เพลงเพียง
“เพลง แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าแกเป็นอะไร อาการแกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ” จูนพูดขึ้นหลังจากจบคาบ
“.....” และฉันไม่เถียงเลยว่าตอนนี้ฉันโทรมมาก เพราะสองคืนแล้วที่พี่ม่านหรอกไม่กลับมานอนห้อง เขากลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไป ฉันแทบไม่ได้นอนเลยสองคืนนี้
“ถึงแกจะบอกว่าถ้าพร้อมแล้วจะบอกฉันก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันทนกับสภาพแกแบบนี้ไม่ไหวแล้วนะ แกต้องรอให้ร่างกายแกแย่ไปกว่านี้แล้วต้องเข้าโรงพยาบาลก่อนไหม แกถึงจะคิดถึงฉัน” จูนพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ แต่ฉันรู้ว่าความไม่พอใจของจูนมันเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
และฉันก็คิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วแหละที่ฉันต้องใส่ใจคนที่รักฉันอีกคน ที่ผ่านมาจูนเฝ้าห่วงฉันตลอด แต่ฉันกลับไม่ปริปากพูดอะไร นอกจากให้เพื่อนเป็นห่วงอย่างไม่รู้อะไรสักนิด จูนเป็นเพื่อนสนิทฉันมาตั้งกี่ปีแล้ว เราสนิทกันตั้งแต่อนุบาลเลยด้วยซ้ำ แล้วทำไมฉันต้องไม่ไว้ใจจูนด้วย
ถึงแม้ว่าพี่ม่านหมอ
