“กินยาคุมด้วยเหรอพิมนารา”
ภีมที่หลายวันมานี้ หลังจากถือสิทธิ์เข้าห้องนอนของเธอแล้ว ยังชอบเปิดกระเป๋าของเธอออกดูและรื้อค้นข้าวของในนั้นด้วย รวมถึงเช็คโทรศัพท์มือถืออีกต่างหาก พิมนาราละสายตาจากกองผ้าที่กำลังพับรับคำเขา
“ค่ะ”
เขาหยิบมันขึ้นมาดูอยู่ครู่ เคาะแผงยากับฝ่ามือตนเอง สีหน้าดูออกว่ากำลังคิดบางสิ่งอยู่ แล้วลุกเดินไปที่ห้องน้ำแกะเม็ดยาทิ้งลงโถชักโครกจนหมด ขยำใส่ถังขยะเสร็จ กลับมาทุ่มตัวลงบนเตียงดังเดิม ตะแคงตัวโดยมีมือข้างหนึ่งรับศรีษะตนเองเอาไว้ บอกด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“ไม่ต้องกินหรอก ผมจะคุมเองดีไหม”
พิมนาราชะงักมือที่กำลังพับผ้าของตนเองอยู่ถามอย่างแปลกใจ “หมอจะคุมเองเหรอคะ”
“อืม ผมคุมเอง” ว่าจบลุกจากที่นอนอยู่ตรงมาหาเธอ ถามย้ำด้วยแววตาลุกโชน “ดีไหม”
พิมนาราที่ไร้เดียงสาเรื่องพวกนี้ยิ้มหวานรับคำเขา “ดีค่ะ”
ภีมเลยโถมตัวเข้ามาหา ถามชิดริมฝีปากของเธอ “งั้น…เริ่มกันเลยนะ”
เขาไม่
