เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ก้มหน้าลงมองคนตัวบางที่ใช้แขนเขาต่างหมอนมาทั้งคืน แล้วจึงกดจูบลงที่หน้าผากโหนกนูนของเธอแผ่วเบา แต่ถึงจะแผ่วเบาเพียงใด สัมผัสของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอยู่ดี
“ตื่นแล้วหรอ”
เธอเงยหน้ามองเจ้าของแขนและหน้าอกหนั่นแน่นที่เธอใช้ต่างหมอน แล้วค่อยๆขยับตัวจะออกจากอ้อมกอดของเขา แต่เขากลับคว้าตัวเธอเข้าไปกอดแนบชิดกับร่างกายของเขาแน่นๆ ไม่ยอมให้เธอผละไปไหน
“จะรีบลุกไปไหนครับ ยังเช้าอยู่เลย”
ผ้าม่านผืนบางที่ประตูระเบียงที่ไม่ได้ถูกปิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้เห็นบรรยากาศภายนอก ว่ายังมืดครึ้มและมีหิมะตกลงมาอย่างหนักไม่ขาดสาย อย่างไรเสียเธอก็คงขอเขากลับโรงแรมไม่ได้อยู่ดี จึงลอบถอนหายใจเบาๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังรับรู้มันได้อยู่ดี
“เป็นอะไรครับ ถอนหายใจแต่เช้า”
เขาลูบแขนและแผ่นหลังของเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน เมื่อคืนความมึนเมาและหน้ามืดตามัวของเขา คงทำให
