายังไม่เสิร์ฟอาหาร" เสือรีบแก้ตัว

"ถ่ายรูปมาให้มุขดูเดี๋ยวนี้ มุขอยากรู้ว่าเสือไม่ได้โกหกมุข"